انتخابات و فرایند ملت شدن

والی هرات می گوید که برگزاری بدون دغدغه انتخابات ۱۶ حمل به معنی این است که دیگر خارجی ها در افغانستان جایی ندارند.
به گفته سید فضل الله وحیدی، انتخابات اخیر نمونه بارز شایستگی و آینده نگری مردم و توانایی غیر قابل وصف نیروهای امنیتی بود که بدون شک آفریننده یک حماسه بزرگ است.
این مسئول دولتی در هرات افزود که مردم افغانستان در طول تاریخ خواستار یک جامعه مترقی و هدفمند بوده اند؛ اما برخی از دست های خارجی که عمدتا برخی از کشورهای همسایه می باشند، مانع تحقق این آرمان شده اند.
والی هرات در صحبت های خود در یک محفل مردمی در شهرک جبرییل هرات گفت که حضور وسیع و گسترده مردم، چشمان دشمنان این مرز و بوم را کور ساخت و به جهان فهماند که مردم افغانستان، الگوی بارز وحدت و یکپارچگی ملی می باشند.
به گفته وی، در کنار این، انتخابات ۱۶ حمل به خارجی ها پیام خروج از کشور را صادر کرد و فهماند که افغان ها بدون هیچ وابستگی به خوداتکایی رسیده اند.
صرف نظر از اینکه براساس اظهارات والی هرات یا هر مقام محلی و مرکزی دیگری، پیام و پیامد انتخابات افغانستان به معنای دستور خروج نیروهای خارجی از افغانستان است یانه، واقعیت این است که این انتخابات در تاریخ سیاسی افغانستان به مثابه یک نقطه عطف، ثبت خواهد شد و کمک فراوانی به تقویت فرایند ملت شدن در کشوری خواهد کرد که هنوز براساس دیدگاه های جامعه شناسان، ملت به مفهوم مدرن و مدنی کلمه در آن شکل نگرفته است.
انتخابات اخیر همچنین نشان داد که تاریخ مصرف هزینه کردن از احساسات قومی، تعریف مبانی مبارزه سیاسی بر محور عصبیت های کور نژادی و مصادره احساسات مردم به سود و سمت کسب دالرهای انتخاباتی از جانب نخبگان قومی در معامله با نامزدهای دیگر به پایان رسیده و مردم افغانستان به این میزان از بینش، درک، دریافت و تشخیص سیاسی رسیده اند که بدون نیاز به خط و نشان های سودمحورانه و سوداگرانه سران و رهبران قومی، براساس مصالح بزرگ و منافع علیای کشور تصمیم بگیرند و به فردی رای دهند که بتواند افغانستان را از بستر تقسیم بندی های قومی به سمت شایستگی، اهلیت، تعهد ملی و باور به افغانستانی متعلق به همه مردم این سرزمین بر مبنای عدالت و برابری قومی و تباری رهنمون گردد.
به همین دلیل، انتخابات اخیر افغانستان، رای مردم به عبور از قالب های قشری و سنتی تقسیم و سهمیه بندی قدرت بر پایه معیار منحط و ناعادلانه اقوام اقلیت و اکثریت و بدتر از آن، میراث داری انحصارگرایانه قدرت از جانب یک قومیت بزرگ بود.
در این زمینه یک مثال بارز و روشن وجود دارد که نشان می دهد انتخابات اخیر شکست استراتژی قومیت در تشکیل هسته مرکزی قدرت بود؛ تعامل قومی ازبک ها و هزاره ها با پشتون ها یا به عبارت دیگر پشتونیزم به رهبری اشرف غنی احمدزی.
اشرف غنی امیدوار بود با جذب ازبک های به رهبری انحصاری جنرال دوستم از یکسو و معامله با هزاره های تحت قیمومیت کریم خلیلی از جانب دیگر و با جذب طیفی از روشنفکران تشنه قدرت وابسته به هردو طیف قومی، از یکسو بتواند برنده بلامنازع انتخابات آینده گردد و از جانب دیگر، خطر اتحاد دیگر قومیت ها در برابر داعیه تاریخی برتری جویی قومی پشتون ها را دستخوش ریزش و شکست کرده و به این ترتیب، انحصار قدرت به وسیله یک قوم حتی در عصر دموکراسی را برای مدت زمانی طولانی بیمه کند؛ اما نتایج انتخابات درست عکس این آرزو را برآورد.
در جاغوری که یکی از مهم ترین مراکز مهم تجمع متراکم جمعیت هزاره هاست اکثریت قریب به اتفاق، به نفع نامزد رقیب تیم اشرف غنی رای دادند. در دایکندی که زادگاه سرور دانش؛ معاون دوم آقای اشرف غنی است و همچنین در بهسود که زادبوم کریم خلیلی است بخش عظیمی از مردم به نامزدهای مخالف اشرف غنی رای دادند. در کابل، بامیان، هرات، غور، غزنی و سایر نقاط کشور نیز گزارش ها حاکی از همین حقیقت است و این یعنی اینکه مردم به چیزی جز قومیت و رهبری انحصاری قومی رای داده اند. آنها به دموکراسی و پایان رسمی تاریخ انحصارگرایی قومی در قدرت سیاسی رای دادند و این بدان معناست که انتخابات اخیر، فرایند ملت شدن در جامعه افغانستان را به صورت شگفت آوری تسهیل کرد و امیدها برای باروری و شکوفایی نهال دموکراسی، حاکمیت قانون و پایان سلطه تاریخی قبیله را تقویت بخشید.
سید علی حسینی- خبرگزاری جمهور