ابرقدرتی که از دست های بالا می ترسد

برای دومین شب متوالی، در شهر فرگوسن در ایالت میسوری امریکا مقررات منع رفت و آمد وضع شد.
شهری که یک هفته پیش در آن یک مامور سفیدپوست پولیس به سوی یک نوجوان ۱۸ ساله سیاهپوست آتش گشود و او را در حالی که دست‌هایش را به نشانه تسلیم بالا برده بود کشت.
از آن زمان تظاهرکنندگان خشمگین که پولیس را متهم به نژادپرستی می کنند، در خیابان های فرگوسن تظاهرات می کنند.
تظاهرات آنها با واکنش سنگین پولیس روبرو شده است.
روز یکشنبه از غروب آفتاب بین تظاهرکنندگان و پولیس درگیری آغاز شد.
علیرغم مقررات منع رفت و آمد در فرگوسن، عده ای از معترضان به خیابان ریختند و پولیس به سوی آنها گاز اشک آور شلیک کرد.
تظاهرات مشابهی در اعتراض به آنچه "نژادپرستی پولیس" خوانده می شود در شهرهای مختلف امریکا برپا شده است.
یکی از سیاستمداران محلی در توییتر خود نوشت که از معترضان شنیده که آماده مرگ هستند.
یک متخصص ۸۰ ساله به نام مایکل بادن که پیشتر بر بدن جان اف کندی؛ رئیس جمهوری پیشین امریکا و خانواده آخرین تزار روسیه آزمایش کرده بود برای تحقیق بر جسد جوان سیاهپوست استخدام شده است و این نشان می دهد که این مساله برای کشوری که مدعی صدور آزادی، برابری و عدالت به دیگر کشورهای جهان است، حساسیتی حیاتی دارد.
واکنش هایی که در برابر تظاهرات خیابانی مردمی که به نشانه اعتراض به صورت نمادین دست های خود را بالا برده و شعار می دهند «دست ها بالاست، شلیک نکنید» بسیار نامتناسب، اعجاب انگیز و غیر قابل مقایسه بوده است.
گزارش ها حاکی است که نیروهای پولیس محلی، فدرال و گارد ملی امریکا با سلاح های جنگی، تانک های ضد ماینی که برای ماموریت اشغال عراق ساخته شده اند و گلوله های جنگی در خیابان های فرگوسن مستقر شده و برای سرکوب تظاهرکنندگان موضع گرفته اند.
این امر، نشانگر آن است که هراس ناشی از این تظاهرات، برای مقام های محلی و مرکزی امریکا بسیار گسترده و پردامنه بوده است؛ ابرقدرتی که از دست های بالا می ترسد!
همه نظامیان و غیر نظامیان جهان می دانند که «دست بالا» نشانه تسلیم و در این مورد خاص، نشانگر همبستگی با دست های بالا رفته جوان ۱۸ ساله سیاهپوستی است که در قلب یکی از بالغ ترین دموکراسی های جهان، علی رغم این نشانه آشکار به او شلیک شد.
معترضان می گویند او به خاطر رنگ پوستش هدف قرار گرفته است و این یعنی نژادپرستی.
با این حال، در فرگوسن حتی اگر انگیزه قتل جوان ۱۸ ساله سیاهپوست، رنگ پوست او هم نبوده باشد، چنین برداشتی از این ریداد دور از انتظار نیست؛ زیرا فرگوسن شهری است که بیش از ۶۰ درصد جمعیت آن را سیاهپوستان تشکیل می دهند؛ اما اداره امور محلی این شهر و سمت های بالای حکومت و مدیریت در آن، در اختیار سفیدپوست هاست. جز نژادپرستی، تبعیض نژادی و استمرار نگاه تاریخی برده دارانه و بربرمنشانه به سیاهان، نام دیگر این حرکت چه می تواند باشد؟
با این حساب، نباید فهم این حقیقت دشوار باشد که سیاهان واقعا برای اعتراض به استمرار یک رویه تبعیض آمیز و نژادپرستانه تاریخی در فرگوسن به خیابان ها آمده اند.
آنها می خواهند بگویند ابرقدرت ها را نه آنگونه که می خواهند و وانمود می کنند؛ بلکه آنطور که هستند باید دید.
آنها صدای آزادی خواهی، رفع تبعیض و ضدیت با نژادپرستی، آپارتاید و نفرت نژادی را از دل کشوری بلند می کنند که همه روزه به نام صدور این ارزش ها به دیگر کشورهای جهان، شهرها و کشورها را اشغال می کند.
دست هایی که در خیابان های فرگوسن بالا رفته اند، بر همه این حقایق شهادت می دهند و در برابر دروغ، اغواگری رسانه ای و اغفال افکار عمومی جهان از سوی ابرقدرت ها، قیام کرده اند.
در مقابل اما واکنشی که نسبت به دست های فرارفته معترضان از سوی دولت امریکا نشان داده شده در نوع خود جالب توجه و نشانگر آستانه تحمل دموکراسی امریکایی است؛ پولیس های مسلح با سلاح های گرم، تانک، گارد ملی، اونیفورم ارتش، بازداشت ده ها و خیابان های خالی پر از دود و گاز اشک آور.
منتقدان امریکایی این واکنش در شبکه های اجتماعی می گویند که استقرار پولیس مسلح با سلاح های گرم و گلوله های جنگی و تانک های ضد ماین در خیابان های یک شهر مسکونی و در برابر صدها جمعیت معترض غیر نظامی، آشکارا فرگوسن را به یک «منطقه جنگی» تبدیل کرده است. به همین دلیل، آنها اکنون فرگوسن را به طنز «فرگوستان» می خوانند؛ شاید به تبع جنگ زدگی افغانستان، پاکستان یا هر کشور جنگ زده جهان سومی که با پسوند «ستان» خوانده می شود.
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور