آیا یازده سپتامبر دیگری در راه است؟

یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ روزی بود که سرنوشت نه تنها افغانستان را بل سرنوشت منطقه را از یک سمت به سمت دیگر تغییر داد. در حقیقت آنروز، روز فراموش ناشدنی برای جهان تلقی میشود. پس ازآن روز روزگار در افغانستان کاملا متغیر شده و این کشور چهره جدیدی به خود اختیار کرد. دو روز پس از حادثه نیویارک نیروهای بین المللی به رهبری ایالات متحده به افغانستان حمله نظامی نموده و طالبان را از اریکه قدرت به دور راندند. جنگی که از آن سپتامبر تا سپتامبر امروز جریان دارد و در این اواخر ازین جنگ به عنوان طولانی ترین جنگ ایالات متحده نام برده می شود.
اکنون که در صدد فرا رسیدن یازدهم سپتامبر دیگری هستیم؛ کشور به وضعیت نامیمون دیگری روبروست. گویا اینکه هنوز در یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ قرار داریم و اصلا زمانی به درازنای چهارده سال، نگذشته است. وضعیت نابهنجار سیاسی، اقتصادی و امنیتی درکشور امروز به گونه ای شده که همه را متوحش ساخته و نسبت به آینده کاملا نگران نموده است. پروسه انتخابات ریاست جمهوری که همانند جنگ با طالبان لقب (طولانی ترین) را از آن خود ساخته است، عامل مهم و سرنوشت ساز در جهت بی ثباتی و عدم اعتماد در میان ملت شده است.
در یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ وضعیت کشور نیز به همین منوالی بود که امروز ملت به آن گرفتار است. قطع روابط و کمکهای بین المللی، فضای بی باوری و عدم اعتماد میان ملت و دولت، وضعیت بی ثبات اقتصادی و افزایش ناامنی در کشور از جمله شاخصه های بارز تلقی میشود.
در حقیقت دلهره و نگرانی که امروز در میان ملت دیده میشود محصول بی مسئولیتی سردمداران قدرت وعدم مسئولیت پذیری خود ملت است. مشخصه های عامل نخست که به همان تشنگان قدرت برمیگردد به همه آشکار است و نیاز نیست تا بیشتر به این مسئله پرداخته شود و اما ملت؛ ملتی که در اقصا نقاط جهان داد از غیرت و شهامت می زدند امروزه همان ملت به گونه ای در خواب خرگوش اند که اصلًا از آن غیرت و شهامت بین الافغانی و بین المللی خبری نیست.
این ملت میلیونی که در همه جا نعره اسلام و ایمان سر می دادند امروزه ( به اکراه و یا به رضا ) سرنوشت خود را به دستان اشخاصی سپرده اند که همه افراد کشور را در حاشیه قرار داده و از بام تا شام در ملاقات هایی که گند معامله از آن به مشام میرسد مصروف اند.
واژه هایی که روزی میان مردم کشور محبوب ترین واژه ها محسوب می شد امروزه به مبغوض ترین واژه ها مبدل شده است. همه روزه نفیر انتخابات، وحدت ملی، ریاست جمهوری و... از رسانه های کشور با کمال قباحت آن تکرار میشود.
وضعیت امنیتی که طی چند سال گذشته نسبتًا خوب ارزیابی می شد اکنون چهره دگرگونی به خود گرفته است. طولانی ترین جنگ ایالات متحده که تا دیروز تنها به ولایات جنوبی کشور منحصر می شد امروز پافراتر گذاشته و به سمت شمال کشور رخنه نموده است. از فاریاب گرفته تا بدخشان و از ننگرهار تا قندهار همه در محاصره دشمن در آمده و اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد، بعید نیست که گروه های تروریستی با یک حمله جانانه به دروازه های کابل هجوم آورده و یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ را در ۲۰۱۴ تجلیل کنند.
از سوی دیگر، تعفن انتخابات چنان بالا گرفته که خزانه های دولت را مسموم ساخته است. شرایط اقتصادی کشور به گونه ای به خرابی گراییده که هرروز چالش های جدیدی در میان ملت بوجود می آید. کچالو که ارزانترین مواد خوراکه در افغانستان به حساب می رفت امروز از قیمت ترین خوراکه های کشور پیشی گرفته است. به همین منوال عدم ثبات بازار مواد نفتی نیز وضعیت اسفبار و نگران کننده ای دارد. در دوایر دولتی، عدم اعتماد مامورین به حکومت و روزانه سبکدوش کردن مامورین از وظایف شان به امر عادی ای بدل شده است.
این همه باعث میشود تا یک بار دیگر کشور به چهارده سال قبل برگردد؛ سالی که سرنوشت قدرتمندترین کشور جهان را تغییر داد و مسئولیت ها و مصروفیت های تازه ای را برایش تفویض نمود.
اعجازالحق عتید- ارسالی به خبرگزاری جمهور