توبه سیاسی سه سال پس از ماجرا

حامد کرزی؛ رئیس جمهور اعلام کرد "به نام صلح فریب خوردیم و این باعث شد که استاد برهان الدین ربانی؛ رئیس شورای عالی صلح، شهید شود."
رئیس جمهور روز شنبه در سومین سالگرد کشته شدن آقای ربانی در کابل ‌گفت:"آقای ربانی دویده دویده به طرف ملاقات با پیام آور صلح آمده‌ بود، در حالی که او قاتل بود و دسیسه کار."
آقای کرزی افزود:"۲۰ روز قبل از شهادت برادرم، احمدولی کرزی در قندهار به من از هر طرف فشار آورده می‌شد که یک کنفرانس بگیر و صلح را اعلام کن که بزرگان طالبان از جمله ملامحمد عمر به این روند می‌پیوندند... وقتی که موضوع را با استاد ربانی در میان گذاشتم او گفت که احتیاط کن که این یک دسیسه است. وقتی برادرم در قندهار شهید شد، فهمیدم که این کار دسیسه بود، چون اگر اعلام کرده بودم که صلح کامیاب شد و سران گروه طالبان به افغانستان می‌آیند و به روند صلح می پیوندند و بعد به نام گروه طالبان برادرم کشته می‌شد و ما صلح اعلام کردیم، صلح ما بی‌عزت می‌شد."
کرزی افزود:"در ابتدای ریاست جمهوری‌ام مطبوعات غربی از نحوه لباس پوشیدن من تمجید و مرا به عنوان شیک پوش ترین مرد یاد می‌کرد، آقای ربانی یک روز به من گفت که مطبوعات غربی اکنون از تو بسیار تمجید می‌کنند؛ ولی بدانی زمانی‌که منفعت افغانستان را با آنان در میان گذاشتی تو را توهین می‌کنند."
سخنان تازه آقای کرزی در مورد نحوه و انگیزه شهادت استاد ربانی، نشانگر نوعی ندامت شرمسارانه است.
وقتی یک رییس جمهور پس از سه سال اذعان می کند که در برابر یک قاتل و دسیسه کار، «فریب خوردیم» این نشانه آشکاری از اذعان به شکستی تلخ و خفت بار است.
آقای کرزی همچنین در سخنرانی امروزش به بخش دیگری از عدم فراست و تیزهوشی سیاسی اش نیز اعتراف کرد و آن، برداشت خوش باورانه او از تمجیدهای میان خالی رسانه های غربی از او بود.
با این حساب، اگر بتوان دو کارنامه شاخص در دوره ۱۳ ساله ریاست جمهوری آقای کرزی سراغ گرفت یکی پایه گذاری یکی از دیرسال ترین و پرهزینه ترین راهبردهای صلح با تروریست هاست و دومی برقراری روابط استراتژیک در همه سطوح با قدرت های غربی که با توجه به اعترافات امروز آقای کرزی، او در هردو مورد با ناکامی های ناامیدکننده ای مواجه شده و دست خالی برگشته است؛ اما این لزوما به معنای توبه و بازگشت واقعی او از این مسیرهای پرهزینه و مرگبار نیست.
رییس جمهور با وجود آنکه می داند در روند صلح اش با تروریست های طالبان بارها و چه بسا همیشه «فریب» خورده؛ اما هنوز مصمم به تغییر این راه مرگبار نیست. او هنوز معتقد است که آنچه در حوزه تروریزم و فعالیت های تروریستی در کشور انجام می شود «به نام طالبان» است؛ تعبیری که با این معنای ضمنی همراه است که طالبان از این جنایات مبرا هستند و آنها روزی در آینده دوباره به وطن بازخواهند گشت و با مردم خویش متحد خواهند شد و آنچه انجام می شود استفاده از نام طالبان است! این رؤیایی است که رییس جمهور ۱۳ سال است آن را در خیالات شاهانه اش می پزد؛ ولی هربار با تکانه کابوس وار حملات خونبار سربازان ملا عمر، پایان خوش این رؤیای ناتمام شاهانه، به دست نمی آید.
با این حساب، آنچه امروز از زبان آقای کرزی شنیدیم، با وجود آنکه روایت مطابق با واقع یک سرگذشت غم انگیز بود؛ اما این تنها یک توبه سیاسی محسوب می شود و نباید انتظار داشت او از راهی که تاکنون پیموده، در آخرین روزهای ریاست جمهوری اش، برگردد.
این امر، هم در روند صلح با طالبان، قابل اثبات است و هم در برقراری روابط همه جانبه راهبردی اش با غربی که به تعبیر استاد ربانی به روایت کرزی، "زمانی ‌که منفعت افغانستان را با آنان در میان گذاشتی تو را توهین می‌کنند."
اعترافات زیبا اما دیرهنگام آقای کرزی یک نکته دیگر را نیز روشن می کند و آن اینکه استاد ربانی، نگاهی پاک و صادقانه به او و دستگاه قدرت وی داشته و همواره با مشورت های برآمده از تجارب، مهارت و فراست سیاسی اش، او را از خطرات و دسیسه هایی که از سوی دوستان استراتژیک و برادران راضی و ناراضی اش در انتظار اوست، برحذر داشته و آگاه می کرده است؛ اما او سه سال پس از ترور این مشاور دلسوز و صادق و مهربان، حتی نخواست یا نتوانست روی از روند صلح با قاتلان وی بردارد و به برادران ناراضی اش پشت کند.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور