پروژه توتاپ؛ اشرف غنی در برابر مردم

تصمیم اشرف غنی در زمینه عبور خط انتقال برق توتاپ از مسیر سالنگ- میدان وردک، واکنش های شدیدی را برانگیخته است.
رهبران قومی با نشر اعلامیه هایی از این تصمیم غنی به شدت انتقاد کرده و آن را خلاف ماسترپلان انتقال پروژه لین برق و ستم به ساکنان مناطق مرکزی خوانده اند.
به گفته شرکت آلمانی فیشنر که مسؤولیت انتقال لین برق ترکمنستان از طریق افغانستان به آسیای جنوبی را دارد، بامیان بهترین مسیر برای عبور لین برق توتاپ است.
گفته شده که در سال ۲۰۱۳ در دوره حکومت قبلی، هیأتی از طرف شرکت برشنا به شهر اشتوتگارت آلمان رفته و بر شرکت آلمانی فیشنر اعمال فشار کرده تا برای انتقال ۵۰۰ کیلووات برق وارداتی ترکمنستان، به جای بامیان، مسیر سالنگ - میدان وردک را انتخاب کند.
در همین حال، سرور دانش؛ معاون دوم اشزف غنی هم هشدار داده که از حکومت جدا خواهد شد.
استادمحقق و کریم خلیلی و تعداد دیگری از بزرگان سیاسی نیز به حکومت در مورد انتقال پروژه توتاپ از مسیری غیر از مناطق مرکزی هشدار داده اند و فعالین مدنی نیز شدیدا ابراز نگرانی کرده اند.
آقای دانش گفته که اشرف غنی و کابینه اش از خط سرخ ما عبور کرده است. حکومت باید تجدید نظر کند، در غیر آن، آنها در مقابل حکومت خواهند ایستاد.

صرفنظر از اینکه به عنوان مثال، سرور دانش، در پی عملیاتی شدن این تصمیم تبعیض آمیز اشرف غنی، از لاک محافظه کاری و منفعت اندیشی سیاسی خاص خودش، بیرون آمده و یکبار برای همیشه، دست به یک اقدام انقلابی و هنجارشکنانه در جانبداری از مردم مظلوم و فراموش شده مناطق مرکزی خواهد زد یانه، تصمیم اشرف غنی، به نحو کم سابقه ای او را یکبار دیگر در برابر میلیون ها نفر از مردمی قرار داده است که او بدون تردید، قدرت کنونی خود را مرهون همسویی و پشتیبانی بخش عظیمی از آنها از رهبران قومی حامی اشرف غنی است.

پس از قتل فاجعه بار ۷ گروگان غیر نظامی شیعه و هزاره در زابل توسط تروریست های خون آشامی که اشرف غنی آنها را «مخالفان سیاسی» می خواند، توتاپ این پتانسیل و قدرت پنهان را دارد که یکبار دیگر جامعه تحت تبعیض و ستم و محرومیت سازمان یافته حکومت مرکزی را به رستاخیزی بزرگ وادارد و مشت های گره کرده اعتراض و دادخواهی ملی را در برابر ارگ سنگی گلخانه، برافرازد.

در آن فاجعه عظیم ملی که روز ماتم سراسری مناطق مرکزی افغانستان بود، مردم معترض و خشمگین، تابوت های زخمی و خون آلود بر دوش، تا دروازه های ارگ ریاست جمهوری پیش رفتند؛ اما پشت کردن رهبران قومی به صدای رسای مخالفت و اعتراض و دادخواهی مردمی که آنها بی تردید، موقعیت های سیاسی- اقتصادی دیروز و امروز خود را مرهون پشتیبانی، ایستادگی، ایثار و اعتماد خدشه ناپذیر همین مردم هستند، مانع از آن شد، تا ارگ نشینان، از فریادهای دادخواهی و مشت های آسمانکوب صدها هزار حنجره معترض، احساس هول و هراس کرده و به حقوق ملی میلیون ها شهروند انکار شده و همواره محروم و در حاشیه افغانستان، تمکین و توجه نشان دهند.

اشرف غنی در جریان آن حماسه کم نظیر ملی، برای فروخواباندن صدای اعتراض و دادخواهی مردم، به آنها وعده هایی داد که البته هیچیک از آنها عملی نشد!
این بار اما به نظر می رسد شرایط، اندکی فرق کرده است.
رهبران قومی یکبار دیگر در برابر یک آزمون عظیم و دشوار در قبال مردم خویش، قرار گرفته اند.

از واکنش های اولیه نسبت به تصمیم تبعیض آمیز اخیر اشرف غنی برای انحراف در مسیر انتقال برق توتاپ پیدا است که این بار، شرایط برای اشرف غنی، متفاوت است؛ به گونه ای که چهره محافظه کار و به شدت محاسبه گری مانند سرور دانش نیز حکومت را تهدید به جدایی و ایستادگی کرده است.
دیگر رهبران قومی نیز واکنش های کم و بیش مشابهی نشان داده اند.
بنابراین، اشرف غنی این بار نمی تواند روی همسویی رهبران قومی متحد خود، حساب کند.

این بار او به تنهایی در برابر مردم قرار گرفته است و این می تواند توتاپ را به محملی برای انفجار سال ها عقده متراکم مردم مناطق مرکزی بر علیه حکومت کابل تبدیل کند و با توجه به حجم سنگین اعتراض های انباشته شده اقشار مختلف مردم نسبت به حکومت وحدت ملی، حتی بیم آن می رود که حرکت های اعتراضی بالقوه نسبت به اجرایی شدن احتمالی این تصمیم تبعیض آمیز، استارت موجی عظیم از اعتراض و دادخواهی ملی را در برابر حکومت اشرف غنی بزند؛ بنابراین، اگر اشرف غنی، همچنان از حداقل های عقلانیت سیاسی، برخوردار باشد، با توجه به موج گسترده واکنش های شدید و منفی نسبت به این تصمیم، فورا در باره آن تجدید نظر خواهد کرد؛ در غیر آن، وقوع آنچه گفته شد، هرگز دور از امکان و انتظار نخواهد بود.
فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور