سفیرِ سِلفی گیر

روز گذشته، مراسم تحلیف ریاست جمهوری و انتقال قدرت از اوباما به ترامپ در واشنگتن برگزار شد.
در این مراسم، معمولا صدها هزار نفر امریکایی شرکت می کنند. مهمانهایی از سراسر جهان نیز در این محفل دعوت می شوند. امسال از افغانستان کسی را دعوت نکردند. اما یکی از سخنگویان حکومت گفت که نماینده ما در آنجا هست و این نماینده کسی نبود جز "حمدالله محب" سفیر افغانستان در واشنگتن.
آقای سفیر به نمایندگی از افغانستان ( و نه به حیث یک فرد مستقل و حقیقی) در این مراسم شرکت نموده و به محض اینکه ترامپ و زنش و اولادش و بستگانش و توابعش از نزدیک او رد می شده اند، با لبخند سفیهانه ای عکس سلفی گرفته و سپس آن را منتشر کرده است.
این عکس سلفی به معنای بی توجهی به مقام و اعتبار نمایندگی یک کشور است. تا این حد بی توجهی و بازیگوشی، اهانت به یک ملت است. حمدالله، وقتی به نمایندگی از دولت افغانستان در محفل سوگند رئیس جمهور امریکا مشارکت می کند باید باشخصیت و سنگین و باوقار بایستد و مانند یک دیپلمات رفتار کند. 
آقای سفیر، نماینده یک دولت و ملت به نام افغانستان است؛ دولتی که هرچند فاسد و ملتی که هرچند فقیر است اما باید بعنوان یک کشور دارای تاریخ و فرهنگ و عزت و استقلال، شأن و شوکتش مورد احترام باشد و نمایندگان کشور نیز مؤظف و مکلّف هستند تا شأن و شوکت ملت و کشور خود را حفظ نمایند.
حمدالله محب در نظر اول، بعنوان یک انسان و یک جوان، حق دارد از بیست متری ترامپ، عکس سلفی بگیرد و افتخار کند که من هم آنجا بودم و ترامپ و اهل و عیالش را از نزدیک دیدم و سپس بدون آنکه کسی سر وی خبر باشد عکس سلفی بگیرد و لذت ببرد. اما وی از جایگاه یک دیپلمات و نماینده مردم افغانستان چنین حقی ندارد؛ هیچکس به او چنین حقی نمی دهد که چنین سبکسرانه، یک ملت را تحقیر کند.
دیپلمات ها تابع مقرراتی هستند که قبلاً در وزارت امورخارجه و در انستیتوت دیپلماسی به آنان آموزش داده میشود؛ نحوه لباس پوشیدن، نحوه ایستادن، نحوه غذا خوردن، شیوه دست دادن، آداب سخن گفتن و... اما همچنانکه آقای اشرف غنی چنین مواردی را رعایت نمیکند و یا اساساً یاد ندارد، سفیر و دیپلمات وی نیز نیاموخته و با مسائل رسمی نیز برخورد گوسفندی دارد.
یکی از دوستان که از طریق تحصیلات و آموزش مسلکی و از طریق دروازه، وارد وزارت امورخارجه شده و نزدیک به سه دهه دیپلمات می باشد؛ می گفت: "این سالها خیلی از دیپلمات های ما به جای اینکه از دروازه وارد وزارت امورخارجه شوند، از کلکین وارد می شوند."
منظور سخن وی آن بود که خیلی از دیپلمات های ما بدون اینکه دانش سیاسی و دیپلماتیک داشته باشند از طریق واسطه و وسیله، وارد دستگاه دیپلماسی می شوند و بعنوان سفیر و مستشار و نماینده کشور، در سفارتخانه های افغانستان در خارج مقرر می شوند.
بی تردید حمدالله محب، یکی از جمله کسانی است که از کلکین وارد دستگاه دیپلماسی شده و با فراشوت، راهی امریکا شد؛ بدون آنکه به اهلیت وی، صلاحیت وی، سن و سال وی، دانش و خرد وی، تجارب دیپلماتیک وی و نیز به آبرو و عزت کشوری بنام افغانستان، توجه شود.
یکی از مهمترین وظایف کاری آقای محب، کار در کمیسیون انتخابات بود که همراه با ضیاءالحق امرخیل در دارالانشای کمیسیون انتخابات، افتضاح انتخاباتی را باعث شده و موجب شدند که آبروی افغانستان در جهان، خدشه دار شود و نهایتاً حکومتی در افغانستان روی کار آید که بر اساس یک موافقتنامه، آنهم با دلالی جان کری و نه بر اساس رأی مستقیم مردم افغانستان، روی کار آید.
آقای غنی پس از رسیدن به کرسی ریاست جمهوری، حمدالله محب را (که متهم به مشارکت در تقلب بود) در اقدامی سئوال برانگیز، به حیث سفیر افغانستان در مهمترین نقطه سیاسی جهان یعنی امریکا فرستاد؛ جایی که قبل از وی دیپلمات های زبده ای ایفای وظیفه می کردند و تمام کشورها نیز سعی می کنند نخبه ترین دیپلمات های خود را بدانجا معرفی نمایند. اما دولت وحدت ملی و شخص آقای غنی برخلافِ تمام سختگیری هایی که در تقرر افراد دارد، در مورد حمدالله محب، بسیار سهل و آسان رفتار کرد و وی را به امریکا فرستاد و حتی وی را با حفظ مقام فعلی اش به عنوان سفیر غیرمقیم افغانستان در کشورهای کلمبيا، دومينکا، آرجنتاین و مکزیکو نیز تعیین کرد.
پس از انتشار عکس سلفی این دیپلمات کلکینی، کاربران شبکه های اجتماعی واکنش تندی نشان داده اند. آنان احساس می کنند که توسط حمدالله محب، تحقیر شده اند.
دولت افغانستان و مخصوصاً رئیس جمهور غنی و مقامات وزارت امورخارجه باید در مورد سفارت افغانستان در امریکا تجدیدنظر نماید و دیپلمات باسواد و کارکشته ای را به نمایندگی از مردم و دولت افغانستان به واشنگتن بفرستد.
سیدجواد حجت- خبرگزاری جمهور