اجتماع هزاران پاکستانی در امتداد خط دیورند

ده ها هزار پاکستانی پس از عملیات نظامی ارتش پاکستان به مناطق مرزی افغانستان پناهنده شدند.
برای چندین دهه افغان ها از جنگ و خشونت ها به پاکستان فرار می کردند، اما در ماه های اخیر این روابط معکوس شد و ۶۰ هزار پاکستانی که نصف آن را اطفال تشکیل می دهند، در کمپ گلان در ۲۰ کیلومتری مرز پاکستان در ولایت خوست مهاجر شدند.
مالک عمرالدین، یک بزرگ قومی در منطقه داتاخیل پاکستان می گوید: "ما می دانیم زمانی که یک عملیات نظامی شروع می شود، مدت زیادی طول خواهد کشید".
وی گفت:" جایی که عملیات در آنجا انجام می شود، منطقه کوهستانی است و شورشیان در مناطق شان بسیار مقاومت می کنند، بنابر این حکومت وقت زیادی نیاز دارد تا طالبان را پیدا کرده و از بین ببرد".
بیش از ۲۱۰ هزار پاکستانی از وزیرستان شمالی پس از آغاز عملیات نظامیان پاکستان در این منطقه قبایلی در ماه جون، به افغانستان فرار کردند.
شرق افغانستان مکان مناسبی برای مهاجران نیست، ولایت خوست و پکتیا که اکثر مهاجران پاکستانی در آنجا سرپناه گزیده اند، از خطرناک ترین ولایات افغانستان است. نیروهای امنیتی این مناطق پس از خروج نیروهای خارجی و ناتو تلاش دارند با طالبان مبارزه کنند، در حالی که توقع می رود شورشیان در فصل بهار عملیات های تازه ای راه اندازی کنند.
در اطراف کمپ مهاجران، ماین پاکان با چهره های رنگ پریده و لباس آبی زرهی زمین ها را برای یافتن ماین ها اسکن می کنند، اما در داخل کمپ فروشندگان محلی غرفه هایی ایجاد نموده اند که در آن محصولات تازه شان را به فروش می رسانند. همچنین مهاجران پاکستانی می گویند که آنان توسط مردم محل استقبال شده اند.
مقامات پاکستانی عملیات شان را در ماه جون، پس از حمله به فرودگاه کراچی آغاز کردند و به مردم هشدار دادند که فرار کنند. تعدادی از ۹۳ هزار فامیل که تقریبا ۷۵۰ هزار تن می شوند، در داخل پاکستان بیجا شده اند. ارتش پاکستان می گوید که صدها شبه نظامی را کشته اند، اما به دلیل این که خبرنگاران نمی توانند به منطقه عملیات بروند، نمی شود این ادعا را بررسی کرد.
وزیرستان شمالی یکی از هفت مناطق قبایلی در نزدیکی مرز افغانستان است که در آن شورشیان محلی و خارجی به شمول طالبان پاکستانی، القاعده و شبکه حقانی از مدت های مدیدی پناه گاه های امنی ایجاد کرده بودند. یک عملیات موازی در مناطق قبایلی خبر نیز برای تحت پیگرد قرار دادن شورشیانی که از وزیرستان شمالی فرار کرده اند، انجام می شود.
این مناقشه با حملات پراکنده حکومت پاکستان و حملات هوایی هواپیماهای بی سرنشین امریکایی از هوا ادامه داشته است. شورشیان نیز با هدف قرار دادن نیروهای امنیتی و متهم کردن باشندگان محلی به جاسوسی این حملات را پاسخ می دادند.
شیر، یکی از بزرگان قومی میرانشاه در وزیرستان شمالی می گوید: "طالبان از طرف شب در جاده ها ماین جاسازی می کنند که در انفجار آن سربازان و مردم محل کشته می شوند، بعدا حکومت برای هدف قرار دادن آنها می آید".
وی تاکید کرد: "برای ما فرقی نمی کند که در منطقه تحت کنترول دولت یا طالبان زندگی کنیم، ما فقط می خواهیم در صلح زندگی کنیم، ما به خاطر جنگ همه چیزمان را از دست داده ایم".
نهادهای سازمان ملل با مقامات محلی به گونه مستقیم کار می کنند تا سرپناه، آب، غذا، خدمات پزشکی و تعلیمی برای مهاجران تهیه کنند. در این اواخر سرپرستی مهاجران تازه وارد را بیشتر زنان به عهده دارند، زیرا مردان شان برای کار به جاهای دیگر رفته اند.
بو شاک، رئیس دفتر نمایندگی سازمان ملل در امور پناهندگان می گوید که توقع ندارد جریان آمدن پناهندگان به زودی متوقف شود.
به گفته وی، بیش از ۴۰ هزار خانواده از پاکستان به افغانستان آمده اند و ۵۸ درصد نفوس کمپ گلان را کودکان تشکیل می دهند.
آقای شاک تصریح کرد: نگرانی اصلی این است که شورشیان از روند آمدن بی جا شدگان برای عبور از مرز استفاده کنند، اما تصور ما این است، کسانی را که حمایت می کنیم، غیرنظامیان اند.
با این حال، دیپلمات ها و آگاهان امور بر این باورند که بسیاری از شورشیان از این طریق به افغانستان فرار می کنند.
یک دیپلمات غربی که نخواسته نامش فاش شود، گفته است که "این اجتناب ناپذیر است که شورشیان به این طرف می آیند و در نتیجه این مساله مشکلاتی را برای مقامات افغان بوجود خواهد آورد".
این در حالی است که وال استریت ژورنال در ۲۸ جنوری به نقل از مقامات افغان گزارش داد که حداقل ۴۰۰ خانواده وابسته به گروه های شورشی به شمول القاعده و جنبش اسلامی ازبکستان در ماه دسامبر و پس از عملیات نظامی ارتش پاکستان به افغانستان فرار کرده اند و اکنون در بخش هایی که حاکمیت قانون در آنجا ضعیف است، زندگی می کنند.
منبع: آسوشیتدپرس
ترجمه: زهره رستگار ــ خبرگزاری جمهور