۰
در محفل تجلیل از شهدای ۱۹جدی یکاولنگ:

طالبان مردم یکاولنگ را به چه جرمی قتل عام کردند؟

شنبه ۲۵ جدی ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۰۶
محمدعلی جاوید: قتل عام مردم یکاولنگ یک جنایت بود؛ طالبان اگر می خواستند انتقام بگیرند باید از کسانی انتقام می گرفتند که بر یکاولنگ حمله کردند؛ اما پیر و جوان و کودک و ... چه جرمی مرتکب شده بودند که آنان را به رگبار بستند؟
طالبان مردم یکاولنگ را به چه جرمی قتل عام کردند؟

شانزدهمین سالگرد قتل عام مردم یکاولنگ توسط طالبان در کابل مورد تجلیل قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاری جمهور، سخنرانان این محفل از زوایای مختلف به بررسی حادثه کشتار مردم یکاولنگ به دست طالبان پرداختند و ابعاد مختلف آن را بررسی نمودند.
سیدمحمدعلی جاوید از رهبران جهادی و مشاور رئیس جمهور در این محفل گفت: در دوران طالبان سه مورد قتل عام صورت گرفت؛ یکی در مزار شریف که به گفته یک نویسنده پاکستانی، حدود ۶ هزار نفر از مردم تشیع قتل عام شدند؛ مورد دوم، به نقل از برخی منابع، طالبان در ۲۵ ثور ۱۳۷۸ نزدیک به یک هزار نفر از مردم شیعه بامیان را قتل عام کردند.
سومین قتل عام که توسط طالبان صورت گرفت، قتل عام مردم یکاولنگ بود که حدود ۳۸۰ نفر از مردم شهید شدند. آقای جاوید افزود: "آقای خلیلی در هفدهم سنبله سال ۱۳۷۹ به دره صوف رفت و زمینه حمله را بر بامیان و مربوطات آن ولایت فراهم ساخت. حمله بر ولسوالی یکاولنگ صورت گرفت. هرچند که طالبان بر یکاولنگ مسلط بودند اما مردم، زیاد زیرفشار نبودند. بدون اینکه به عواقب حمله فکر شود و تناسب و توازن قوای دوطرف در نظر گرفته شود، بدون اینکه حال و احوال مردم در حین جنگ و شکست احتمالی سنجیده شود در تاریخ هشتم جدی حمله بر یکاولنگ صورت گرفت و ولسوالی یکاولنگ تحت تصرف آمد و در ۱۸ جدی، طالبان از بامیان نیروهای شان را تقویت کردند، و در تاریخ ۱۹ جدی، مرکز یکاولنگ را تصرف کردند و فاجعه انسانی خلق کردند و پیر و جوان و کودک را به رگبار مسلسل بستند؛ و تعداد عظیمی از سادات و هزاره قتل عام شدند که درود خدا بر روح آنان بود. البته این یک جنایت بود؛ طالبان اگر می خواستند انتقام بگیرند باید از کسانی انتقام می گرفتند که بر یکاولنگ حمله کردند؛ اما پیر و جوان و کودک و ... چه جرمی مرتکب شده بودند که آنان را به رگبار بستند؟"
آقای جاوید افزود: درحالیکه جنایات زیادی در کشور صورت گرفت مانند قتل عام مزار که ۶ هزار نفر کشته شدند. در بامیان یکهزار نفر، در یکاولنگ ۳۸۰ نفر و همچنین در جنگ های کابل از سال ۱۳۷۱ تا سال ۱۳۷۳ مردم زیادی کشته شدند؛ امام تنها یک فاجعه، بسیار زیاد برجسته شد و آنهم فاجعه تلخ و تأسفبار و ضدانسانی افشار بود که نسل کشی و جنایت ضدبشری بود که هر صاحب خردی باید آن را محکوم کند اما سئوال اینجاست که آیا تنها افشار یک فاجعه بود؟ یا آنهایی که در مزار و بامیان و یکاولنگ و .... شهید شدند و همگی هزاره و شیعه بودند نیز فاجعه بود؟ وی افزود: این مسئله دلایل خاص خود را دارد که نوشته ام و در اختیار عموم قرار خواهد گرفت.
همچنین مولوی حبیب الله حسام، رئیس شورای اخوت اسلامی در این نشست با اشاره به کشتار و جنایات طالبان گفت: برای طالبان فرقی نداشت که طرف مقابل شان سنی باشد یا شیعه، حتی به قبورشان هم رحم نمی کردند. کشتار و تخریب قبور، فتوایی بود که مولوی شیرعلی شاه از ملاهای پاکستانی از پیشاور صادر کرده بود که هر قبری بالاتر از سطح زمین باشد باید ویران شود و حتی فتوای کنیز گرفتن زنان را داده بود؛ و این یک فساد است. وی افزود طالبان زیرنام شریعت، فساد را توسعه دادند. یکی از دلایل توسعه فساد طالبان، صدور فتوا بود. دلیل دوم از گسترش فساد آنها، عصبیت قبیلوی و عشیره ای بود. وی افزود: سیاست آنها در قرن ۲۱ مانند تفکر دوران حجر و زمان قبل از تاریخ است. در جامعه ما کسانی هستند که نام شان پروفیسور است و مدعی روشنفکری هستند اما بالاترین سطح تفکرشان ترویج مظاهر جاهلیت و تفکر قبیلوی و قومگرایی است. ما از داعیه داران دین و دانش و روشنفکری، قومگرایی را می شنویم که از شرک به خدا هم بدتر است.
وی افزود: قتل عام مردم توسط طالبان تنها به بهانه شیعه بودن نبود بلکه اصل مسئله، این بود که اسلام بعنوان ابزار توسط طالبان استفاده میشود. ۲۰ سال است که مردم را می کشند و اسلام و مذهب را ابزار ساخته اند. آنها در کمپاین ها از ملا و روشنفکر اعلام می کنند که برای ما از اسلامیت ما مهمتر قومیت ما است.
رئیس شورای اخوت اسلامی افزود: آنهایی که مردم را دسته دسته می کشند و خانواده ها را به سوگ می نشانند آیا توجیه جنایت شان توسط آنهایی که در نظام هستند صورت نمی گیرد؟ آنهایی که جنایتکاران را فرشته های آسمانی می نامند، وقیح تر از آنها پیدا می شود؟ برای همین است که راه حل مشکل افغانستان به راحتی ممکن نیست. آنها مذهب را وسیله می سازند برای کشتن انسان؛ آنها اسلام را بازیچه قرار داده اند.
همچنین در این محفل قطعنامه ای توسط فرزند یکی از شهدای یکاولنگ به خوانش گرفته شد که در بند اول آن از حکومت و نهادهای مدافع حقوق بشر خواسته شده که در مورد حادثه غمبار ۱۹ جدی سال ۱۳۷۹ باید تحقیق جامع و همه جانبه صورت بگیرد و عوامل داخلی و خارجی این حادثه شناسایی و محاکمه شوند؛ طالبان جنایتکار، فرماندهان و عوامل آنان که مردم را کشتند، باید شناسایی و محاکمه شوند و همچنین عده ای که بخاطر مقاصد سیاسی خود، مردم بی گناه یکاولنگ را به کشتن دادند نیز می بایستی مورد سئوال قرار گیرند.
سخنران آخر محفل سیدجعفر عادلی حسینی بود که پس از سخنانی در رابطه با حادثه مذکور، با دعائیه محفل را اختتام داد.
همچنین در این محفل که توسط برخی از خانواده شهدای یکاولنگ برگزار شده بود، حجت الاسلام مصباح امام جمعه غرب کابل، یکی از فرزندان شهدا، سید خلیل الله انوری و... سخنرانی کردند و نیز مستندی از بازماندگان شهدای یکاولنگ نمایش داده شد.
خبرگزاری جمهور- کابل

نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین