افغانستان، بر کدام مبنا به پاکستان اعتماد کرده است؟!

تفاهمنامه همکاری استخباراتی با پاکستان به امضا رسید؛ اما این موضوع واکنش های تند بسیاری از جمله پارلمان را در قبال داشته است؛ اما به نظر می رسد که اکنون پارلمان افغانستان به رغم مخالفت های شدیدی که با این تفاهمنامه داشت؛ اکنون دچار دو دستگی شده است.
پیش از این؛ وکلا در پارلمان تصمیم بر این گرفتند که به تاریخ ۱۵ جوزا، محمدحنیف اتمر، مشاور امنیت ملی را جهت ارائه توضیحات در مورد جزئیات تفاهمنامه استخباراتی با پاکستان به مجلس فرا بخوانند و این موضوع جزو آجندای نمانیدگان در مجلس بود؛ اما موضوع فراخواندن مشاور امنیت ملی بنابر تصمیم کمیته رؤسای مجلس از آجندا حذف شد.
اختلاف نظر در مورد احضار مسئولین امنیتی به پارلمان از وقتی شروع شد که برخی از نمایندگان خواستار تشریح مفاد تفاهمنامه استخباراتی با پاکستان از سوی مسئولان امنیتی شدند؛ اما برخی دیگر به نحوی تاکید کردند که این تفاهمنامه مخفی باقی مانده و هیچ گونه توضیحاتی در این مورد به مردم افغانستان ارایه نشود.
پس از رسانه ای شدن امضای تفاهمنامه استخباراتی با پاکستان این موضوع واکنش های تندی را در پی داشت که حتا مجلس نمایندگان این موضوع را خلاف منافع ملی افغانستان دانست و خواستار لغو امضای این تفاهمنامه شد؛ اما در این اواخر دیده می شود که وکلای پارلمان هم نسبت به این موضوع احساساتی برخورد کرده و به ذات این موضوع توجه جدی ندارند.
نادرخان کتوازی، نماینده پارلمان روز گذشته گفت که چرا از امضای تفاهمنامه استخباراتی با پاکستان، نمایندگان در پارلمان می ترسند؛ در حالی که ادعاهایی وجود دارد که "آی اس آی" پاکستان از نکات محرم و استخباراتی و امنیتی افغانستان اطلاع دارد.
وی تصریح کرد: زمانی که پاکستان اطلاعات استخباراتی اش را با افغانستان شریک می کند؛ دیگر نیاز نیست که مردم افغانستان از شریک کردن اطلاعات استخباراتی با پاکستان هراس داشته باشند.
در پیوند به این موضوع؛ برخی از کارشناسان با تحلیل سخنان کتوازی می گویند: افرادی در طول سیزده سال به نحوی با استخبارات پاکستان در ارتباط بوده اند؛ از همین رو هراس دارند که با شریک شدن معلومات استخباراتی بین دو کشور، چهره های مزدور افشا نشود؛ به همین دلیل با امضای تفاهمنامه استخباراتی با پاکستان مخالفت نشان می دهند.
با این حال؛ چندی قبل رحمت الله نبیل، رییس امنیت ملی به کمیسیون دفاعی مجلس نمایندگان فراخونده شده بود.
وی در این باره گفته بود که تفاهمنامه استخباراتی با پاکستان تاحال جنبه عملی به خود نگرفته و به امضا نرسیده است؛ اما بر خلاف گفته های آقای نبیل؛ گزارش هایی وجود دارد که این تفاهم نامه، با شورای امنیت ملی افغانستان به امضا رسیده است.
روحیه عمومی مردم و نمایندگانی که ادعای وکالت از مردم را دارند؛ این گونه است که به شدت با امضای چنین تفاهمنامه ای مخالفند. این روحیه به رفتار و عملکرد چند دهه گذشته پاکستان نسبت به افغانستان ارتباط دارد که تاکنون سازمان استخباراتی این کشور، متهم به ایجاد بحران در افغانستان و به بن بست رساندن سیاست های این کشور بوده است.
بسا جای تعجب داشت که با وجود چنین روحیه ای در متن جامعه افغانی، دولت جدید افغانستان، دست به چنین عملی زده است.
سئوال اینجاست که آیا دولت افغانستان تا این حد به وعده های دلخوش کننده ی پاکستان اعتماد کرده است؟ آیا پاکستان سیاست های سه دهه گذشته خود نسبت به افغانستان را کنار گذاشته و دست کم ظرف این محدوده زمانی در اندیشه، کمک به ثبات افغانستان است؟
این سئوال ها را باید دولت افغانستان پاسخگو باشد؛ اما بسیار دور از باور و منطق است؛ کشوری که افغانستان را عمق استراتژیک خود می پندارد و تنش مرزی تاریخی با ما را در حال تجربه است؛ به یکباره متحول شده و برای کمک به بحران چند دهه ای افغانستان که خود عامل آن بوده کمک می کند.
زهرا جویا _ خبرگزاری جمهور