آیا ضربات سخت و مهلک و ویرانگری که مردم افغانستان، طی نزدیک به ۴ دهه فعالیت حزب اسلامی از ایدئولوژي، رویکردها و کارکردهای این حزب و رهبر آن گلبدین، متحمل شده اند، کافی نیست؟

اشرف غنی با صدور دستوری در نظر دارد تا چندین دانشگاه به نام حزب اسلامی در ولایات بزرگ بسازد و در اختیار «گلبدین حکمتیار» قرار دهد.
این دانشگاه‌ها قرار است با بودجه دولتی ساخته شوند و در اختیار حکمتیار قرار گیرند.

همچنین در ادامه این روند، دولت در نظر دارد تا در سراسر کشور تحت عنوان شهرک حزب اسلامی برای اعضای این حزب، زمین توزیع کند.

یک منبع دولتی به «خاورمیانه» گفته است که وزارت تحصیلات عالی بر اساس دستور مستقیم اشرف غنی در زمین ‌های دولتی ولایت ‌های بزرگ ساخت این دانشگاه‌ها را آغاز خواهد کرد.

در بخشی از حکم ریاست جمهوری آمده است که حزب اسلامی حکمتیار خواستار ساخت دانشگاه بزرگی در کابل با نمایندگی‌هایی در شهرهای قندهار، هرات، مزار شریف و جلال‌آباد شده است.

گفتنی است که پیش از این مدارکی از پرداخت میلیون ‌ها افغانی به صورت ماهانه به این حزب از سوی دولت افغانستان منتشر شده بود.
پرسش های زیادی در باره این تصمیم تازه دولت به رهبری اشرف غنی وجود ندارد.

حکمتیار در حالی شایسته دریافت امتیازات ویژه از اموال عمومی شناخته می شود که اکنون در خوشبینانه ترین وضعیت، یک شهروند عادی افغانستان است و بر پایه قانون اساسی، حق ویژه خواری و بهره وری از امتیازهای فراقانونی و نامحدود از خزانه دولت را ندارد.
او حتی هیچ سمت حقوقی و اجرایی نیز ندارد تا بر پایه آن، بودجه خاصی را به نام سازمان زیر اداره اش، به دست آورد.

با این وصف، اعطا و واگذاری این امتیازات فوق العاده و ویژه به یک فرد عادی، چه معنایی دارد؟
چرا سایر احزاب، جریان ها و تشکل های سیاسی و جهادی، چنین بسته های مالی و امتیازات سنگین و خاص را دریافت نمی کنند؟

آیا فعالیت و حضور در صف تروریست های ضد نظام، تا این اندازه اهمیت دارد؟ آیا پیوستن به روند صلح، می تواند دلیلی قانونمند و قانع کننده برای قرار گرفتن یک حزب یا رهبر سیاسی فراتر از احکام قانون اساسی و اصول حقوق شهروندی، به حساب بیاید؟

دولت اگر با ساختن دانشگاه برای حزب اسلامی، در صدد تقویت زیرساخت های علمی و تحصیلی مردم افغانستان است، چرا این امتیاز را در اختیار یک حزب بدنام و دارای سوء سابقه امنیتی با رویکردهای خاص و خطرناک ایدئولوژيک و عمیقا افراطی و فرقه گرایانه قرار می دهد؟

چرا به جای اعطای این امتیازات به گلبدین، این اقدام از مسیرها و مجاری مجاز و مشروع زیر نظر مستقیم وزارت تحصیلات عالی صورت نمی گیرد؟

بی تردید، ساختن دانشگاه برای حزب اسلامی درست همانند ایجاد شهرک به نام این حزب، به معنای آن است که تنها اعضای حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار می توانند در آنها درس بخوانند یا زندگی کنند.
به این ترتیب، آیا تضمینی وجود دارد که برون‌داد و رهاورد این اقدام، تکثیر سیل آسای ایدئولوژي نفرت و نفاق و تفرقه و تنش و تکفیر و ترور نباشد؟

آیا ضربات سخت و مهلک و ویرانگری که مردم افغانستان، طی نزدیک به ۴ دهه فعالیت حزب اسلامی از ایدئولوژي، رویکردها و کارکردهای این حزب و رهبر آن گلبدین، متحمل شده اند، کافی نیست؟

چرا باید با این اقدام، افغانستان را عملا به انبار باورت نیروهای افراط گرا و فاشیست و تمامیت خواهی تبدیل کنیم که پیش از این، جز راکت باری، کشتار، ویرانگری، جنگ، ترور، خیانت و مزدوری برای سرویس های جاسوسی بیگانه، هیچ خدمتی به این وطن و آرمان های میلیون ها شهید آن نکرده اند؟

دولت به رهبری آقای غنی باید در این زمینه مسؤولانه و شفاف رفتار کند و هرگونه طرحی که به بهانه اعطای امتیاز به تروریست های دیروز و مصلحان امروز، روی دست گرفته می شود، پیش از آنکه اجرایی و عملیاتی شود، باید از فیلتر پارلمان و نهادهای مردم نهاد بگذرد تا به این ترتیب، هیچکس، دولت و سرمایه های عمومی مردم را ملک طلق پدری اش، تلقی نکند تا از آن، در راستای اهداف و برنامه های فاشیستی و قومی خود، بهره ببرد.

بی تردید مردم افغانستان نسبت به هرگونه طرحی در این راستا به شدت واکنش نشان داده و اجازه نخواهند داد که بنیان های فکری تروریزم تکفیری و هم پیمانان و پیروان ایدئولوژي منحط و مبتذل داعش، در این سرزمین، ریشه بگیرند و با شست و شوی مغزی نسل های آینده، کشور ما را به پایگاه بین المللی تروریزم فرقه گرای تکفیری بدل کنند.

فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور