افزون بر این، دو کشور یادشده در سال های اخیر، در عقب بسیاری از پروژه های تروریزم تکفیری نیز قرار داشته اند و از القاعده و طالبان تا داعش و النصره و... برای آن گروه ها حمایت های همه جانبه مالی و تسلیحاتی و لجستیکی و ایدئولوژيکی فراهم کرده اند.

مقامات امنیتی امریکا، عربستان، امارات و افغانستان درباره امنیت افغانستان گفتگو کرده‌ اند.
به گفته سخنگوی کاخ سفید، حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهوری افغانستان در یک نشست ویژه مشاوران امنیت ملی سه کشور امریکا، عربستان سعودی و امارات متحده عربی شرکت کرد که موضوع مذاکرات آن "راه‌ های مشارکت ایالات متحده، عربستان سعودی و امارات عربی متحده با افغانستان در راستای حمایت از دولت افغانستان و ایجاد شرایط صلح پایدار در آن کشور بود."
سخنگوی کاخ سفید در مورد تصمیمات این جلسه چهارجانبه درباره افغانستان جزئیات بیشتری نداده است.

در افغانستان، حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی در صفحه توییتر خود، گفته است که در نشست چهارجانبه واشنگتن، درباره صلح، آشتی، مقابله با تروریزم، تجارت و سرمایه‌ گذاری مذاکره شد. وی افزوده است که قرار است ماه آینده، کنفرانس تجارت و سرمایه‌ گذاری افغانستان به میزبانی امارت عربی متحده برگزار شود.
در این نشست نیز همانند اکثریت قریب به اتفاق دیدارهای سیاسی و امنیتی، همه واقعیت های پشت پرده آن در اختیار رسانه ها و افکار قرار داده نشد.

بی تردید همه آن چیزی که مقام های امریکایی و افغانستان از محتوای نشست چهارجانبه به رسانه ها و مردم، ارائه کرده اند، محتوای کامل آن نشست نبوده است.

از جانب دیگر، مشارکت سه بازیگر بزرگ سیاست و امنیت ۴۰ سال اخیر افغانستان نمی تواند تنها به همین تعارفات بی مصرف دیپلماتیک، خلاصه شود و در آن، در باره سرنوشت و چشم انداز آینده صلح و ثبات و جنگ و تروریزم و رقابت های منطقه ای و... تصمیم های راهبردی و استراتژیک اتخاذ نشده باشد.

عربستان سعودی و امارات متحده عربی در کنار پاکستان، سه رژیم بدنام و منفوری بودند که رژيم سیاه و فاشیستی طالبان را به رسمیت شناختند و با آن، علیرغم دیدگاه رسمی مجامع بین المللی، روابط نزدیک دیپلماتیک، استراتژيک و امنیتی برقرار کردند.

افزون بر این، دو کشور یادشده در سال های اخیر، در عقب بسیاری از پروژه های تروریزم تکفیری نیز قرار داشته اند و از القاعده و طالبان تا داعش و النصره و... برای آن گروه ها حمایت های همه جانبه مالی و تسلیحاتی و لجستیکی و ایدئولوژيکی فراهم کرده اند.

افغانستان نیز از این وضعیت، مستثنی نبوده است. از ۱۹ تروریست عامل حمله مرگبار ۱۱ سپتامبر در نیویارک و واشنگتن، ۱۵ نفر شان، اتباع سعودی بودند و بر پایه اسنادی که اخیرا به بیرون درز کرد، مهندسی آن رویداد تا درون قصرهای افسانه ای شاهزاده های سعودی هم ردیابی شد.

این در حالی است که امریکا هم در طول این سال ها به رغم درکی  دقیق و با جزئیات از سیاست ها، رویکردها و عملکردهای رژيم های عربی در ایجاد، پرورش، حمایت و گسترش گروهک های تروریستی و تکفیری در منطقه و سراسر جهان، با این رژيم ها از نزدیک کار کرده و به این ترتیب، از آنها به نوعی به منظور تعمیم و تحکیم سلطه و هژمونی خود بر کشورهای اسلامی و تاراج دالرهای نفتی و منابع استراتژيک اقتصادی جهان اسلام، استفاده ابزاری کرده است.

این امر در مورد افغانستان هم صادق است. روابط دیرینه امریکا با طالبان و حامیان آن گروه تروریستی، بر هیچکس پوشیده نیست.

اینکه طالبان با وجود سلطه و حضور همه جانبه امریکا و متحدانش در افغانستان طی ۱۷ سال گذشته، همچنان به عنوان یک طرف قدرتمند به حیات و حضور خود ادامه می دهد، صرف نظر از آنکه بهره وری آنها از کمک های سخاوتمندانه پاکستان و اعراب را نشان می دهد، به معنای وجود روابطی پیچیده و نیرومند میان استوانه های اصلی آن گروه و محور به اصطلاح ضد تروریزم به رهبری امریکا نیز هست.

بر علاوه این موارد، ذهنیت منفی و مخدوشی است که در باره تفکرات حنیف اتمر در باره تروریزم و تکفیری گری مورد حمایت اعراب و قدرت های جهانی در افغانستان وجود دارد.
او به رغم اتهام های صریح و تکان دهنده ای که منتقدانش در خصوص دست داشتن وی در حمایت از داعش و تروریزم، بر وی وارد می کنند، هیچگاه حاضر نشده است، به این اتهام ها پاسخ دهد و این امر، از دید آگاهان، سوء ظن نسبت به او را تشدید کرده است.

با توجه به این مسایل، نشست واشنگتن برای «صلح» و «مبارزه با تروریزم» نشست ۴ تفنگدار بود و این طنز تلخی است که به سناریوی صلح و جنگ افغانستان، جنبه کمیک- تراژيک می دهد.
 
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور