استیفن اوبراین؛ معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشری و کمک‌های اضطراری که برای اولین بار به افغانستان سفر کرده، روز چهارشنبه گفت که پیشبینی می شود تا پایان سال جاری بیش از یک میلیون نفر دیگر در داخل و مرزهای افغانستان آواره شوند.
وی طی فراخوانی از جامعه جهانی خواستار کمک‌های اضطراری برای یک میلیون نفر شد.
آمارهای سازمان ملل نشان می دهد که در حال حاضر، افغانستان با بحران انسانی مواجه است و خانواده‌های آسیب پذیر، زمستان سختی را تجربه خواهند کرد و بعضی از این خانواده ها برای اولین بار از زمستان شدید سرد افغانستان متأثر خواهند شد.
آقای اوبراین گفت:«ما از کشورهای کمک کننده در حدود ۱۵۰ میلیون دالر می‌خواهیم تا بتوانیم به نیازهای عاجل زندگی در اینجا برای چهار ماه آینده رسیدگی کنیم.»
آمار این سازمان نشان می‌دهد که بیش از سه میلیون افغان به خدمات بهداشتی دسترسی ندارند و بیش از دو میلیون انسان به شمول یک میلیون کودک زیر سن پنج سال، از سوء تغذیه رنج می‌برند.
این خبر در حالی منتشر می شود که جنگهای رو به گسترش، آمار بیجاشدگان و آوارگان داخلی را روز به روز افزایش می دهد. در همین حال، روزانه صدها نفر نیز به امید پیدا کردن سرپناه، امنیت، کار و زندگی بهتر، از مرزهای کشور، خارج می شوند. این وضعیت، از نشانگان آشکار بروز یک فاجعه تمام عیار انسانی در زمستان پیش رو است.
برخی از مناطق محروم و کوهستانی افغانستان، از این به بعد، به مرور سردتر می شوند و به همان میزان، شرایط زندگی هم برای بی سرپناهان فقیر، سخت تر می گردد.
در چنین وضعیتی، سیاستهای سراسر اشتباه حکومت وحدت ملی هم بر دشواری و پیچیدگی شرایط افزوده و آینده ناروشنی را در برابر مردم قرار داده است.
حکومت وحدت ملی در حالی که هیچ تمهید و تدبیر امیدبخش و قابل اتکا و اطمینانی را برای تحت پوشش قرار دادن صدها هزار خانواده نیازمند در آستانه فصل سرما روی دست ندارد و از آنسو نیز در پی ناکامی های پی در پی در زمینه مهار و مدیریت درست و مسؤولانه وضعیت بحرانی امنیتی، روز به روز بر دامنه و گسترده مهاجرت های سیل آسای مردم می افزاید، در خصوص بازتاب مسؤولانه وضعیت وخیم و رقت انگیز انسانی بی پناهان و سرگشتگان بی سرپناه در سراسر کشور هم به اندازه ای با اهمال، سهل انگاری و بی مسؤولیتی برخورد می کند که گویی هیچ شرایط غیر منتظره ای در انتظار میلیون ها نیازمند کمک در داخل کشور وجود ندارد.
از سوی دیگر، در تقابل با وزارت امور مهاجرین، سیاست دیگری از جانب ریاست جمهوری و نهادهای همسو، ترویج و تقویت می شود که مبنای آن، دامن زدن به توهم فراهم بودن تمامی زمینه ها برای بازگشت همه میلیون ها آواره افغانستانی در سراسر جهان به کشور است. رویکرد و برخورد ریاست جمهوری با فرار صدها هزار افغانستانی به اروپا از نمونه های بارز این سیاست است که تبعات آن نیز این روزها در قالب ضرب الاجل های مکرر چند کشور مهم اروپایی به هزاران افغانستانی مقیم آن کشورها برای بازگشت به کشور شان، بازتاب می یابد.
این در حالی است که وزارت امور مهاجرین، ظاهرا با این رویکرد موافق نیست و به جای ترغیب مهاجران و پناهجویان افغانستانی به بازگشت، تلاش می کند از مسیر رایزنی با مقام های مسؤول کشورهای میزبان، زمینه ها و شرایط بهتری را برای زندگی افغانستانی ها در آن کشورها به وجود آورد.
این دوگانگی اما موجب شده است که برخی کشورهای غربی با حجت دانستن مواضع ریاست جمهوری و نادیده گرفتن سیاست رسمی وزارت امور مهاجرین، به زیان صدها هزار پناهجوی افغان، نسبت به اخراج آنها از کشورهای شان، رغبت نشان دهند.
این سیاست ریاست جمهوری در عین حال، یک باور کاذب و نوعی توهم اطمینان بخش را برای کشورهای کمک کننده به مهاجران ایجاد کرده است که وضعیت در افغانستان، در حال بهبود است و استدلال و توجیه میلیون ها افغانستانی پناهجو در مورد وخامت وضعیت امنیتی، معیشتی و زمینه های زندگی امن و انسانی در افغانستان، به اندازه کافی، صادقانه و مبتنی بر واقع نیست.
در این میان اما انتظار میرود که موضعگیری مورد اشاره استیفن اوبراین؛ معاون دبیر کل سازمان ملل در امور بشری و کمک‌های اضطراری، بتواند تصویر غیر واقعی برساخته از سوی ریاست جمهوری و سیاست گذاران رسمی کشور در مورد وضعیت انسانی میلیون ها آواره و پناهجوی افغانستانی را تغییر دهد و زوایای تاریک واقعیت های تلخ زندگی آنها را به خوبی بازتاب دهد.
هرچند این امر، نشانگر ناکامی شرم آور حکومت وحدت ملی در بهبود امور است و در منافات با عزت نفس و سربلندی و وقار و افتخار شایسته مردم افغانستان، یادآور این شعر تلخ می باشد که در توصیف دیروز و امروز افغانستان می گوید:
دیروزِمان خیال قتال و حماسه ای
امروزِمان دهانی و دستی و کاسه ای
فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور
