جهادگران؛ پشت سر، خطا؛ پیش رو، خطر

22 ثور 1396 ساعت 23:08




دیروز پنجشنبه شماری از رهبران جهادی برای بحث روی وضعیت سیاسی در تالار لویه جرگه افغانستان در کابل گردهم آمدند.
محمد کریم خلیلی؛ رهبر حزب وحدت اسلامی که برگزار کننده این نشست بود، گفت همه مردم افغانستان نگران وضعیت فعلی کشور هستند.
او گفت:"نگذاریم افغانستان به عرصه جنگ‌های نیابتی و رقابتی کشورهای منطقه و جهان تبدیل شود. نگذاریم افغانستان به سوریه دیگر و کشورهای خاورمیانه دیگر تبدیل شود."
او برای رسیدن به صلح و پایان جنگ به وحدت میان اقوام و مذاهب مختلف افغانستان تأکید کرد.
وی افزود که هدف آنها از انتقاد از دولت، تخریب نیست؛ بلکه آنها خواهان به میان آمدن اصلاحات در "پدیده‌های منفی هستند که روز به روز در حکومت رشد می‌کند."

یونس قانونی؛ از رهبران شورای حراست و ثبات نیز وضعیت این کشور را نامطلوب و غیرقابل قبول خواند و گفت که افغانستان در تمام عرصه‌ها از جمله سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی در بحران قرار دارد و باید راهکارهای منطقی را جستجو کند.

صرف نظر از اینکه مواضع اغلب سخنرانان اصلی این مراسم، مبتنی بر انتقادهای صریح، گزنده و بی پرده از عملکرد ناکام حکومت ائتلافی وحدت ملی بود، این همایش در عین حال، یک انگیزه جانبی و ضمنی دیگر هم داشت که در میزان اهمیت، کمتر از آنچه در سخنان رهبران جهادی شرکت کننده در آن بازتاب یافت، نبود و آن، احساس خطر جدی رهبران جدی نسبت به آینده ای است که در انتظار آنها می باشد.

زنگ این خطر زمانی به صدا درآمد که گلبدین حکمتیار به کمک دولت وحدت ملی، پس از ۲۰ سال فرار و آوارگی و اختفا توانست با قدرت وارد پایتخت شود و برای آینده سیاسی افغانستان، خط و نشان های صریح و هشداردهنده بکشد.

این در حالی است که او پیش از این، از ابزارهای سخت افزاری و خشونت باری مانند شرکت به عنوان یک طرف اصلی در جنگ های داخلی، راکت باری های هولناک پایتخت و همچنین قرار گرفتن در کنار جریان های تروریستی ضد دولتی مانند طالبان به منظور براندازی نظام و رسیدن به ارگ قدرت در کابل، استفاده کرد؛ اما در عمل، هیچ نتیجه ای به دست نیاورد.

بنابراین، رهبران جهادی که اغلب رقبای سنتی حزب اسلامی به رهبری آقای حکمتیار محسوب می شوند، اکنون از بازگشت دوباره او به سیاست و احتمال دست یافتن وی به قدرت، به شدت هراسان اند. این هراس، ابعاد و جنبه های مختلفی دارد که یکی از مهم ترین آنها احتمال پایان کار حکومت وحدت ملی با به قدرت رسیدن گلبدین حکمتیار است در حالی که دیگر رهبران احزاب عمده و بزرگ جهادی،‌ همچنان در حاشیه بازی قرار دارند و بیرون از دایره قدرت، تعریف می شوند.

توجه به سخنان عمر داوودزی؛ وزیر پیشین داخله و رییس کمیته سیاسی شورای حراست و ثبات در همایش دیروز شاید بهتر بتواند انگیزه رهبران جهادی شرکت کننده در آن همایش را توضیح دهد.

او ضمن حملات شدید به نشانی حکومت وحدت ملی و معرفی آن به عنوان عامل اصلی ایجاد وضعیت بحرانی و بغرنج کنونی به ویژه در ابعاد امنیتی، به سخنان یکی دیگر از رهبران پرنفوذ جهادی اشاره کرد و گفت که راه حل مشکلات کنونی کشور و عبور از بن بست و بحران سیاسی و امنیتی به وجود آمده، ایجاد یک چتر بزرگ و فراگیر سیاسی است که مجاهدین در آن سهمی اساسی و محوری داشته باشند و حکومت، نه رهبر و پیشاهنگ آن که عضو آن باشد.

به عقیده تحلیلگران، این سخنان آشکارا نشان می دهد که رهبران جهادی علیرغم گذشته پرخطا و آکنده از اشتباهات ویرانگر استراتژيکی که در مدیریت شرایط پساجهاد، مرتکب شدند، اکنون و با کلید خوردن موج جدیدی از بازی های پیچیده سیاسی و امنیتی، به ویژه به دنبال بازگشت مقتدرانه گلبدین حکمتیار؛ رهبر فراری حزب اسلامی، به شدت نسبت به آینده سیاسی خود، احساس خطر می کنند؛ زیرا این تصور به سرعت در میان آنها در حال رشد و فراگیری است که حکومت وحدت ملی به ویژه اشرف غنی؛ رییس جمهور با نگاه قومی به سیاست و قدرت و امنیت و صلح و... و با توجه به اینکه در باطن، نفرت شدیدی نسبت به مجاهدین دارد، مصمم است تا با وارد کردن مهره های قومی به ساختار مرکزی قدرت، در صدد تکمیل کردن پروژه حذف هدفمند مجاهدین از قدرت و استیلای یک نظام قومی شده، برتری طلب و انحصارگرای ضد مجاهدین است.

بازتاب هایی از این نگرانی در حال رشد در میان احزاب و تنظیم های جهادی در دیگر رفتارها، کنش ها و واکنش های آنان نیز، مخصوصا بعد از بازگشت حکمتیار، قابل مشاهده است.

با توجه به این برداشت، همایش روز پنجشنبه، بخشی از تلاش رهبران مجاهدین به منظور هم افزایی نیروها و پتانسیل های درون سازمانی احزاب جهادی برای گذار از گذشته ای پرخطا و رویارو شدن با آینده ای پرخطر محسوب می شود.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور


کد مطلب: 94332

آدرس مطلب: https://www.jomhornews.com/fa/article/94332/

جمهور
  https://www.jomhornews.com