کرزی دیروز و کرزی امروز

حامد کرزی؛ رئیس جمهوری پیشین، امریکا را به حمایت از داعش متهم کرده و گفته واشنگتن با دشنام دادن به ایران نمی‌تواند مشکلات منطقه را حل کند.

او همچنین خواهان برگزاری لویه جرگه سنتی برای تحلیل و بررسی استراتژی جدید امریکا برای افغانستان شد تا از طریق آن به همسایه‌ها اطمینان داده شود که از خاک افغانستان در جهت منافع امریکا و دیگران استفاده نخواهد شد.

او مدعی شد که کشورهای منطقه و همچنین خودش، حالا به این نتیجه رسیده‌اند که امریکا "بانی افراطی گری در منطقه است و از افراطیت مثل داعش برای تضعیف منطقه استفاده می‌کند".
کرزی تاکید کرد که امریکا می‌تواند از راه‌های سیاسی، اقتصادی و ایجاد تفاهم منطقه‌ای که در آن روسیه، چین و ایران نقش داشته باشند، مسأله افغانستان را حل و فصل کند.
او گفت:"آیا ممکن است که امریکا با دشنام‌ دادن مداوم به ایران، در افغانستان ثبات ایجاد کند و یا این رویکرد بیشتر فرصت را مساعد می‌سازد تا افغانستان مرکز تصادم قدرت‌های بزرگ شود، که ما آن را نمی‌خواهیم؟"

سخنان و موضع گیری های تازه آقای کرزی، مخاطب فهیم و آگاه را که شناختی دقیق و بلاواسطه از او در ۱۳ سال حاکمیت اش بر افغانستان‌ دارد و در این مدت، به یک ارزیابی ثابت و مبتنی بر نشانه شناسی تحلیل شخصیت و آنالیز ذهنیت او رسیده است، با یک کرزی جدید رو به رو می کند.

به بیان رساتر، ما اکنون با دو کرزی متفاوت، مواجه هستیم: کرزی دیروز و کرزی امروز. کرزی دیروز به وسیله نیروهای امریکایی در افغانستان به قدرت رسید، با پیمان هایی که امضا کرد، حضور و سلطه دایمی و مصونیت همه جانبه قضایی نیروهای خارجی در افغانستان را بیمه کرد. او که امروز خواستار لویه جرگه سنتی دیگری برای بررسی استراتژي جدید امریکا برای افغانستان است تا به همسایگان، اطمینان داده شود که خاک افغانستان از سوی امریکا بر علیه همسایگان، مورد سوء استفاده قرار نخواهد گرفت، در زمان قدرتش، لویه جرگه هایی برگزار کرد که دقیقا کارکردی برعکس داشتند و سراسر به منظور تأمین سلطه دایمی امریکا بر افغانستان، راه اندازی شدند.

هیچکس بی تردید، فراموش نخواهد کرد که در لویه جرگه هایی که به دعوت کرزی، برگزار شدند، چگونه صدای منتقدان امضای پیمان های استراتژيک و امنیتی با امریکا در گلو خفه شد و آنها حتی فرصت و امکان ابراز نظر آزاد و بی هراس را نیز در صحن علنی جرگه پیدا نکردند.

هیچکس از یاد نخواهد برد که چگونه کرزی، لویه جرگه های مخالف قانون اساسی را که ریاکارانه و حیله گرانه عنوان «مشورتی» داد، در نهایت، «مشورت» را به مثابه تصمیم نهایی و قطعی اعضای جرگه به حساب آورد و به این ترتیب، خدمات خود به سلطه و استقرار استعمار نو در افغانستان را مشروعیت بخشید.

هیچکس هیچگاه فراموش نمی کند که چگونه نمایندگان مجلس، با نفوذ، دخالت، اعمال سلطه و تطمیع دولت کرزی، حتی به مسؤولیت ملی و قانونی خود، در ارزیابی ماده به ماده پیمان های منعقد شده او با امریکا، عمل نکردند و صداهای مخالف و منتقد، با ایجاد هیاهو و تنش و اختلال، در نطفه خفه شدند و به این ترتیب،‌ کرزی توانست برای تمدید و تحمیل سلطه امریکا بر افغانستان، «مشروعیت» کاذب و برساخته فراهم کند.

در این میان، از هزینه های سنگینی که او برای صلح با تروریست ها پرداخت و نیز خدمات پیدا و پنهانش به تروریست ها و دشمنان قسم خورده این آب و خاک، در این مقال محدود، چشم پوشی می کنیم.
اینها بخشی از خدمات بزرگ کسی است که ۱۳ سال تمام از همه امکانات برخوردار بود، تا آنچه را که امروز آرزو می کند، دیروز تحقق بخشد.

او اما امروز در مقام رهبر ملی، مصلح اجتماعی و منتقد سلطه و حضور نیروهای خارجی در کشور، در حال بروزرسانی و رونمایی از شخصیت جدیدش است.
امروز چه اتفاقی افتاده است که کرزی به این کشف بزرگ، دست پیدا کرده که امریکا حامی و مروج افراطی گری در منطقه است و داعش از سوی امریکا حمایت می شود؟

او که دیروز در مقام رییس جمهوری، به رازهای بزرگتری در این زمینه دسترسی داشت و بی تردید، حقایق موجود در این زمینه را بی پرده و بلاواسطه می دانست؛ پس چرا در آن زمان، اقدامی نکرد؟

اینکه او امروز به چین، روسیه یا ایران نزدیک شده و یا تنها بر پایه احساس مسؤولیت ملی اش، اینگونه زیبا و صریح و متهورانه سخن می کند، هرگز اهمیتی ندارد؛ زیرا او دیگر یک مهره سوخته است؛ مهره ای که تا زمانی که قابل استفاده بود، در خدمت تأمین منافع و تحمیل سلطه امریکا قرار داشت.