راهبردهای بی‌راهکار جنگ و صلح افغانستان
چهارشنبه ۲۶ میزان ۱۳۹۶ ساعت ۱۹:۴۶
واکنش کابل در برابر این تناقض غم انگیز و آزاردهنده، همچنان انفعال و استیصال و سردرگمی است.
اشرف غنی در کابل تابوت فرمانده پولیس پکتیا را بر دوش می کشد و فرستاده های او در عمان، با پاکستان بر سر میز صلح نشسته اند!
جان مکین؛ رییس کمیته نظامی مجلس سنای امریکا می‌گوید که دونالد ترامپ تاکنون جزئیات راهبرد تازه جنگ در افغانستان را با این کمیته شریک نکرده است.
آقای مکین، روز سه شنبه در حالی از روشن نبودن راهبرد تازه امریکا در جنگ افغانستان سخن گفت که دونالد ترامپ، اخیرا راهبرد تازه کشورش در مورد جنگ افغانستان را اعلام کرد.
ترامپ در راهبرد تازه اش در قبال افغانستان اعلام کرد که سربازان امریکایی با حمله بر دشمنان برای پیروزی در افغانستان خواهند جنگید، القاعده را نابود خواهند کرد و جلو حمله‌های تروریست ها، بر ضد امریکا را خواهند گرفت.
اعزام ۳۵۰۰ نظامی اضافی به افغانستان، بخشی از راهبر ترامپ در جنگ افغانستان است.
جان مکین اما می گوید که هنوز روشن نیست که چگونه افزایش نظامیان امریکایی، می تواند بن بست جنگ افغانستان را بشکند.
ترامپ گفته که حضور نظامیان امریکایی در افغانستان بر اساس «وضعیت در میدان جنگ» خواهد بود؛ اما مکین می‌پرسد: منظور از آن «وضعیت» چیست؟
به نظر می رسد آنچه از سوی جان مکین به عنوان پرنفوذترین سناتور جمهوریخواه امریکایی درباره استراتژی ترامپ در مورد افغانستان و جنوب آسیا مطرح شده، جدی ترین و در عین حال، واقع بینانه ترین نقدی است که از سوی یک چهره مؤثر و مهم منسوب به طیف سیاسی مسلط بر دولت و کنگره امریکا، صورت می گیرد.
اظهارات آقای مکین نشان می دهد که استراتژي ترامپ، فارغ از بازتاب های کاذب و بزرگنمایی شده ای که در رسانه ها و شبکه های مجازی برانگیخت، حاوی رهیافتی معقول، واقع بینانه و عملی برای عبور از بن بست جنگ کنونی افغانستان نیست.
با توجه به آنچه از سوی مکین مطرح شده، راهبرد ترامپ، پیش از آنکه مشتمل بر یک رویکرد راهگشا برای شکستن بن بست، رهایی از شکست و نجات از بحران گره خورده کنونی در افغانستان باشد، یک بازی تبلیغاتی بود که پس از ماه ها تأخیر و انتظار و رایزنی های فشرده، به منظور غلبه بر فضای بدبینانه و تردیدآمیز شکل گرفته در خصوص توانایی ترامپ و تیم او در مواجهه با طولانی ترین جنگ تاریخ امریکا در افغانستان بود.
ترامپ در این استراتژی هیچ سقف و جدول زمانی مشخصی برای پایان مأموریت نظامی امریکا و استقرار نیروهای نظامی امریکا در افغانستان، تعیین نکرد و این امر را موکول به «وضعیت» حاکم بر میدان جنگ نمود. این آشکارا نشان می دهد که رییس جمهوری امریکا و مشاوران و همکارانش در کاخ سفید، هیچ تصویر و تصور روشن و تعیین شده ای از آینده این جنگ ندارند.
نکته دیگری که این موضوع آن را آشکار می کند، خارج شدن ابتکار عمل جنگ افغانستان از دست امریکا است؛ زیرا وقتی واشنگتن ناگزیر است بر اساس «وضعیت» حاکم بر میدان جنگ، تصمیم بگیرد و عمل کند، این بدان معناست که این تروریست ها و حامیان آنها هستند که ابتکار عمل را در دست دارند و هرگونه که بخواهند می توانند امریکا را به بازی‌ای وادار کنند که قواعد آن را خود شان نوشته اند.
این در شرایطی است که در اردوگاه مقابل جنگ یعنی روند صلح نیز وضعیت، کمابیش به همین صورت است. در عرصه صلح نیز اگرچه کابل، همچنان تأکید می کند که مالکیت و مدیریت اش بر روند صلح را حق انحصاری اش می داند؛ اما در عمل، هیچ راهبرد رهایی بخشی در این زمینه ندارد.
همین امر سبب شده است که در حالی که نمایندگان کابل در عمان، تحت نظارت امریکا و چین، سرگرم رایزنی مستقیم صلح با پاکستان به عنوان اصلی ترین حامی تروریزم بین المللی در افغانستان هستند، در این سوی دیگر، تروریست های دست آموز آی اس آی در پکتیا و غزنی و کابل، نمایش مرگ و خون به راه می اندازند و ده ها نیروی امنیتی را در یک روز به شهادت می رسانند.
در این میان، واکنش کابل در برابر این تناقض غم انگیز و آزاردهنده، همچنان انفعال و استیصال و سردرگمی است.
اشرف غنی در کابل تابوت فرمانده پولیس پکتیا را بر دوش می کشد و فرستاده های او در عمان، با پاکستان بر سر میز صلح نشسته اند!
با توجه به این مسایل، تا زمانی که واشنگتن و کابل، به راهبردهای مقتدرانه و محکم در حوزه جنگ و صلح که همزمان حاوی یک زمان بندی مشخص برای پایان و نتیجه گیری باشند، دست نیابند، طالبان و پاکستان، همچنان میدان دار عرصه جنگ و صلح خواهند بود و واشنگتن و کابل را به گونه تحقیرآمیزی به بازی خواهند گرفت.
آقای مکین، روز سه شنبه در حالی از روشن نبودن راهبرد تازه امریکا در جنگ افغانستان سخن گفت که دونالد ترامپ، اخیرا راهبرد تازه کشورش در مورد جنگ افغانستان را اعلام کرد.
ترامپ در راهبرد تازه اش در قبال افغانستان اعلام کرد که سربازان امریکایی با حمله بر دشمنان برای پیروزی در افغانستان خواهند جنگید، القاعده را نابود خواهند کرد و جلو حمله‌های تروریست ها، بر ضد امریکا را خواهند گرفت.
اعزام ۳۵۰۰ نظامی اضافی به افغانستان، بخشی از راهبر ترامپ در جنگ افغانستان است.
جان مکین اما می گوید که هنوز روشن نیست که چگونه افزایش نظامیان امریکایی، می تواند بن بست جنگ افغانستان را بشکند.
ترامپ گفته که حضور نظامیان امریکایی در افغانستان بر اساس «وضعیت در میدان جنگ» خواهد بود؛ اما مکین می‌پرسد: منظور از آن «وضعیت» چیست؟
به نظر می رسد آنچه از سوی جان مکین به عنوان پرنفوذترین سناتور جمهوریخواه امریکایی درباره استراتژی ترامپ در مورد افغانستان و جنوب آسیا مطرح شده، جدی ترین و در عین حال، واقع بینانه ترین نقدی است که از سوی یک چهره مؤثر و مهم منسوب به طیف سیاسی مسلط بر دولت و کنگره امریکا، صورت می گیرد.
اظهارات آقای مکین نشان می دهد که استراتژي ترامپ، فارغ از بازتاب های کاذب و بزرگنمایی شده ای که در رسانه ها و شبکه های مجازی برانگیخت، حاوی رهیافتی معقول، واقع بینانه و عملی برای عبور از بن بست جنگ کنونی افغانستان نیست.
با توجه به آنچه از سوی مکین مطرح شده، راهبرد ترامپ، پیش از آنکه مشتمل بر یک رویکرد راهگشا برای شکستن بن بست، رهایی از شکست و نجات از بحران گره خورده کنونی در افغانستان باشد، یک بازی تبلیغاتی بود که پس از ماه ها تأخیر و انتظار و رایزنی های فشرده، به منظور غلبه بر فضای بدبینانه و تردیدآمیز شکل گرفته در خصوص توانایی ترامپ و تیم او در مواجهه با طولانی ترین جنگ تاریخ امریکا در افغانستان بود.
ترامپ در این استراتژی هیچ سقف و جدول زمانی مشخصی برای پایان مأموریت نظامی امریکا و استقرار نیروهای نظامی امریکا در افغانستان، تعیین نکرد و این امر را موکول به «وضعیت» حاکم بر میدان جنگ نمود. این آشکارا نشان می دهد که رییس جمهوری امریکا و مشاوران و همکارانش در کاخ سفید، هیچ تصویر و تصور روشن و تعیین شده ای از آینده این جنگ ندارند.
نکته دیگری که این موضوع آن را آشکار می کند، خارج شدن ابتکار عمل جنگ افغانستان از دست امریکا است؛ زیرا وقتی واشنگتن ناگزیر است بر اساس «وضعیت» حاکم بر میدان جنگ، تصمیم بگیرد و عمل کند، این بدان معناست که این تروریست ها و حامیان آنها هستند که ابتکار عمل را در دست دارند و هرگونه که بخواهند می توانند امریکا را به بازی‌ای وادار کنند که قواعد آن را خود شان نوشته اند.
این در شرایطی است که در اردوگاه مقابل جنگ یعنی روند صلح نیز وضعیت، کمابیش به همین صورت است. در عرصه صلح نیز اگرچه کابل، همچنان تأکید می کند که مالکیت و مدیریت اش بر روند صلح را حق انحصاری اش می داند؛ اما در عمل، هیچ راهبرد رهایی بخشی در این زمینه ندارد.
همین امر سبب شده است که در حالی که نمایندگان کابل در عمان، تحت نظارت امریکا و چین، سرگرم رایزنی مستقیم صلح با پاکستان به عنوان اصلی ترین حامی تروریزم بین المللی در افغانستان هستند، در این سوی دیگر، تروریست های دست آموز آی اس آی در پکتیا و غزنی و کابل، نمایش مرگ و خون به راه می اندازند و ده ها نیروی امنیتی را در یک روز به شهادت می رسانند.
در این میان، واکنش کابل در برابر این تناقض غم انگیز و آزاردهنده، همچنان انفعال و استیصال و سردرگمی است.
اشرف غنی در کابل تابوت فرمانده پولیس پکتیا را بر دوش می کشد و فرستاده های او در عمان، با پاکستان بر سر میز صلح نشسته اند!
با توجه به این مسایل، تا زمانی که واشنگتن و کابل، به راهبردهای مقتدرانه و محکم در حوزه جنگ و صلح که همزمان حاوی یک زمان بندی مشخص برای پایان و نتیجه گیری باشند، دست نیابند، طالبان و پاکستان، همچنان میدان دار عرصه جنگ و صلح خواهند بود و واشنگتن و کابل را به گونه تحقیرآمیزی به بازی خواهند گرفت.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
کد مطلب: 98677
