مسوولان معینیت مبارزه با مواد مخدر در این مورد به خبرگزاری جمهور می‌گویند که مافیایی قاچاق از طریق شش دروازه ورودی به شهر کابل و با استفاده از وسایط نقلیه کوچک و بزرگ، مواد مخدر را در کابل انتقال دهند.

افغانستان از لحاظ کشت و تولید مواد مخدر در صدر کشورهای جهان قرار دارد. این پدیده پُر درآمدترین منبع عایداتی برای مافیای داخلی و بین المللی محسوب می‌شود؛ سالانه صدها میلیون دالر از این بابت به جیب قاچاقبران می‌ریزد ولی قربانی اصلی این پدیده مردم افغانستان است.

کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر در سال‌های اخیر افزایش چشم‌گیری در افغانستان داشته است. براساس گزارش حکومت افغانستان و دفتر جرایم و مواد مخدر سازمان ملل، تولید مواد مخدر افغانستان در سال 2017 میلادی 87 درصد افزایش داشت.براساس این گزارش در سال 2017 مقدار مواد مخدر تولید شده افغانستان به صورت تخمینی به 9 هزار تن رسیده بود در حالی که این رقم در سال گذشته آن چهار هزار و 800 تن بود.

اما براساس گزارش امسال حکومت افغانستان و دفتر جرایم و مواد مخدر سازمان ملل، تولید مواد مخدر افغانستان در سال جاری میلادی 29 درصد کاهش یافته است. در این گزارش آمده که در سال 2018 مقدار مواد مخدر تولید شده افغانستان به صورت تخمینی به 6400 هزار تن رسیده است.

اما؛ کابل، پایتخت افغانستان نیز از گزند این پدیده در امان نمانده و افراد زیادی به دلیل اعتیاد به مواد مخدر در این شهر زندگی خود را به کام مرگ کشانده اند.

پرسش اصلی اینجاست که معتادان پایتخت نشین چگونه به موادمخدر دستیابی پیدا می‌کنند؟

مسوولان معینیت مبارزه با مواد مخدر در این مورد به خبرگزاری جمهور می‌گویند که مافیایی قاچاق از طریق شش دروازه ورودی به شهر کابل و با استفاده از وسایط نقلیه کوچک و بزرگ، مواد مخدر را در کابل انتقال دهند.

اسدالله یادگاری مسوول مطبوعاتی معینیت مبارزه با مواد مخدر گفت: "طی دو هفته اخیر، کارمندان این اداره بیش از 22 تن مواد مخدر که شامل هیروئین و تریاک می‌شود را در دروازه‌های کابل کشف و ضبط کرده اند؛ این نشاندهنده آنست که میزان تقاضا به موادمخدر در کابل بالا است."

براساس اطلاعات این اداره، نیروهای مبارزه با مواد مخدر در دو هفته گذشته، 1205 عملیات را در مناطق مختلف پایتخت به منظور جلوگیری از قاچاق مواد مخدر انجام داده و بیش از 1400 تن را به اتهام قاچاق، بازداشت کرده اند.
اما، آسیب‌های مواد مخدر در میان جوانان نیز بیشتر از هر زمانی دیگر افزایش یافته است.

حسن یکی از جوانانی که چند سالی می‌شود به موادمخدر معتاد شده می‌گوید که او استفاده مواد مخدر را از تریاک شروع کرده است؛ اما هم اکنون انواع پیشرفته‌تر این مواد را استفاده می‌کند.

حسن می‌گوید، پس از آن که بیکاری، فقر و مشکلات اقتصادی او را در محاصره خود قرار داد، برای عبور از این چالش، به استعمال هیروئین(شیشه) روی آورده است. او که هم اکنون سیستم دفاعی بدن خود را از دست داده است در پاسخ به پرسشی که چرا به مراکز درمان مراجعه نمی‌کند گفت که حالا دیر شده است و فایده‌‌ای ندارد.

اما؛ محب بابک فعال اجتماعی که تجربه کار با معتادان زیادی را دارد می‌گوید که حد اوسط مصرف روزانه یک معتاد در کابل، 150 تا 300 افغانی می‌شود و پرداخت این پول معتادان را مجبور به کارهای غیر قانونی از جمله دزدی می‌کند.

بابک در مورد تداوی معتادان می‌گوید که مراحل تداوی یک فرد معتاد، 45 روز است و در چهارده روز نخست، فرد معتاد سم زدایی می‌شود و در روزهای متباقی جلسه‌های مشوره دهی برای معتادان برگزار می شود، تا این که فرد سالم به محیط تقدیم شود.

اما، تداوی معتادان چرا نتیجه نمی‌دهد؟ آقای بابک در پاسخ به این پرسش گفت: "اکثر کسانی که بعد از مرحله تداوی ترک نمی‌کنند، دلیلش این است که محیط کابل معتاد است. پل‌سوخته در غرب کابل، باغ علی مردان، ساحه چمن حضوری و سرای شمالی از محیط هایی اند که مانع ترک اعتیاد می‌شوند."

به گفته او، افرادی که مرحله تداوی را سپری کرده زمانیکه از این محیط ها عبور می‌کند، اراده خود را از دست داده، نمی‌توانند اعتیاد شان را ترک کنند و دوباره وارد این محیط‌ها می‌شوند.

این در حالی‌است که نهادهای مربوط سالانه با راه اندازی کمپاین جمع آوری معتادان ازسطح شهر، هزاران معتاد را تداویی می‌کنند؛ اما پس از مدتی به دلیل نبود زمینه‌های کار و اشتغال این افراد دوباره به مواد مخدر رو می‌آورند.

به همین دلیل برنامه جمع آوری معتادان ازسطح شهر کابل و دیگر شهرهای کشور هیچ گاهی نتیجه مطلوب را در قبال نداشته است.

وحیدفرزان-خبرگزاری جمهور