۱

بهار عربی؛ سقوط دیکتاتورها، بقای دیکتاتوری‌ها

جمعه ۲۸ قوس ۱۳۹۹ ساعت ۱۴:۴۸
در دیگر کشورهای عربی مانند امارات، قطر، عربستان سعودی، بحرین و... اما نسیم بهار عربی کم‌توان‌تر از آن بود که از سدهای سدید دیکتاتوری و استبداد و سرکوب عبور کند و به مشام توده های سرکوب شده و اسیر و بی اراده برسد و آنان را به خیزش و جنبش وادارد.
بهار عربی؛ سقوط دیکتاتورها، بقای دیکتاتوری‌ها
قیس سعید؛ رییس ‌جمهوری تونس گفته است به خاطر "پاره‌ای از تعهدات ضروری" قادر نخواهد بود در مراسم بزرگداشتی که قرار است در شهر سیدی بوزید، زادگاه بهار عربی برگزار شود شرکت کند.
این کار با واکنش خشمگینانه مردم تونس مواجه شده است.
 
این خبر یک روز پیش آن اعلام شد که تونسی‌ها می‌خواستند مراسم دهمین سالگرد مرگ طارق طیب محمد بوعزیزی؛ دستفروش ۲۷ ساله ای را برگزار کنند که در سال ۲۰۱۱ در اعتراض به آزار و سرکوب پولیس خودسوزی کرد و به جرقه اعتراضات بهار عربی تبدیل شد و از جمله به حکومت ۲۳ ساله زین العابدین بن علی در تونس پایان داد.
 
تنها تونس به عنوان خاستگاه اولین نسیم بهار عربی برای آزادی از سلطه دیکتاتورهای چندده ساله و دیکتاتوری‌ های کهن هنوز به یاد آن دوران، مراسم برپا می کند و هنوز مردمی زنده و انقلابی و مبارز هستند که به منظور ادای احترام به جوان دستفروشی که جرقه یک انقلاب عظیم و سراسری در سراسر خاور میانه را زد، به خیابان ها می آیند؛ اما عدم شرکت رییس جمهوری آن کشور در بزرگترین مراسم یادبود او، نشان می دهد که در تونس تنها زین العابدین بن علی و سیطره ۲۳ ساله اش به زیر کشیده و ساقط شده است؛ اما چه بسا دیکتاتوری به مثابه نظمی سیاسی که بر پایه اراده قدرت حاکمه می چرخد، توده، افکار عمومی، خواست اکثریت و ارزش ها و اصولی که نظام سیاسی پسادیکتاتوری باید بر بنیاد آن استوار می گشت را نفی می کند و در حال بازگشتی آهسته به الگوهای سرکوبگرانه و اقتدارگرایانه یک دیکتاتوری تمام عیار است.
 
این امر یک نشانه دیگر هم دارد و آن مقاومت گسترده ای است که در برابر به قدرت رسیدن جریان های سیاسی اسلامگرا در تونس وجود دارد. این رویکرد که افزون بر سکولارهای داخلی، هواداران رژيم سابق و اسلام ستیزان، حامیان بزرگ دیگری در نظام سلطه جهانی و پیشگامان استعمار نو از فرانسه تا امریکا هم دارد، نشان می دهد که با وجود سقوط دیکتاتور، دیکتاتوری هنوز زنده است، نفس می کشد و حکومت می کند. بنابراین، خشم و خیزش مردم شهر سیدی بوزید در تونس افزون بر رفتار دیکتاتورمآبانه رییس جمهوری آن کشور باید مقاومتی پویا و پایدار به منظور حفظ آرمان های انقلاب موسوم به بهار عربی به منظور پیشگیری از بازگشت دیکتاتوری هم باشد.
 
مردم باید دستگاه حاکمه را در قبال حفظ ارزش ها و آرمان های انقلاب شان، پاسخگو و متعهد بسازند و اجازه ندهند که ثمره آن انقلاب، تنها سقوط دیکتاتور و بقای دیکتاتوری باشد.
 
ضمن آنکه تونس یکی از معدود نمونه های موفق در بهار عربی محسوب می شود. این موج انقلابی در دیگر کشورهای خاور میانه به مثابه تیول سنتی دیکتاتورها به سرعت خزان شد و با وجود آنکه در برخی موارد مانند آنچه در مصر اتفاق افتاد، دیکتاتورها رفتند؛ اما دیکتاتوری همچنان زنده ماند و با بازگشت به قدرت به واسطه جنرال های کودتاچی به حیاتش ادامه می دهد.
 
مصر سرنوشتی بسیار غم انگیز پیدا کرد. با آنکه مبارک از تاج و تخت به زیر کشیده و با انتقال از سواحل زیبا و رویایی شرم الشیخ به پشت میله های زندان به شدت تحقیر شد؛ اما انقلابیون هم در پی سرکوب جنرال های وفادار به رژيم سابق، به سرگذشتی مرگبار و خونین دچار شدند و در پی چند مورد سرکوب و کشتار و خشونت های خونبار و دستگیری هزاران نفر به ویژه سران و فعالان جنبش اخوان المسلمین، انقلاب به سرعت در مسیر شکست قرار گرفت، دولت انقلابی و منتخب فروپاشید و یک نظامی خشن و سرکوبگر با قبضه غیر قانونی قدرت، دیکتاتوری را احیا کرد.
 
در لیبی، وضعیت حتی از این هم بدتر شد. رژيم قذافی با مرگ خفت بار او به دست انقلابیون جوان متلاشی شد، دیکتاتوری بزرگ اش به سرعت رو به زوال رفت و امپراتوری عظیم نظامی، سیاسی و مالی سرهنگ و دودمانش فروپاشید؛ اما به جای آن به یمن دخالت فاجعه بار ناتو و حضور همه حامیان بزرگ تروریزم از ترکیه و قطر تا مصر و امارات و عربستان سعودی و اسراییل و کشورهای اروپایی و امریکا و روسیه و چین و... لیبی عملا به جغرافیایی چندتکه تبدیل شد که هر بخش آن از سوی یک دیکتاتور نظامی و هزاران مزدور جنگی وابسته به کشورهای خارجی، اداره می شود. در حال حاضر این کشور، دو مرکز بزرگ قدرت و دو پایتخت مختلف دارد و مردمانش در کنار سایر پناهجویان افریقایی که از سرکوب و دیکتاتوری و کشتار و فقر در سرزمین های شان به اروپا می گریزند در آب های مدیترانه به صورت فجیعی جان می سپارند.

در دیگر کشورهای عربی مانند امارات، قطر، عربستان سعودی، بحرین و... اما نسیم بهار عربی کم‌توان‌تر از آن بود که از سدهای سدید دیکتاتوری و استبداد و سرکوب عبور کند و به مشام توده های سرکوب شده و اسیر و بی اراده برسد و آنان را به خیزش و جنبش وادارد. رژيم های مسلط بر این کشورها همچنین دهان شماری از معترضان و تغییرطلبان انقلابی را با پترودالرهای بادآورده دوختند و اجازه ندادند که افکار انقلابی از ایده به اجرا برسد و از خانه به خیابان بریزد.
 
علی موسوی - جمهور
 
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین