یورونیوز:خبرگزاری فرانسه در گزارشی تکان دهنده از غرب افغانستان ضمن اشاره به وضعیت اقتصادی بحرانی در این کشور زندگی فامیل هایی را روایت کرده که مجبورند برای امرار معاش و نجات از گرسنگی دختران خود را بفروشند.
گزارش فرانسپرس اینگونه آغاز میشود: «فهیمه وقتی از زبان شوهرش شنید که مجبورند دو دختر کوچک خود را برای نجات فامیل از گرسنگی بفروشند بسیار گریه کرد.»
این فامیل پس از آواره شدن در پی خشکسالی به غرب افغانستان کوچ کرده و اکنون برای تامین مایحتاج اولیه زندگی خود به شدت در مضیقه هستند.
فرشته، شش ساله و شکریه، یک و نیم ساله دختران این فامیل هستند که هنگام تهیه گزارش با کالاها و صورت های آغشته به خاک کنار مادرشان در پناهگاهی پوشیده شده لبخند میزدند.
دختران بیگناه خبر نداشتند که اخیرا به فامیلهای شوهران آینده خود که آنها هم هنوز کودکانی بیش نیستند فروخته شدهاند.
این فامیل برای دختر بزرگتر ۳ هزار و ۳۵۰ دالر و برای خواهر او ۲ هزار و هشت صد دالر از خریداران دریافت خواهند کرد.
زمانی که این مبالغ به طور کامل پرداخت شود (اگر چه ممکن است چند سال به طول بیانجامد) دو دختر فهیمه و شوهرش باید با فامیل و اردوگاه محل زندگی خود در«قلعهٔ نو»، مرکز ولایت (ولایت) بادغیس در شمالغرب افغانستان خداحافظی کنند.
این روایت به شکل غمانگیزی برای هزاران فامیل دیگر که اغلب به دلیل خشکسالی به این بخش از فقیرترین منطقهِ افغانستان کوچ کرده اند، تکرار شده است.
خبرنگاران فرانسپرس در اردوگاهها و قریه ها که آوارگان را در خود جای دادهاند با حدود پانزده نفر گفتگو کردهاند که همگی مجبور شده بودند دختران جوان خود را به مبالغی از ۵۰۰ تا ۴ هزار دالر بفروشند.
این جریان متاسفانه بسیار فراگیر و گسترده شده است. نمایندگان اردوگاهها و قریه ها از زمان خشکسالی در سال ۲۰۱۸ به این سو دهها مورد از فروش دختران از سوی فامیل های در تنگنا قرار گرفته را گزارش کردند و این میزان پس از خشکسالیهای سال روان در میان آوارگان افزایش چشمگیری داشته است.
فامیل صابره، زن بیست و پنج سالهای که در همسایگی فامیل فهیمه زندگی میکند از یک دکان به صورت قرضی غذا تهیه کرده بود و فروشنده سرپرست این فامیل را تهدید کرده بود که در صورت پرداخت نکردن بدهی آنها را به زندان خواهد انداخت.
این فامیل بدین ترتیب مجبور شد ذاکره، دختر سه ساله خود را که قرار است همسر آینده ذبیحالله، پسر چهار ساله خواربار فروش شود به فروش برسانند.
پدر شوهر آینده ذاکره تصمیم گرفته است که تا کمی صبر کند تا عروسش به اندازه کافی بزرگ شود و او را با خود به خانه ببرد.
صابره با نا امیدی به خبرنگار فرانسپرس میگوید: «راضی به این کار نیستم اما چیزی برای خوردن و آشامیدن نداریم و اگر روال به همین منوال پیش برود مجبوریم دختر سه ماه خود را هم بفروشیم.»
گل بیبی، یکی دیگر از همسایگان که او نیز دخترش «آشو» را فروخته، میگوید اکنون بسیاری از افراد دست به همین اقدام میزنند.
دختر هشت یا ۹ ساله گل بیبی به مردی ۲۳ ساله فروخته شده که فامیل«آشو» مجبور به پرداخت بدهی به او بوده است.
مرد جوان خریدار «آشو» اکنون در ایران است و گلبیبی نگران روزی است که وی قرار است برای بردن دختر به افغانستان بیاید.
خبرنگار فرانس پرس به اردوگاه دیگری در قلعهنو نیز سر زده و با برخی اهالی آنجا که وضعیت مشابهی را تجربه میکنند، گفتگو کرده است.
محمد یکی از ساکنان اردوگاه مجاور با نشان دادن عکسهای دختران شش و ۹سالهاش که به خانه شوهران جوانشان دور از فامیل رفتهاند، اشک میریزد.
او به خبرنگار فرانسپرس میگوید: «ما دیگر آنها را ندیدیم؛ نمیخواستیم چنین کاری کنیم اما باید بچههای دیگرمان را نیز غذا میدادیم.»
در این گزارش آمده است که حداقل سن قانونی برای ازدواج دختران در حکومت قبلی افغانستان و پیش از به قدرت رسیدن طالبان شانزده سال بود.
یونیسف سال ۲۰۱۸ در گزارشی اعلام کرده بود که ۴۲ فیصد از خانوارهای افغان دست کم یک دختر دارند که قبل از سن هژده سالگی ازدواج میکند.
دلیل عمده این ازدواجهای زودرس مشکلات مالی و اقتصادی فامیل ها عنوان شده است. در این گزارش آمده است دخترانی که زود ازدواج میکنند در معرض خطرهای جدی، از زایمانهای دشوار و پیچیده گرفته تا خشونت خانگی و فامیلی قرار میگیرند.