۰

طالب‌تر از طالبان!

شنبه ۲۴ سنبله ۱۳۹۷ ساعت ۰۱:۵۲
به راستی چرا خون طالبان تروریست و وحشی و مزدور بیگانه از خون سربازان غریب و بی پشتوانه این آب و خاک در نزد رییس جمهوری، رنگین تر و در نتیجه ارزش آن، بیشتر است؟
طالب‌تر از طالبان!
اشرف غنی؛ رئیس جمهوری در مصاحبه با یک رسانه‌ خارجی گفته است سخت ترین زمان برای او دیدن آمار تلفات طالبان است که سخت قلب او را می شکند.
 
آقای غنی در این مصاحبه گفته بدترین بخش کار من زمانی است که صبح هنگام، گزارش امنیتی خوانده می شود و از آمار تلفات آگاه می شوم. تنها این نیست که قلب من برای نیروهای امنیتی که قهرمانان واقعی اند می شکند؛ بلکه برای طالبان نیز - چون آنها افغان اند و من رئیس جمهور تمام افغان ها هستم- (می‌ شکند).
 
وی همچنین هشدار داده که اگر نظام کنونی در  افغانستان سقوط کند، این کشور  به "مرکز پرورش و پایگاه" تروریزم بین المللی مبدل خواهد شد.
 
او می‌افزاید که هرگاه افغانستان به پناهگاه امن تروریست ها مبدل شود، در آن صورت این کشور به محل حمله به مناطق دیگر مبدل خواهد شد.
 
شاید در شرایط عادی، کاملا حق با آقای غنی باشد؛ زیرا در هر دو سوی این جنگ تحمیلی «افغان‌ها» کشته می شوند؛ اما چه کسانی افغان ها را می کشند؟
 
چه کسانی به این جنگ خونین و ناعادلانه و تحمیلی، دامن می زنند؟
 
تروریزم بین المللی که آقای غنی نسبت به تبدیل شدن افغانستان به لانه امن آن بیم می دهد، چیست و چه کسانی سربازان داوطلب جبهه تروریزم بین المللی هستند؟
 
نیروهای امنیتی و مردم ملکی افغانستان را چه کسانی می کشند؟
 
کدام افراد به عنوان مزدوران جنگی قدرت های بیگانه، پیشاهنگ استعمار شده و به نیابت از دشمنان ما، مردم و نیروهای امنیتی را همه روزه قتل عام می کنند؟
 
آیا طالبانی که آقای غنی بر پایه عرق و احساس پاک «افغانی» اش نسبت به کشته شدن شان غمگین می شود و از آمار بلند تلفات آنها خون می خورد، دقیقا همین احساس را نسبت به سربازان بی نام و نشانی دارند که در دورترین نقطه های این خاک‌، مظلومانه و غریبانه و در حالی که حتی دولت مرکزی و نیروهای خارجی هم صدای کمک خواهی شان را در آخرین لحظات نمی شوند، به دست خود آنها قربانی می شوند؟
 
به راستی چرا خون طالبان تروریست و وحشی و مزدور بیگانه از خون سربازان غریب و بی پشتوانه این آب و خاک در نزد رییس جمهوری، رنگین تر و در نتیجه ارزش آن، بیشتر است؟
 
چرا آقای غنی  از کشته شدن ده ها نفری نیروهای جوان و رشید و فداکار امنیتی، غمگین نمی شود و از کسانی که در کمال شادی و اطمینان خاطر و آرامش، آنها را قتل عام می کنند، ابراز نفرت و انزجار نمی کند؟
 
رییس جمهور در حالی نسبت به تبدیل شدن افغانستان به مرکز تروریزم بین المللی هشدار می دهد که یکی از مواردی که این کشور را همین اکنون به لانه ای امن برای جولان تروریست های خون آشام سراسر جهان بدل کرده، حضور افرادی همانند اوست که طالب تر از طالبان، برای این تروریست های وحشی و جانی و خونریز، ابراز دلسوزی می کنند.
 
در نظامی که عدالت، قربانی مصلحت می شود و در یک روند سازشکارانه و به شدت قومی شده صلح، خون هزاران نظامی  و غیر نظامی این سرزمین، قمار زده و معامله می شود، آیا می توان انتظار صلحی عادلانه و واقعی را داشت؟
 
رییس جمهور با چه کسانی می خواهد صلح کند؛ با همان هایی که پای تروریزم بین المللی و جبهه بین المللی «ضد تروریزم» را به این آب و خاک کشانده اند؟ با کسانی که به خون مردم این کشور، تشنه اند و از ویرانی و تباهی آن لذت می برند؟ با کسانی که با تسلیحات روسی و آموزش های پاکستانی و نیروهای چندملیتی و پول های عربی و حمایت های غربی، سرزمین ما را به جولانگاه تروریزم جهانی بدل کرده اند؟
 
ایکاش یک درصد دلسوزی و اندوه و غمشریکی رییس جمهور، به سربازان نگون بختی می رسید که برای دفاع از این دولت و نظام همه روزه در مناطق مختلف کشور، شکار همین تروریست هایی می شوند که آمار تلفات شان، قلب رؤوف رییس جمهور را می شکند!
 
همین حس طالب تر از طالبان آقای غنی است که مانع تحقق صلحی عادلانه و واقعی در کشور شده است؛ زیرا تا زمانی که تروریست ها اطمینان داشته باشند که حامیان دلسوز و مهربانی مانند آقای غنی در رأس هرم قدرت دارند، هرگز دست از کشتار و ناامنی و خشونت و ترور و ویرانی برنخواهند داشت؛ چون می دانند که نه تنها این جنایات، مکافات و مجازاتی در پی نخواهد داشت؛ بلکه به عنوان «افغان» پاداش هم خواهند گرفت.
 
فاطمه موسوی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


متین مراد
United States
این تبصره نواقص خود را دارد باید اصلاح شود.
پربازدیدترین