از پیمان امنیتی تا امنیت اجاره‌ای

مجلس سنا به احتمال خصوصی سازی جنگ در افغانستان واکنش نشان داده و گفته است که با این کار کشور به سرنوشت عراق و سوریه مواجه خواهد شد.
 
فضل‌هادی مسلم‌یار؛ رییس مجلس سنا گفت که خصوصی سازی جنگ افغانستان برای مردم دردآور و غیرقابل قبول است. وی افزود که افغانستان با امریکا و ناتو پیمان امنیتی دارد نه با یک شرکت جنگی.
 
آقای مسلم‌یار گفت که امریکا باید به مردم افغانستان احترام بگذارد و تجربه تلخ سوریه و عراق را در در اینجا تکرار نکند. او تصریح کرد که سپردن جنگ افغانستان به شرکت بلک واتر، تنها به ضرر افغانستان نیست؛ بلکه به ضرر منطقه نیز است.
 
نبیه مصطفوی زاده؛ عضو دیگر سنا نیز گفت که تجربه نشان داده که با خصوصی‌سازی جنگ وضعیت بدتر می‌شود و کشور به سرنوشت عراق دچار خواهد شد.
 
گلالی اکبری هم گفت که افغانستان با امریکا پیمان امنیتی امضا کرده از این رو مسؤولیت مهار جنگ افغانستان بر دوش امریکاست.
 
این موضع گیری ها در شرایطی ابراز می شود که روز یکشنبه ۸ میزان سالروز امضای پیمان امنیتی میان افغانستان و امریکا بود. این پیمان با امضای حنیف اتمر؛ مشاور پیشین اشرف غنی در امور امنیت ملی و با حضور مقام های ارشد دولت وحدت ملی، در دومین روز کاری این حکومت، منعقد شد.
 
اکنون در چهارمین سال امضای پیمان امنیتی، انتقادها از این پیمان به نحو کم سابقه ای افزایش پیدا کرده است. منتقدان این پیمان اما تنها همان کسانی نیستند که از آغاز، امضای آن را نقض حاکمیت ملی افغانستان، واگذاری استقلال و اراده و سرنوشت سیاسی و امنیتی کشور به یک قدرت سلطه جوی خارجی و عامل تشدید جنگ های نیابتی و بی ثباتی های پایدار در افغانستان می دانستند؛ بلکه اکنون و با توجه به نتایج، پیامدها و هزینه های خونین ناشی از این پیمان و مسؤولیت گریزی و عدم تعهد واشنگتن به وعده های خود در چارچوب این پیمان، اقشار مختلف مردم افغانستان، احزاب و فعالان سیاسی، بخش عظیمی از نمایندگان شورای ملی و اکثریت قریب به اتفاق مقام های ارشد دولت پیشین به رهبری حامد کرزی، از لزوم بازبینی و حتی فسخ و لغو این پیمان سخن می گویند.
 
آمار نیز نشان می دهد که از زمان امضای این پیمان میان کابل و واشنگتن، تنها چند ده سرباز خارجی در افغانستان کشته اند؛ این در حالی است که بر بنیاد یک آمار کلی، تنها ۴۵ هزار نیروی نظامی و امنیتی افغانستان جان خود را در نبردهای مستقیم، حملات تروریستی، بمب گذاری ها و... از دست داده اند.
 
افزون بر این، ده ها هزار غیر نظامی افغانستانی نیز در طول چهار سال گذشته، کشته و زخمی شده اند و رکورد کشتار نظامیان و غیر نظامیان در افغانستان از زمان امضای این پیمان، چندین برابر تجدید شده است.
 
از سوی دیگر، در حالی که نمایندگان شورای ملی، تصمیم به ارزیابی پیشنهاد بازبینی و یا حتی فسخ این پیمان گرفته اند، در آنسو در امریکا پیشنهادهایی مطرح می شود که بر اساس آن، ارتش امریکا حتی از این پس، ممکن است مسؤولیت پیشبرد پروژه های امنیتی خود را به شرکت خصوصی بلک واتر واگذار کند؛ شرکتی غیر مسؤول، قانون شکن و غیر پاسخگو که در عراق، متهم به شکنجه و مرگ زندانیان، کشتار مردم بی گناه، اذیت و آزار غیر نظامیان و نقض گسترده حقوق بشر و قوانین جنگ شده بود.
 
رییس شرکت بلک واتر از متحدان کلیدی دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکاست و همین امر، گمانه ها در خصوص احتمال اجاره ای شدن جنگ افغانستان از سوی دولت حاکم بر واشنگتن را تقویت کرده است.
 
افزون  بر این، دولت کابل نیز هیچ عزم و اراده و اختیاری برای پاسخگو کردن دولت و ارتش امریکا و نیروهای ناتو در قبال تعهداتی که در چارچوب پیمان های امنیتی نسبت به امنیت و ثبات افغانستان، سپرده اند، ندارد.
 
در حالی که سراسر کشور به نحو کم سابقه ای عرصه تاخت و تاز تروریست ها شده و طرح های تحقیرآمیز و یکجانبه صلح با طالبان نیز همچنان شکست می خورند، امریکا و ناتو به عنوان حامیان و هم پیمانان کابل، هیچ تمهید و تعهدی برای تغییر معادله جنگ ندارند و تلاش می کنند تا طالبان را از مسیر صلح و مذاکره به کاهش جنگ و خشونت، ترغیب کنند.
 
از آنطرف، با شکست تروریست های تکفیری در سوریه و عراق، افغانستان به مقصد بعدی تروریست های فراری و متواری از آن کشورها تبدیل شده و رویکردهای پرسش برانگیز امریکا و ناتو و دولت افغانستان در این زمینه نیز عرصه را برای اجرای آرام این پروژه به خوبی فراهم کرده است.
 
در چنین شرایطی، پیمان امنیتی، روز به روز مشروعیت، اعتبار و قدرت اثرگذاری خود را در نزد مردم افغانستان از دست می دهد و اگر جنگ، خصوصی سازی و اجاره ای شود، در آن صورت، دیگر دلیلی برای ادامه تعهد یکجانبه افغانستان به این پیمان، باقی نخواهد ماند.
 
محمدرضا امینی - جمهور