انتخابات آینده، نباید عرصه ای امن برای جولان ناعادلانه تروریست های دیروز و امروز بدون اعتنای آنها به پیامدهای عدلی و قضایی اعمال و فجایع ارتکابی شان در حق میلیون ها نفر از مردم افغانستان باشد.

گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی از طالبان خواسته به تیم انتخاباتی او که "مجموعه‌ ا‌ی از احزاب سیاسی افغانستان" است، بپیوندند و در انتخابات ریاست جمهوری سهم بگیرند.
 
او روز یکشنبه در کابل گفت: "طالبان اگر در انتخابات آینده با این احزاب در یک تیم انتخاباتی توافق کنند، به چند هدف اساسی دست می‌ یابند."
 
به نظر آقای حکمتیار این کار باعث ایجاد حکومتی جدید می ‌شود که طالبان نیز در آن تاثیرگذار خواهند بود و در تشکیل آن نقش خواهند داشت.
 
او گفت خواست دیگر طالبان خروج نیروهای خارجی است و به این ترتیب این گروه هم در کنار احزابی قرار می ‌گیرد که خواستار خروج این نیروها از افغانستان هستند.
 
آقای حکمتیار گفت احزاب آماده هستند تا نشست ‌شان با طالبان در یک کشور بی ‌طرف برگزار شود.
 
نخستین مسأله این است که طالبان در حال حاضر، یک گروه تروریستی در حال جنگ با دولت و مردم افغانستان است؛ گروهی که نه قانون اساسی را به رسمیت می شناسد و نه به اصول و مفاد آن که یکی از آنها برگزاری انتخابات و مبارزه سیاسی برای تصاحب قدرت است، پایبند و متعهد می باشد.
 
از سوی دیگر، رهبران، فرماندهان اصلی و شمار زیادی از اعضای این گروه، متهم به ارتکاب فجیع ترین جنایت های جنگی، جنایت علیه بشریت و جرایم سنگین تروریستی هستند که از سوی دستگاه های قضایی و دادگاه های مستقل و بی طرف، قابل پیگرد می باشد.
 
همچنین گلبدین حکمتیار به عنوان کسی که همانند طالبان، متهم به ارتکاب جرایم پیشگفته است و همین اکنون هزاران شاکی خصوصی دارد، نمی تواند به نیابت از مردمی که قربانی جنایت های گروه تروریستی طالبان شده اند، برای رهبران، فرماندهان و اعضای آن گروه، حق شهروندی و مدنی تعریف کرده و بدتر از آن اینکه در اتحاد با طالبان، طرح تشکیل یک دولت را پی ریزی کند.
 
اگرچه ذکر این مهم برای افرادی مانند گلبدین حکمتیار و رهبران تروریست گروه طالبان، شاید بیهوده باشد؛ اما باید تأکید کرد که بر بنیاد فقره ۳ ماده ۶۲ قانون اساسی، یکی از شرایطی کسی که می خواهد رییس جمهور افغانستان شود، این است که «از طرف محکمه به ارتکاب جرايم ضد بشري،‌ جنايت و يا حرمان از حقوق مدني محکوم نشده باشد».
 
اینکه محاکم و نظام قضایی افغانستان، افرادی مانند گلبدین حکمتیار یا رهبران و فرماندهان گروه ترویستی طالبان را در نهایت، در قبال جنایت های هولناکی که مرتکب شده اند، محکوم خواهند کرد یا نه، هرگز به معنای آن نیست که آنها اساسا چنین جرایمی را مرتکب نشده اند و در برابر اتهام های وارده، کاملا پاک و بری الذمه هستند.
 
بنابراین، حتی اگر صلح با طالبان نیز روزی به سان آنچه در باره حزب اسلامی اتفاق افتاد، منعقد شود، این امر نمی تواند مانع از پیگرد جرایم جنگی، جنایت های ضد بشری، کشتارها و ویرانی های وحشتناک توسط این گروه شود. درست به همین دلیل است که یکی از چالش های جدی و اساسی فراراه روند صلح با طالبان و همچنین صلحی که با حزب اسلامی، برقرار شده، این است که ابتدا دادگاه های مستقل و صالحه، به هزاران شکایت موجود بر علیه رهبران و فرماندهان و اعضای این گروه ها، رسیدگی کند تا در پرتو نتایجی که از احکام دادگاه ها به دست می آید، اهلیت و صلاحیت آنها در بهره وری یا عدم برخورداری از حقوق شهروندی و مدنی شان در قانون اساسی، احراز گردد.
 
بر این اساس، انتخابات آینده، نباید عرصه ای امن برای جولان ناعادلانه تروریست های دیروز و امروز بدون اعتنای آنها به پیامدهای عدلی و قضایی اعمال و فجایع ارتکابی شان در حق میلیون ها نفر از مردم افغانستان باشد؛ در غیر این صورت، بدیهی است که تروریست ها همانگونه که تاکنون در ویرانی و بربادی این آب و خاک، همسو و همسان عمل کرده اند، در تاراج و حراج آخرین بقایای مردم سالاری علیل و بیمار افغانستان هم متحدانه وارد عرصه شده و آن را منهدم خواهند کرد؛ به گونه ای که برآیند اتحاد آنها روی کارآمدن یک دولت تروریستی و جنایتکار و غیرمسؤول باشد.
 
عبدالمتین فرهمند – جمهور