جرگه اشرف‌غنی؛ از تبلیغات تا بازی با کلمات

در سومین روز کاری لویه ‌جرگه اشرف غنی، رؤسای ۵۱ کمیته ‌کاری طرح‌ ها و پیشنهادهای‌‌ شان را در مورد صلح و روند گفتگو با طالبان ارائه کردند.
 
آتش بس دوجانبه، تنظیم یک جدول زمانی برای خروج نیروهای خارجی و حفظ ارزش‌ها و دستاوردهای ۱۸ ساله حکومت و مردم افغانستان از موارد مشترکی بود که بیشترین کمیته‌ ها روی آن تاکید کردند.
 
حفظ قانون اساسی، گفتگوی مستقیم دولت با گروه طالبان، لغو شورای عالی صلح، حفظ آزادی بیان و رسانه‌ ها، انعطاف‌پذیری حکومت در برابر طالبان، ایجاد دفتر سیاسی برای طالبان در افغانستان، ایجاد فرصت‌های کاری برای طالبان، آزادی زندانیان سیاسی و ادامه حمایت سیاسی و مالی امریکا از افغانستان تا زمان تامین صلح در کشور از دیگر پیشنهادات کمیته ‌های لویه جرگه صلح بود.
 
عبد رب الرسول سیاف؛ رئیس لویه ‌جرگه مشورتی صلح در این نشست به اعضای این جرگه گفت: «ما اینجا نه برای حمایت و پشتیبانی از کسی جمع شده‌ ایم و نه برای کمپین کردن برای فرد مشخصی.»
 
این در حالی است که پیش از این نیز مردم افغانستان، جریان های سیاسی و بازیگران پرنفوذ، همواره بر آنچه از سوی رؤسای کمیته های ۵۱ گانه جرگه تبلیغاتی اشرف غنی در روند صلح مطرح شده، تأکید کرده اند.
 
هیچکس مایل به معامله و واگذاری دستاوردهای ۱۸ ساله، ارزش های قانون اساسی و اصل نظام در قبال توافق صلح با طالبان نیست. گفتگوی مستقیم دولت و طالبان، لغو شورای بی مصرف، تشریفاتی و فاقد صلاحیت صلح، انعطاف حکومت در برابر طالبان و استمرار حمایت های مالی و سیاسی امریکا از افغانستان هم از دیگر خواست های صریح و بی پرده مردم و جریان های سیاسی افغانستان در این روند محسوب می شود.
 
پایان یافتن حضور و سلطه نیروهای خارجی در افغانستان در چارچوب یک برنامه منظم، زمان بندی شده، معقول و مسؤولانه نیز از دیگر خواسته های کلیدی مردم و رهبران و جریان های سیاسی افغانستان است؛ زیرا تا زمانی که این نیروها حضور داشته باشند، استقرار صلح، یک خواسته رویاپردازانه و بیگانه با واقعیت های جاری خواهد بود؛ چون یکی از عوامل بازتولید تروریزم و پیشبرد ماشین تبلیغاتی طالبان و دیگر گروه های تروریستی برای جنگ، بهانه حضور و سلطه خارجی هاست.
 
بنابراین، در جرگه تبلیغاتی اشرف غنی، حرف تازه ای که بتواند پایه گذار یک رخداد بزرگ و تغییری بنیادین در روند صلح و پایان جنگ باشد، ارائه نشده است و پیش بینی می شود که برآیند اعلامیه پایانی این نشست نیز چیزی بیش از آنچه در گزارش کاری کمیته ها مطرح شده، نباشد.
 
با توجه به این امر، این پرسش جدی به میان می آید که هدف ارگ از برگزاری این جرگه عریض و طویل با صرف میلیون ها دالر از دارایی مردم افغانستان، دقیقا چه بوده است؟
 
برای پاسخ به این پرسش البته باید منتظر ماند و دید که فردا (جمعه) در سکانس پایانی این سناریوی سیاسی و تبلیغاتی، چه چیزی روی پرده خواهد رفت و زمانی که نوبت به معرکه‌گیری های اشرف غنی و سیاف برسد تا اعضای جرگه را همانند آنچه حامد کرزی به کمک ضبغت الله مجددی درباره پیمان های استراتژيک و امنیتی با امریکا نمایش داد، در شیوه ای کاملا مضحک و غیردموکراتیک با بلندکردن دست، به حمایت از برنامه های مورد نظر خود برانگیزند، چه اتفاقی خواهد افتاد؛ اما آنچه در حال حاضر به دست آمده و پیش بینی می شود که روی کاغذ در قالب اعلامیه پایانی هم بازتاب پیدا کند، همان تکرار مکررات، طرح کلیات و بازی با کلماتی مانند حفظ دستاوردهای ۱۸ ساله و قانون اساسی و نظام و آزادی بیان و... است و لاغیر.
 
بنابراین، اکنون مشخص می شود که همه این هیاهوها و همایش ها چیزی جز تقلای اشرف غنی برای برکشیدن خود از لاک ضخیم انزوا و فرار از زندان حقارت سیاسی نبوده است. آقای غنی با برگزاری این جرگه، خواست مخالفانش را به حاشیه براند و با کسب مجوزها و مشروعیت های لازم از اعضای جرگه، خود به بازیگر اول و اصلی روند صلح بدل شود. ضمن آنکه او برای نمایشی بهتر در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری، به برگزاری یک میتینگ ملی در قالب لویه جرگه مشورتی صلح نیاز داشت تا با تطمیع خوانین، زمین داران، ریش سفیدان، متنفذان قدرتمند محلی، رؤسای قبایل، بزرگان قومی و... ریشه های کم توان محبوبیت قومی اش را تقویت کند.
 
در کنار اینها هدف او از واگذاری سهمی چشمگیر و قابل توجه به زنان و جوانان در جرگه مشورتی صلح که یکی از نمونه های آن، اعطای ۳۰ درصد سهمیه کل جرگه به زنان و ریاست ۱۳ کمیته از جانب آنان بود، تلاش برای بهره گیری از آرای زنان و جوانان در انتخابات پیش رو به نفع خود است.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور