ملا برادر در پکن؛ داستان برادری چین و طالبان

28 جوزا 1398 ساعت 1:13

سفر ملا برادر به چین که بدون تردید نخستین سفر از این نوع نبوده و نخواهد بود، روایتگر داستان طولانی برادری چین و طالبان است که از جهات و زوایای گوناگون برای دوطرف این پیوند، معنادار و مهم و مفید است.


ملا عبدالغنی برادر؛ رییس دفتر سیاسی طالبان در قطر و معاون رهبر آن گروه برای گفتگو با مقامات چینی به آن کشور رفته‌است.
 
منابع نزدیک به گروه طالبان گفته‌اند که ملا برادر به پکن؛ پایتخت چین رفته و قرار است او در این سفر با مقام‌های این کشور در مورد صلح افغانستان گفتگو کند.
 
این منابع گفته‌اند که طالبان می‌خواهند پیش از آغاز دور هفتم مذاکرات با امریکا، موضع‌گیری‌های خود را با همسایه‌های افغانستان شریک کنند.
 
طالبان در مورد زمان سفر ملا برادر چیزی نگفته‌اند؛ اما گزارش‌هایی وجود دارد که او و امیرخان متقی؛ عضو دیگر دفتر طالبان در قطر، روز شنبه (۲۵ جوزا) به چین رسیده‌اند. همچنین گزارش‌های تاییدنشده از دیدار ملا برادر با وزیر خارجه چین و مقام‌های استخباراتی آن کشور منتشر شده‌است.
 
سفر ملا برادر به چین، در ادامه روزهای خوب و پربار دیپلماسی طالبان صورت می گیرد. مذاکرات امریکا با طالبان در قطر، به این گروه، مشروعیت سیاسی بازگشت ناپذیری اعطا کرد.
 
صرف نظر از تدابیر و تمهیدات تحریمی که روی کاغذ بر رهبران طالبان، وضع شده است، این مذاکرات، دیپلماسی طالبان را وارد مرحله ای کرد که دیگر بعید است به عقب بازگردد و بتوان به سادگی محدودیت های سنگین پیشین را بر آن اعمال کرد.
 
در این میان، قدرت های بزرگی مانند چین نیز به این رویداد به مثابه یک فرصت بی نظیر و استثنایی نگاه می کنند. چین از زوایای گوناگون به تحکیم روابط خود با طالبان، نیازمند است و آن را مفید و مؤثر می داند.
 
نخستین موضوع این است که چینی ها به طور سنتی، شریک راهبردی پاکستان هستند و پاکستان نیز زادگاه و پرورشگاه اصلی طالبان محسوب می شود. بنابراین، بهبود روابط چین با طالبان، امری طبیعی و اجتناب ناپذیر محسوب می شود و برای دوطرف این رابطه، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
 
موضوع دوم هم این است که چین نیز مانند دیگر کشورهای منطقه، نسبت به وضعیت امنیتی افغانستان و تبعات زیانبار آن برای امنیت ملی خود، نگران است. در این میان، فعالیت شبه نظامیان جدایی طلب اویغور در ایالت سین کیانگ، از دغدغه های همیشگی مقام های پکن بوده است.
 
رژيم کمونیستی حاکم بر چین، طی سال های اخیر، محدودیت های سختگیرانه و اغلب غیرانسانی را بر جمعیت مسلمان شمال غرب آن کشور، وضع کرده و بیش از یک میلیون جمعیت مسلمان در اردوگاه های بازپروری وابسته به دولت مرکزی چین، زندانی شده و مجبور به کارهای شاقه و پذیرش محدودیت های سنگین می شوند.
 
این اقدامات بخشی از یک سیاست سرکوب است که به منظور مهار موج جدایی طلبی مسلحانه از سوی مسلمانان اویغور صورت می گیرد. در این میان، از نظر چینی ها، روی کارآمدن یک رژيم اسلام گرا و جهادی در افغانستان، به شورش های جدایی طلبانه در شمال غرب آن کشور نیز دامن می زند و وضعیت امنیتی آن منطقه را وخیم تر می سازد. به همین منظور، مقام‌ های پکن، انتظار دارند که از طریق برقراری یک ارتباط نزدیک با طالبان بتوانند بر این تهدیدها غلبه کنند و از ناحیه عدم ارتباط شبکه ای طالبان با جدایی طلبان مسلمان در سین کیانگ، اطمینان داشته باشند.
 
موضوع سومی که چین را به ارتباط نزدیک با طالبان، ترغیب می کند، چشم انداز پروژه های اقتصادی چین برای آسیای میانه، آسیای جنوبی و داخل افغانستان است. چین در این محدوده نیز همانند سایر مناطق جهان، در نظر دارد میلیاردها دالر را برای راه اندازی پروژه های زیربنایی توسعه ای مانند پروژه پرخرج «یک کمربند یک جاده» یا همان احیای راه ابریشم پیشین، استخراج معادن افغانستان و... هزینه کند. پیش شرط تحقق همه این برنامه ها امنیت است؛ چیزی که در افغانستان وجود ندارد و در حال حاضر، بزرگترین مانع در این مسیر، طالبان هستند. بنابراین، پکن تلاش می کند با تحکیم و توسعه روابط خود با آن گروه، تضمین های لازم برای پیشبرد این پروژه ها را به دست آورد.
 
در این میان، رقابت با امریکا و هند و حتی روسیه در حوزه سلطه بر منطقه و افغانستان، در کنار نگرانی از نفوذ و قدرت گیری داعش در افغانستان هم از دیگر مواردی است که ارتباط چین با طالبان را توجیه پذیر می سازد.
 
بنابراین، سفر ملا برادر به چین که بدون تردید نخستین سفر از این نوع نبوده و نخواهد بود، روایتگر داستان طولانی برادری چین و طالبان است که از جهات و زوایای گوناگون برای دوطرف این پیوند، معنادار و مهم و مفید است.
 
علی موسوی - جمهور


کد مطلب: 117442

آدرس مطلب: https://www.jomhornews.com/fa/note/117442/

جمهور
  https://www.jomhornews.com