۰

صدای بلند صلح در سکوت مبهم انتخابات

شنبه ۱۲ اسد ۱۳۹۸ ساعت ۰۰:۲۰
نشانه ها و قراین موجود حاکی از آن است که در نهایت، صلح بر انتخابات غلبه خواهد کرد و روند انتخابات که از همان آغاز با تردید و ابهام شروع شده، با شکست رو به رو خواهد شد.
صدای بلند صلح در سکوت مبهم انتخابات
روزنامه واشنگتن پست نوشته که دولت امریکا در حال آماد‌گی برای خروج هزاران سرباز این کشور از افغانستان پس از توافق ابتدایی صلح با طالبان است.
 
مقام‌هایی امریکایی به واشنگتن‌پست گفته‌اند که کاهش نیروهای این کشور از افغانستان در ازای برقراری آتش‌بس و قطع رابطه طالبان با القاعده به عنوان بخشی از توافق اولیه برای پایان دادن به جنگ خواهد بود.
 
گفته می‌شود این توافق شامل آغاز مذاکرات مستقیم میان دولت افغانستان و گروه طالبان نیز خواهد بود.
 
به نقل از این روزنامه مقام‌های امریکایی گفته‌اند که این طرح پس از ماه‌ها مذاکره میان گروه طالبان و زلمی خلیلزاد شکل گرفته است.
 
همچنین مقام‌های امریکایی گفته‌اند که این مذاکرات حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد نهایی شده و ممکن است توافق صلح با طالبان تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری نهایی شود؛ اما هشدار داده‌اند که ممکن است گروه طالبان این روند را به تاخیر بیندازند.
 
به این ترتیب، نشانه ها و قراین موجود حاکی از آن است که در نهایت، صلح بر انتخابات غلبه خواهد کرد و روند انتخابات که از همان آغاز با تردید و ابهام شروع شده، با شکست رو به رو خواهد شد.
 
اینکه امریکایی ها با اصلی ترین خواسته طالبان یعنی خروج نظامیان خود از افغانستان، موافقت کرده اند، به معنای آن است که واشنگتن خواستار نهایی شدن توافقنامه صلح با طالبان تا پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری است.
 
در این میان، ممکن است در آخرین مرحله روند صلح امریکا و طالبان، دولت افغانستان هم به عنوان امضاکننده توافقی که خود کمترین نقش و سهمی در کسب آن نداشته، حضور داشته باشد تا به آن مشروعیت و اعتبار ببخشد؛ اما این امر، واقعیت ماجرا را تغییر نخواهد داد؛ اینکه صلح امریکایی بر سیاست افغانی غلبه می کند و انتخابات، عملا از حیز انتفاع خارج خواهد شد؛ زیرا انتخاباتی که نتواند تشکیل دهنده دولت آینده کشور باشد، چرا باید با صرف میلیون ها دالر، برگزار شود و به سرعت در پی انعقاد و اجرایی شدن  توافق صلح، حاصل آن ضرب صفر شود.
 
تصور می شود که دست کم یکی از دلایل سکوت و بی انگیزگی اکثر تیم های انتخاباتی نسبت به آغاز کارزارهای تبلیغاتی نیز همین امر باشد.
 
در این میان، دور از انتظار نیست که اشرف غنی که بقای خود را تنها در برگزاری یک انتخابات مهندسی شده می داند، همچنان بر برگزاری آن اصرار و پافشاری کند؛ اما پرسش مهم و اساسی این است که در صورت آغاز خروج نظامیان امریکایی از افغانستان‌ که بی تردید در قبال تعهداتی از سوی طالبان، عملیاتی خواهد شد و یکی دیگر از پیامدهای طبیعی آن، قطع کمک های مالی امریکا به دولت موجود افغانستان خواهد بود، اشرف غنی با کدام نیرو، پشتوانه، توان و تمکن مالی و سیاسی، دولت آینده افغانستان را تشکیل خواهد داد و رهبری خواهد کرد؟
 
این پرسش به ویژه هنگامی اهمیت بیشتری پیدا می کند که توجه کنیم، آقای غنی در نهایت نتوانست بودجه مورد نیاز انتخابات ریاست جمهوری را مانند روندهای انتخاباتی پیشین، از کمک مالی قدرت های خارجی، تأمین کند و مجبور شد بخش عظیمی از پول مورد نیاز این روند را از حساب دولت بپردازد که البته گفته می شود این امر به بهای کسری بودجه معارف افغانستان و تعطیلی چندین پروژه بزرگ توسعه ای صورت گرفته است.
 
در چنین شرایطی، آیا تضمینی وجود دارد که آقای غنی به فرض اینکه انتخابات را برگزار کند و طبق برنامه ای که چیده است در آن به پیروزی برسد، بدون برخورداری از حمایت های سیاسی، همکاری های نظامی و بسته های مالی امریکا به بقای قدرت خود ادامه دهد؟
 
این پرسش ها و ابهام ها در کنار پیشرفت های چشمگیری که در روند صلح امریکا با طالبان به دست آمده، چشم انداز انتخابات و آینده بقا و استمرار نظام سیاسی کنونی را با تردیدهای جدی رو به رو کرده است.
 
در این وضعیت، بیم آن می رود که حتی اگر انتخابات نیز برگزار شود، با تحمیل یک تجربه تلخ تر و ناامیدکننده تر از انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۳، در نهایت، شرایط به گونه ای رقم بخورد که امریکا برای مهندسی سیاسی نظام آینده افغانستان وارد عمل شود و با توجه به توافقی که به طالبان انجام خواهد داد، بساط نظام موجود را برچیند و رژيم سیاسی تازه ای را جایگزین آن کند؛ اتفاقی که به یک معنا پس از بروز بحران سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری پیشین نیز رخ داد؛ با این تفاوت که این بار، نه اشرف غنی، نه عبدالله و نه هیچ مهره داخلی دیگر؛ بلکه طالبان، نقش اصلی و محوری را بر عهده خواهند گرفت.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین