اکنون که افغانستان در آستانه اعلام نتایج انتخابات قرار گرفته، زمانی مناسب برای تجدید دوباره روند صلح امریکایی است. یکی از اهداف مهم سفر اخیر هیأت های امریکایی به کابل نیز همین امر بود.

زلمی خلیلزاد؛ مذاکره‌کننده ارشد امریکایی، دور تازه سفرهای خود پیرامون روند صلح افغانستان را از روز دوشنبه (29 میزان) آغاز کرده است.

آقای خلیلزاد، در آستانه برگزاری اجلاس وزیران دفاع کشورهای عضو ناتو، وارد بروکسل شد و با ینس استولتنبرگ؛ دبیرکل این سازمان دیدار کرد.

آقای استولتنبرگ روز دوشنبه در توییترش نوشت که با زلمی خلیلزاد دیدار کرده است.

او در ادامه با سپاسگزاری از خلیلزاد نوشت که ناتو و شریکانش به حمایت از افغانستان و شرایط برای توافق صلح متعهد خواهند ماند.

وزارت خارجه امریکا، روز دوشنبه با نشر خبرنامه‌ای گفته است که آقای خلیلزاد به تاریخ 20 اکتوبر عازم بلجیم، فرانسه و روسیه شد.

بر اساس این خبرنامه، آقای خلیلزاد در بروکسل و پاریس با متحدان اروپایی، ناتو و ملل متحد در مورد "تسریع تلاش‌ها برای رسیدن به صلح در افغانستان" صحبت خواهد کرد.

همچنین، آقای خلیلزاد در مسکو با مقام‌های روسی و چینی در مورد چگونگی پایان بخشیدن به جنگ در افغانستان صحبت خواهد کرد.
 
به این ترتیب، پروژه امریکایی صلح افغانستان، یکبار دیگر کلید می خورد و انتظار می رود که سفرهای جاری آقای خلیلزاد، بخشی از تلاش های مقدماتی برای آغاز گفتگوهای مستقیم نمایندگان ارشد آن کشور با طالبان باشد؛ روندی که پیشتر از سوی رییس جمهوری امریکا به طور ناگهانی متوقف شده و ترامپ مدعی شده بود که آن روند دیگر «منسوخ» شده است.
 
واقعیت اما این است که تصمیم ترامپ یک اقدام تاکتیکی متأثر از برخی مسایل سیاسی در داخل امریکا و همچنین تضعیف موقعیت طالبان در این روند بود.
 
ترامپ در آستانه سالگرد حملات مرگبار ۱۱ سپتامبر می خواست از رهبران طالبان در کمپ دیوید، میزبانی کند و احتمالا در جریان آن دیدار، توافقنامه صلح نیز میان دوطرف امضا شود؛ چیزی که هرگز برای جامعه سیاسی امریکا قابل قبول نبود؛ زیرا میزبانی از گروهی که هنوز از دید بسیاری از امریکایی ها «تروریستی» محسوب می شود، آنهم در آستانه سالگرد مرگبارترین رویداد تروریستی در تاریخ ایالات متحده که گفته می شود، طالبان هم در آن شراکت داشته اند، بی تردید هزینه های سنگینی برای ترامپ داشت و چه بسا ممکن بود آینده سیاسی او را به کلی از میان ببرد.
 
به همین دلیل، او با بهانه قرار دادن کشته شدن یک سرباز امریکایی در یک حمله انتحاری طالبان در کابل، روند صلح با آن گروه را معلق کرد؛ اما هرگز به طور کامل آن را کنار نگذاشت.
 
انگیزه دیگر او در آن زمان شاید این بود که به رهبران طالبان پیام بدهد که اگر صلح مورد نظر امریکا را نپذیرند، باید ده ها سال دیگر، مجبور به جنگی شوند که هرگز در آن برنده نخواهند شد.
 
این برای مهار امتیازطلبی های خشونت بار طالبان در افغانستان، یک نیاز جدی بود. طالبان تا پیش از آن، تصور می کردند که کاملا در موضع قدرت قرار دارند و هرگونه که اراده کنند می توانند از امریکا امتیاز بگیرند و بر آینده سیاسی افغانستان، مسلط شوند. اقدام ترامپ در توقف روند صلح با آن گروه، رهبران طالبان را شوکه کرد. آنها به شدت غافلگیر شدند و بارها خواستار از سرگیری گفتگوها گردیدند.
 
پس از توقف گفتگوها خشونت های طالبان در افغانستان به طور ملموسی کاهش یافت. ملا هبت الله؛ رهبر طالبان حتی گفت که او دستور حمله کابل که منجر به کشته شدن یک نیروی امریکایی و توقف گفتگوها شد را نداده است.
 
از جانب دیگر، ناکامی امریکا در توقف روند برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، ادامه روند صلح را بی معنی می کرد. از میان واشنگتن و کابل، یک طرف باید از موضع خود عقب می نشست و ترامپ با یک حرکت تاکتیکی، عقب نشینی کرد تا هم از فشارها و هزینه های سیاسی داخلی کشورش بکاهد و هم از تعارض دو روند صلح و انتخابات در افغانستان، جلوگیری کند و هم طالبان را مجبور به پذیرش قواعد بازی مورد نظر امریکا کرده و از امتیازطلبی بلندپروازانه بازدارد.
 
اکنون که افغانستان در آستانه اعلام نتایج انتخابات قرار گرفته، زمانی مناسب برای تجدید دوباره روند صلح امریکایی است. یکی از اهداف مهم سفر اخیر هیأت های امریکایی به کابل نیز همین امر بود؛ اینکه امریکا مطمئن شود غنی دیگر در مسیر صلح امریکا با طالبان، مانع ایجاد نمی کند و به دستورات واشنگتن در این خصوص، تمکین می کند.
 
محمدرضا امینی - جمهور