بعید به نظر می رسد که در آخرین مراحل توافق صلح امریکا و طالبان، کسی نگرانی های مضاعف ارگ درباره خروج امریکایی ها، بازگشت طالبان، دورنمای دموکراسی و انتخابات و آینده سیاسی اشرف غنی و تیم او و شرایط مبهم دولت کنونی را جدی بگیرد و به آن توجه کند.

مقام‌های ارشد افغانستان می‌‌خواهند درباره اقدامات نهایی برای «کاهش خشونت» که میان امریکا و طالبان توافق شده، صحبت کنند.
 
همچنین انتظار می‌رود که گروه طالبان نیز اقداماتی روی دست بگیرد.
 
در صورتی‌که کاهش خشونت‌ها قابل ملاحظه باشد، توافق رسمی میان طالبان و امریکا در پایان ماه جاری میلادی امضا خواهد شد.
 
اشرف‌غنی در یک سخنرانی در کنفرانس امنیتی مونیخ صداقت طالبان را در این روند زیر سؤال برد و گفت: "آزمایش واقعی این خواهد بود که آیا شبه نظامیان طالبان سرانجام در انتخابات شرکت خواهند کرد".
 
قبل از این، یک مقام ارشد امریکایی گفته بود که به زودی توافقنامه هفت روزه کاهش خشونت‌ها بین امریکا و طالبان در افغانستان اجرا خواهد شد و بلافاصله سربازان امریکایی افغانستان را ترک خواهند کرد.
 
اشرف‌غنی همچنین در نشست مشترک با وزرای دفاع و خارجه امریکا درباره راهکارهای اشراف و نظارت دولت افغانستان و همچنین روندی که مالکیت صلح توسط این نهاد را تضمین کند به تفصیل تبادل نظر کرده است.
 
محتوای دیدارهای اخیر آقای غنی با هیأت های مختلف امریکایی نشان می دهد که میان آنچه حکومت او از صلح با طالبان در نظر دارد با آنچه میان امریکا و طالبان جریان دارد و قرار است طی چند روز آینده در قالب یک توافقنامه رسمی، منعقد شود و فعلیت پیدا کند، تفاوتی عمیق و بنیادین وجود دارد.
 
اشرف غنی همچنان سعی می کند از انتخابات صحبت کند و تعهد طالبان به ارزش های دموکراتیک را که میراث امریکا در افغانستان محسوب می شود مورد پرسش قرار دهد. او همچنین درباره خطرات تروریزم و تبدیل دوباره افغانستان به بهشت امن تروریزم بین المللی که از نظر او تهدیدی علیه افغانستان و منافع حیاتی و استراتژيک متحدان آن است، هشدار می‌ دهد. اینها مواردی است که از نظر آقای غنی، دورنمای صلح با طالبان را تهدید می کند.
 
او اما دیگر از آتش بس پایدار و فراگیر به عنوان پیش شرط اصلی دولت کابل برای صلح با طالبان، سخنی نمی گوید. به احتمال قوی مقام های امریکایی او را مجاب کرده اند که توافق آنها با طالبان درباره «کاهش خشونت» و نه آتش بس، نهایی و غیر قابل تغییر است و مقاومت ارگ در قبال آن، سودی نخواهد داشت.
 
سکوت معنادار مهره های اصلی نزدیک به آقای غنی در این باره هم نشان می دهد که تصمیم ها در این باره گرفته شده و چیزی تغییر نخواهد کرد. به همین دلیل گفته می شود که هم دولت و هم طالبان، طی یک هفته پیش رو، تدابیری را به منظور کاهش خشونت در یک بازه زمانی ۷ روزه، روی دست خواهند گرفت.
 
در این میان اما ابهامات و پرسش های جدی و مهمی در این باره وجود دارد. از جمله اینکه چرا کاهش خشونت و چرا ۷ روز؟
 
اینکه ارگ در تحمیل پیش شرط خود بر امریکا و طالبان درباره اعلام آتش بس، ناکام ماند، قابل انکار نیست؛ اما به نظر می رسد که امریکا هم در نهایت به پیش شرط طالبان برای در نظر گرفتن حد اقل زمان برای کاهش خشونت، تمکین کرده است.
 
این نشان می دهد که طالبان به خوبی خواسته های خود را بر طرف امریکایی قبولانده اند. بنابراین، آنها همزمان دو موفقیت کسب کرده اند: یکی ناکام گذاشتن شرط کابل برای اعلام بی قید و شرط آتش بس، و دوم تحمیل زمان محدود مورد نظر خود بر طرف امریکایی درباره کاهش خشونت.
 
با این حساب، بسیار بعید به نظر می رسد که در آخرین مراحل توافق صلح امریکا و طالبان، کسی نگرانی های مضاعف ارگ درباره خروج امریکایی ها، بازگشت طالبان، دورنمای دموکراسی و انتخابات و آینده سیاسی اشرف غنی و تیم او و شرایط مبهم دولت کنونی را جدی بگیرد و به آن توجه کند.
 
یکی دیگر از مواردی که موضع ارگ در این زمینه را تضعیف می کند، در کنار منافع و خواسته های متضاد امریکا و طالبان در روند صلح، فقدان یک اجماع قوی و فراگیر سیاسی در درون افغانستان است.
 
طی روزهای اخیر، بسیاری از نیروها و جریان‌های مخالف حکومت و طیفی سیاسی در درون حکومت، بر تشکیل یک هیأت فراگیر و همه‌شمول برای مذاکره با طالبان حمایت و از پیشرفت های به عمل آمده میان امریکا و طالبان، استقبال کردند. آنها در عین حال، نسبت به مانع تراشی ارگ در مسیر صلح هشدار داده و بر اولویت و ارجحیت صلح بر انتخابات، تأکید کردند.
 
اینها نشان می دهد که ارگ و آقای غنی در انزوایی عمیق قرار گرفته است که برون رفت از آن در صورت سماجت و اصرار بر مواضع سازش ناپذیر پیشین درباره صلح، دشوار خواهد بود.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور