اعتراضات امریکایی‌ها و گانگستری که می‌خواهد دیکتاتور باشد

اسپایک لی؛ کارگردان امریکایی سینما در واکنش به اعتراضات سراسری علیه مرچ فجیع جورج فلوید سیاهپوست به دست پولیس سفیدپوست گفته است که مردم عصبانی هستند؛ چون "در جهانی زندگی می کنند که در آن سیستم برای موفقیت آنها طراحی نشده است."
 
این فلم‌ساز برنده اسکار گفته است که علاوه بر مرگ سیاهپوستانی مثل جورج فلوید، بی عدالتی و نابرابری از دلایل ناآرامی های کنونی است.
 
او گفته است: "اینطور نیست که مردم عصبانی دنیا آمده باشند."
 
لی گفت که واکنش دونالد ترامپ به این ناآرامی ها نشان می دهد که او "یک گانگستر است و می خواهد دیکتاتور باشد."
 
همانگونه که آقای لی هم اشاره کرده است، اعتراضات گسترده امریکایی ها تنها به مرگ تکان دهنده یک سیاهپوست زیر زانوی پولیس سفیدپوست نیست، این خشم و عصیان، ریشه در یک تاریخ بی عدالتی و تبعیض دارد که ناشی از خودبرترانگاری سفیدها و نگاه به رنگین پوستان به مثابه شهروندان درجه چندم ناشی می شود؛ اما به این امر هم محدود نمی شود و دامنه ها و ابعاد ضد دولتی پیدا کرده است.
 
امریکایی هایی که به این نظم ناعادلانه و آکنده از تبعیض، اعتراض می کنند، تنها سیاه پوستان نیستند؛ میلیون ها نفر دیگر نیز با این موج فراگیر اعتراض همراه شده اند و به این ترتیب، یک جنبش علیه بی عدالتی و تبعیض و سرکوب و ستم، شکل گرفته است.
 
تنوع طیف های حاضر در صحنه های اعتراض موجب شده تا ترامپ که آشکارا به تبعیض و شکاف و دوگانگی دامن می زند و به تعبیر جیمز متیس؛ وزیر دفاع سابق اش، در این زمینه حتی تظاهر و پنهانکاری هم نمی کند، نتواند تنها سیاهپوستان را هدف بگیرد و مورد سرکوب یا سرزنش قرار دهد. او در واقع، در برابر یک خیزش ملی رو به رو است که حتی مرزهای سرزمینی ایالات متحده را نیز درنوردیده و به یک جنبش جهانی علیه لیبرال دموکراسی، سروری امریکا در جهان و بی عدالتی و سرکوب جاری در زیر پوست امریکای مدعی حقوق بشر، آزادی های سیاسی و مدنی و برابری در همه ابعاد تبدیل شده است.
 
ترامپ اگرچه هنوز هم مذبوحانه تلاش می کند تا یک جنبش ضد فاشیستی موسوم به آنتی فا را به راه‌اندازی اعتراضات و گسیل معترضان به سمت خشونت‌ های عریان علیه پولیس و نیروهای وفادار به دولت امریکا متهم کند و بی محابا آن سازمان را در فهرست گروه های «تروریستی» قرار داده؛ اما واقعیت این است که جنبش «زندگی سیاهان مهم است» اکنون فراتر از آنتی فا است و ترامپ نمی تواند با ژست های گانگسترمآبانه، توسل سرکوبگرانه به قدرت ارتش برای مهار اعتراضات و یا توسل به حرکت های نخ‌نمای پوپولیستی مانند حضور در کلیسا و در دست گرفتن انجیل آنهم درست پس از آنکه جوخه های سرکوبش معترضان را با استفاده از اسپری مرچ، موترهای آبپاش و گاز اشک آور از منطقه رانده اند، موج خشم و اعتراض و عصیان امریکایی ها به بی عدالتی سیستماتیک را نادیده بگیرد و آن را به چپ گرایان، افراطی ها و اراذل و اوباش آشوبگر نسبت دهد.
 
موضوع مهم تر اما این است که برای خیلی از معترضان، یک بخش مشکل، خود ترامپ است. امریکا از شیوه مدیریت کشور شان توسط ترامپ، عمیقا عاصی و سرخورده اند. آنها به خیابان آمده اند تا در برابر امریکایی اعتراض کنند که ترامپ را به قدرت رسانده است. ترامپ به تعبیر اسپایک لی، گانگستری است که می خواهد دیکتاتور باشد و این چیزی نیست که برای خیلی از امریکایی ها حتی سفیدپوست های برتری طلب و طرفدار سیاست برتری نژادی و تبعیض سیستمیک، قابل تحمل باشد. واکنش جیمز متیس در باره تهدید ترامپ به استفاده از ارتش برای سرکوب اعتراضات نیز در همین چارچوب قابل تحلیل است. یعنی نزدیک ترین یاران و همفکران ترامپ هم دیگر نمی توانند او و افکار تندروانه، ضد دموکراتیک و سرکوبگرانه اش را که در برخی موارد با شیوه رفتار دیکتاتورهای دست نشانده امریکا در خاور میانه با معترضان مردمی، پهلو می زند، تحمل کنند.
 
برای یک امریکایی شاید حمایت از رژيم های توتالیتر و تمامیت خواهی مانند عربستان سعودی و دیگر دستگاه های سرکوبگر مسلط بر کشورهای همسو با امریکا قابل درک باشد؛ زیرا در راستای منافع استراتژيک ایالات متحده است؛ اما او نمی تواند گانگستری را بپذیرد که بی پروا در صدد تبدیل شدن به دیکتاتوری تمام عیار برای خود امریکا است.
 
به این ترتیب، اعتراضات جاری در امریکا حتی از یک واکنش توده ای به تبعیض سازمان یافته علیه غیر سفیدپوست ها هم فراتر رفته و به عصیان جمعی ضد دولتی تغییر شکل داده است؛ عصیانی که حالا شخص ترامپ در رأس هرم قدرت سیاسی و اجرایی ایالات متحده، هدف مستقیم آن شمرده می شود.
 
محمدرضا امینی - جمهور