حمله طالبان در پنجشیر؛ پیام سیاسی یک ماجراجویی نظامی

18 سنبله 1399 ساعت 16:56

با رفتن مسعود، دشمنان پنجشیر هم بدون تردید برای شکستن سد مقاومت در این دره افسانه ای، دندان تیز کردند و حرکت امروز طالبان نیز یکی از نشانه های تایید این مدعاست.


گروهی از جنگجویان طالبان، صبح امروز بر ولسوالی آبشار پنجشیر حمله کردند؛ حمله ای که در ادامه از سوی نیروهای امنیتی با حمایت مردم، عقب زده شد.
 
این حمله نسبت به فجایعی که همه روزه از سوی طالبان در دیگر نقاط کشور، آفریده می شود، از نظر نظامی، هیچ محسوب می شود و ارزشی ندارد؛ اما آنچه مهم است، زمان و مناسبتی است که برای این اقدام در نظر گرفته شده است.
 
حمله طالبان بر ولسوالی آبشار پنجشیر درست در سالروز ترور فرمانده احمدشاه مسعود؛ قهرمان ملی و مهم ترین فرمانده ضد طالبان صورت گرفت که مقر اصلی استقرار او ولایت پنجشیر بود. به همین دلیل، پنجشیر هم به جهت آنکه از سوی نیروهای اشغالگر شوروی، اشغال نشد و هم طالبان از سلطه بر آن ناکام ماندند، همواره نماد مقاومت و ایستادگی بوده است؛ نمادی که بزرگترین افتخار آن، ناشی از رهبری، تدبیر و رشادت فرمانده احمدشاه مسعود است. او بود که پنجشیر را به دژی مستحکم و شکست ناپذیر در برابر دشمنان خارجی و داخلی این آب و خاک تبدیل کرد  که شهرت و آوازه آن هنوز لرزه بر اندام خصم خونریز این وطن می اندازد.
 
مسعود اما ناجوانمردانه ترور شد؛ تروری که با همدستی و مشارکت فعال طالبان و همدستان تروریست آن گروه و البته سازماندهی و صحنه سازی سازمان های اطلاعاتی منطقه ای و بین المللی انجام شد.
 
با رفتن مسعود، دشمنان پنجشیر هم بدون تردید برای شکستن سد مقاومت در این دره افسانه ای، دندان تیز کردند و حرکت امروز طالبان نیز یکی از نشانه های تایید این مدعاست.
 
از این زاویه است که حمله طالبان بر پنجشیر معنا و پیام و ارزش پیدا می کند. آنها مناسبت مهم و معناداری را برای این منظور انتخاب کردند: ۱۸ سنبله سالروز شهادت فرمانده احمدشاه مسعود.
 
این حمله یکبار دیگر نشان داد که دشمن از مرگ مسعود، عمیقا خوشحال است و در نظر دارد تا در آینده به رویای ناکام و ناتمام خود برای اشغال پنجشیر جامه عمل بپوشاند.
 
از سوی دیگر، حمله بر آبشار همزمان شد با سخنرانی های آبدار میراث داران و میراث خواران مسعود در کابل.
 
امرالله صالح؛ معاون اول ریاست جمهوری و از افراد تحت امر مسعود، در بخشی از سخنرانی امروزش در مراسم یادبود از فرمانده فقیدش تأکید کرد که صلح با طالبان به معنای تسلیمی نیست؛ بلکه در سایه صلح، مردم افغانستان می آموزند که با دشمن خود در زیر یک چتر به صورت صلح آمیز زندگی کنند.
 
این تأکید شاید در مقطع کنونی، لازم باشد؛ اما کافی نیست؛ زیرا طالبان مثل آقای صالح فکر نمی کنند و چه بسا خیالات و اوهام و افکار و برداشت ها و تفسیرهای او از صلح را به سخره بگیرند. آن گروه، صلح را به معنای تسلیمی می داند و برای همین، همزمان با بازی صلح، برای نمایش توان نظامی خود نیز حتی در پنجشیر، قدرت نمایی می کند.
 
عبدالله عبدالله که ریاست شورای عالی مصالحه با طالبان را بر عهده دارد و قرار است به منظور افتتاح مذاکره با آن گروه به قطر برود نیز در مراسم یادبود از احمدشاه مسعود در کابل گفت که «صفحه دشمنی با طالبان» باید بسته شود؛ درخواستی که پیش از آنکه به گوش مردم برسد از سوی طالبان با حمله معنادار آن گروه در پنجشیر پاسخ داده شد. با این حساب از آقای عبدالله باید پرسید که آیا طالبان هم می خواهند صفحه دشمنی را ببندند یا نه؟!
 
صرف نظر از این خیال‌بافی های میراث خواهان و میراث خواران مسعود درباره طالبان، تصور می شود که آن گروه در دشمنی خود با اندیشه ها، آرمان ها، اهداف و ارزش های فکری و اعتقادی مسعود، هیچ تردید و تغییری ایجاد نکرده و این خصومت، ریشه های عمیق ایدئولوژيک دارد و با وجود مواضع تبلیغاتی و بی مصرف مدعیان میراث‌داری مسعود، حتی اگر پیمان صلح منعقد شود، از میان نخواهد رفت.
 
نرگس اعتماد - جمهور


کد مطلب: 131367

آدرس مطلب: https://www.jomhornews.com/fa/note/131367/

جمهور
  https://www.jomhornews.com