غنی علیه طالبان، از زبان معاونان

1 میزان 1399 ساعت 20:24

این حجم از حملات تند علیه بنیان های راهبردی ایدئولوژي طالبان، آنهم از سوی هردو معاون رییس جمهوری، بی سابقه است و نشانگر مشکلات حاد و در عین حال بسیار حیاتی در پشت پرده می باشد.


امرالله صالح؛ معاون اول رئیس جمهوری افغانستان در نشستی به مناسبت روز جهانی صلح مدعی شد که طالبان در دوران حاکمیت خود، ده‌ها هزار دختر را در سراسر افغانستان مجبور به نکاح اجباری کردند.
 
آقای صالح گفت که طالبان با رفتارشان فرهنگ، زنان و مردم افغانستان را تحقیر کردند.
 
به گفته او طالبان در پنج سال حاکمیت شان عدالت را نیز به گونه‌ای سفارشی اجرا کرده است.
 
آقای دانش گفت که "اگر هدف مذاکرات از آغاز ایجاد تفرقه میان مردم باشد و تهدابی را بگذارد که تمام دستاوردهای مردم افغانستان مانند جمهوریت، انتخابات و حقوق شهروندی زیر سوال برود، مذاکرات صلح به نفع افغانستان منجر نخواهد شد."
 
طالبان اما سخنان آقایان صالح و دانش را غیر مسئولانه خوانده و گفته اند که معاونان آقای غنی، روی برنامه خاص بر ضد صلح، در رسانه‌ها ظاهر می‌شوند و "علیه امارت اسلامی پروپاگاند‌ای نادرست و در مقابل نظام آینده اسلامی عقده گشایی می‌کنند."
 
اظهارات هردو معاون آقای غنی نشانگر وضعیت تنش آلود جاری در پشت پرده مذاکرات صلح است. درست است که آقای صالح پیش از این نیز نسبت به طالبان، زبانی گزنده و ادبیات انتقادی صریحی داشته؛ اما این حجم از حملات تند علیه بنیان های راهبردی ایدئولوژي طالبان، آنهم از سوی هردو معاون رییس جمهوری، بی سابقه است و نشانگر مشکلات حاد و در عین حال بسیار حیاتی در پشت پرده می باشد.
 
اگرچه رهبران سیاسی در دولت های دموکراتیک در دوره دوم حاکمیت شان، ملاحظات و محافظه کاری و مصلحت گرایی را کنار می گذارند و در قبال مسایل حساس، بی پرواتر موضع می گیرند و این قاعده می تواند مشمول امرالله صالح و سرور دانش هم بشود؛ اما با توجه به شناختی که از مناسبات غیر دموکراتیک قدرت در افغانستان به ویژه با در نظرداشت تجربه معاونت اولی جنرال دوستم وجود دارد، بسیار بعید است که مواضع تند ضد طالبانی معاونان آقای غنی، بدون اجازه و اطلاع خود او ابراز شده باشد.
 
نکته دیگر اینکه این مواضع گاه به تنش های شدید قومی هم منجر می شود و گسل های تاریخ نقدناپذیر و به شدت حیثیتی شده افغانستان معاصر را نیز فعال می کند – مانند آنچه پیرامون مقایسه دوره های سدوزایی ها و محمدزایی ها با امارت طالبان از جانب سرور دانش شکل گرفت- با این حال، ابراز آن از جانب معاونان آقای غنی، دست کم از دید ناسیونالیست‌های افراط گرای پشتون، اتهامی را متوجه رییس جمهوری نمی کند و خشم و احساسات آکنده از نفرت قومی آنان را علیه دو معاون او برمی انگیزد. بنابراین، آقای غنی در این میان تنها در پی به چالش کشیدن گفتمان امارت طالبان و تحکیم جایگاه خود به عنوان مدافع جمهوریت است بدون آنکه مجبور باشد هزینه های جانبی این رویکرد را متحمل شود.
 
با این حال همانطور که در بالا هم اشاره شد، این تنها هدف آقای غنی نیست. او این روزها فشارهای سهمگینی را از سوی واشنگتن برای تسریع در روند صلح و رسیدن به نتیجه با طالبان پیش از انتخابات امریکا تحمل می کند؛ چیزی که هرگز به نفع او نیست و پیش بینی می شود آقای غنی همه توان خود را به کار بگیرد تا مانع از موفقیت این برنامه شود. یکی از ابزارهای او برای این منظور، راه اندازی موجی از تبلیغات ضد طالبانی از تریبون های رسمی و رسانه های جریان اصلی است تا به این ترتیب، افکار عمومی افغانستان را علیه طالبان بسیج کند. او برای این منظور حتی از خود صلح نیز به مثابه ابزاری برای احراز هویت طالبان به مثابه گروهی تمامیت خواه، اقتدارگرا، انحصارطلب و سرکوبگر سود می جوید. به همین دلیل، هم آقای صالح و هم آقای دانش درباره پیامدهای صلح مورد نظر طالبان و «نظام اسلامی» مورد ادعای آن گروه، بی محابا هشدار می دهند و آن را بزرگترین تهدید علیه خود صلح و بستری تازه برای جنگ و بحران ارزیابی می کنند.
 
بدیهی است که آنان در این مواضع خود محق اند و طالبان با توجه به سال های سلطه رژیم امارت، ۲۰ سال جنگ خونین با دولت و رویکرد جاری آن گروه مبنی بر ادامه همزمان خونریزی و گفتگو، قادر به رد و نفی این مواضع نیستند؛ اما در نهایت، آنچه نتیجه را مشخص خواهد کرد، بازی پیچیده و پرتنشی است که هم اکنون میان کابل و واشنگتن جریان دارد.
 
علی موسوی - جمهور


کد مطلب: 131824

آدرس مطلب: https://www.jomhornews.com/fa/note/131824/

جمهور
  https://www.jomhornews.com