جاسوس‌های چینی در کابل چه می‌کنند؟

یک رسانه هندی گزارش داده که ریاست امنیت ملی 10 شهروند چین را در ساحه شیرپور و کارته چهار شهر کابل با مقداری مواد انفجاری، جنگ افزار و ماده بی‌هوشی بازداشت کرده‌است.
 
روزنامه «اُ.پی ایندیا» در گزارشی نوشت که اشرف‌غنی به امرالله صالح دستور داده تا سرپرستی تحقیقات از این افراد را بر عهده داشته باشد.
 
گفته شده که صالح در دیدار با وانگ یو؛ فرستاده چین در کابل گفته‌است: «اگر پکن ضمن عذرخواهی رسمی بپذیرد که با این اقدام هنجارهای بین‌المللی را نقض کرده دولت افغانستان می‌تواند جاسوسان چینی را مورد عفو قرار دهد؛ اما در غیر این صورت، دولت افغانستان تحقیقات علیه 10 جاسوس چینی را ادامه خواهد داد.»
 
پیش از این «دی‌ان‌ای ایندیا» اعلام کرده بود که این افراد برای ردیابی و نظارت بر اویغورهای فراری به دولت چین گزارش می‌دادند.
 
این رسانه هندی همچنین نوشته بود که سازمان استخبارات پاکستان رابط جاسوس‌های چینی با برخی شبکه‌ها از جمله حقانی بود.
 
این نخستین بار است که شهروندان چین به اتهام جاسوسی و انجام مأموریت های خرابکارانه در افغانستان، دستگیر می شوند. این رویداد با وجود برخورد آسان‌گیرانه دولت کابل با این افراد، از نظر خطراتی که برای امنیت ملی افغانستان ایجاد می کند، بسیار تهدیدآمیز و تکان دهنده است.
 
در هیچ کشور دیگری در برابر دستگیری ۱۰ شهروند خارجی به اتهام جاسوسی و حمل سلاح و دیگر مواد ممنوعه تا این اندازه سهل انگارانه برخورد نمی شود که با یک عذرخواهی ساده، رها شوند و پرونده شان بسته شود.
 
چین در جبهه مخالف امریکا قرار دارد و در سال های اخیر، تقابل دو قدرت برتر بین المللی در عرصه های گوناگون، ابعاد تازه و بی سابقه ای پیدا کرده است. بنابراین با توجه به حضور سنگین نظامی، سیاسی و استخباراتی امریکا و هم پیمانانش در افغانستان، بعید نیست که یکی از مهم ترین مأموریت های جاسوسان چینی در کابل، ضربه زدن به دشمنان آن کشور یعنی امریکا و متحدانش باشد.
 
بر این اساس، نباید از کنار این پرونده تنها با یک عذرخواهی ساده گذشت و به ابعاد پیچیده و عمیقا خطرناک این رویداد، بی توجه بود.
 
نکته دوم، ارتباط نزدیک و استراتژيک پکن با اسلام آباد است. چین از متحدان راهبردی پاکستان محسوب می شود؛ کشوری که پاکستان را مسلح به تسلیحات کشتار جمعی کرده است. پاکستان هم دشمن آشکار افغانستان است و از نیروهای ضد دولتی و تروریستی برای براندازی دولت کابل، بی چون و چرا حمایت می کند. بنابراین باید این بخش از گزارش رسانه هندی مورد توجه قرار بگیرد که یکی از مأموریت های جاسوسان چین در کابل، برقراری ارتباط و احتمالا حمایت از شبکه تروریستی حقانی از طریق سازمان جاسوسی پاکستان بوده است.
 
این ادعا اگر  اثبات شود، مهم ترین بخش از مأموریت خطرناک جاسوس های چینی در کابل است. آنها با مجموعه ای از سلاح و مهمات و ماده بی هوشی دستگیر شده اند؛ بنابراین، مدارک و مستندات کافی برای اثبات جرایم ضد امنیتی شان در دسترس است و در صورتی که کابل، اقتدار، استقلال و اراده لازم برای پیگیری مسئولانه این پرونده را داشته باشد، احتمالا اثبات و احراز جرایم فاجعه بار این افراد و رویکرد کلی دولت چین در قبال تحولات افغانستان و منطقه، دشوار نخواهد بود.
 
شبکه حقانی، بازوی نظامی گروه طالبان است و از ده ها سال پیش به عنوان نیروی نیابتی پاکستان در افغانستان عمل می کند. این شبکه مخوف تروریستی در عین حال، مسئول اصلی بسیاری از بمب گذاری ها، ترورهای هدفمند، عملیات انتحاری، ماین گذاری های مقناطیسی و حملات سنگین تهاجمی در شهرهای بزرگ به ویژه کابل دانسته شود؛ رویدادهایی که طراحی و برنامه ریزی آن تنها از عهده تروریست های آماتور طالبان و شبکه حقانی برنمی آید و باید شبکه های جاسوسی کشورهای قدرتمندی مانند چین، پاکستان و... هم در عقب این سناریوی خونین قرار داشته باشند.
 
افزون بر این، چین دشمن هند؛ دیگر غول اقتصادی و کشور پرجمعیت آسیا و جهان است و دو قدرت متخاصم، امسال چند بار به دلیل اختلاف های ارضی و مرزی در آستانه جنگی تمام عیار قرار گرفتند. ضمن آنکه هند با پاکستان نیز تنش های مشابهی دارد.
 
این در حالی است که هند متحد استراتژيک افغانستان و افغانستان با پاکستان، دشمن است. بنابراین، بعید نیست که جاسوس های چینی برای یک پروژه خرابکارانه مشترک پاکستان – چین با تروریست هایی مانند شبکه حقانی و سازمان آی اس آی علیه هند و افغانستان، وارد کابل شده باشند.
 
شناسایی، ردگیری، پیگرد و گزارش سرنوشت ناراضیان اویغور هم از دیگر مأموریت های این مجموعه عنوان شده است؛ چیزی که با توجه به فعالیت عناصر مسلح چینی در قالب تشکیلات تروریستی تحت حمایت طالبان و جنبش ترکستان شرقی (اسلامی) در کوهپایه های مناطق شمال شرق افغانستان، بی جهت نیست؛ اما حضور یک مجموعه جاسوس با مقادیری مواد انفجاری و سلاح و ماده بی هوش کننده آنهم در پایتخت یک کشور مستقل، نقض آشکار حاکمیت ملی و تهدیدی جدی و مستقیم علیه امنیت ملی افغانستان محسوب می شود و با یک عذرخواهی نمی توان این پرونده را مختومه اعلام کرد؛ مگر آنکه دولت مثل موارد مشابه در برابر دخالت های پیدا و پنهان دیگر کشورها در این مورد خاص نیز نشان دهد که نه توان صیانت از امنیت ملی کشور را دارد و نه اراده آن را.
 
علی موسوی - جمهور