جدال دولت موقت در خانه ملت؛ شورش نمایندگان علیه رییس

نشست روز دوشنبه مجلس با انتقاد شماری از نمایندگان از رئیس این نهاد به دلیل نشر خبرهایی مبنی بر «استقبال» او از طرح حکومت موقت، آغاز شد.
 
میررحمان رحمانی دیروز در نشست 'هیات صلح' این مجلس گفت: "طرحی را که گفته می‌شود گویا امریکا و طالبان برای آوردن حکومت موقت یا حکومت صلح پیشنهاد کرده‌اند، به دست ما رسیده ‌است. از این‌که بقای نظام کنونی کشور و بقای شورای ملی در آن آمده ‌است، ما از این طرح استقبال می‌کنیم؛ اما در این طرح مشکلات زیادی دیده می‌شود که در آن موارد باید گفتگو صورت بگیرد."
 
در نشست پرتنش امروز مریم سما، نماینده کابل خطاب به آقای رحمانی گفت:"چه کسی هستید که چنین تصامیم خلاف منافع ملی را از آدرس مجلس می‌گیرید؟ از کدام گروه یا کشور دستور می‌گیرید که اینچنین بر ضد منافع مردم، در شرایط حساس گپ می‌زنید؟"
 
رییس مجلس اما خطاب به او گفت: "امیدوارم که این سخنان، حرف خودت باشد و نه سخنان اداره امور ریاست جمهوری".
 
موضوع جالب توجه این است که در موضع گیری آقای رحمانی هیچ حمایت صریحی از دولت موقت صورت نگرفته و او از کلیات طرح صلح و این بخش خاص آن که در آن بقای نظام کنونی و بقای شورای ملی، مد نظر قرار گرفته، استقبال کرده است؛ اما در عین حال، تأکید کرده که طرح یادشده، ناقص و نارسا است و مشکلات زیادی دارد که باید درباره آن، گفتگو شود.
 
در شرایط عادی، هیچکس این موضع گیری را به عنوان حمایت از دولت موقت، تعبیر نمی کند. پس باید بخشی از حواشی جنجال برانگیزی که پیرامون اظهارات رییس مجلس، شکل گرفته، سیاسی باشد و چه بسا این حاشیه‌سازی ها مستقیما از سوی ارگ، اداره امور و دیگر نهادهای زیرمجموعه ریاست جمهوری، هدایت شود.
 
استقبال و ستایش گرم وحید عمر؛ مشاور ارشد اشرف غنی از از آنچه او حمایت قاطع «جمع کثیری» از نمایندگان مجلس از جمهوریت و بقای نظام خوانده، به خودی خود نشان می دهد که نمایندگان معلوم الحالی مانند مریم سما از چه کسانی خط می گیرند تا به تنش در مجلس دامن بزنند و رییس مجلس را تحت فشار قرار دهند.
 
این فشارها و سنگ‌اندازی ها در برابر تلاش های آقای رحمانی و شماری قابل توجه از نمایندگان همسو با او در راستای استقلال و اقتدار قوه قانون گذاری صورت می گیرد. ارگ همواره از یک مجلس مستقل و مقتدر و منتقد، هراس داشته است. اینکه مجلس با استفاده از صلاحیت مشروع خود در قانون اساسی در راستای نظارت بر عملکرد حکومت، تصمیم گیری و مشارکت در مسایل مهم ملی مانند صلح و تعدیل کژتابی های اقتدارگرایانه و سیاست های پنهانکارانه ارباب قدرت استفاده می کند، موجبات خشم و ترس تیم حاکم را فراهم کرده است. به همین دلیل، نمایندگانی که کرسی نمایندگی شان در مجلس را مرهون حمایت ها و دخالت های مشاوران ارگ هستند، مأموریت یافته اند تا با آفرینش تنش های برساخته، امکان کار را برای آقای رحمانی و نمایندگانی که به تطمیع و تهدید ارگ، اعتنایی ندارند دشوار کنند.
 
پاسخ آقای رحمانی به مریم سما هم این برداشت را تایید می کند که نمایندگان معترض، مستقل نیستند. آنها نه دغدغه جمهوریت و بقای نظام را دارند و نه نگران پیامدهای صلح امریکا و طالبان هستند، آنها مدافع منافع تیم حاکم هستند و این بخشی از مأموریت پارلمانی آنها محسوب می شود. به همین دلیل، به سادگی منتقدان دولت حاکم را به جاسوسی و دریافت دستور از کشورهای دیگر، متهم می کنند.
 
در حکومت نیز بقای جمهوریت، مساوی با بقای اشرف غنی در قدرت است و حفظ نظام حاکم تا زمانی برای اصحاب ارگ، اولویت و ترجیح دارد که اشرف غنی هم در محور و مدار آن باشد. در حالی که این جمهوریت نیست، استبداد و انحصارطلبی و خودکامگی است.
 
مدعیان دفاع از جمهوریت باید نشان دهند که برای استقرار صلح و بقای نظام، آماده قربانی دادن هستند و از منافع سخیف و شخصی خود برای تحقق منافع کلان ملی دست می کشند.
 
اما آنچه امروز در مجلس نمایندگان به نمایش درآمد، شبیه همان بلوایی بود که در زمان کرزی در برابر درخواست ها برای تغییر نظام از ریاستی خودکامه و متمرکز به پارلمانی مبتنی بر توزیع و تقسیم قدرت برپا شده بود. در هر دو مورد، اراده یک حاکم خودخواه و جاه طلب و مستبد در میان بوده که به سادگی با ابزار قانون، در نظر دارد قدرت و سلطه خود را توجیه و تحکیم و تحمیل کند.
 
بنابراین در چنین شرایطی چهره هایی مانند میررحمان رحمانی، نیاز به حمایت دارند تا فضلی و وحید عمر و نمایندگان انتصابی آنان در مجلس نتوانند موانع موجود در مسیر صلح و خطرات آنی و مستقیم و واقعی موجود در برابر جمهوریت و مردم سالاری را با ایجاد آشوب و بلوا و حاشیه سازی های موهوم و غوغاسالارانه، توجیه و تحمیل کنند.
 
نرگس اعتماد – جمهور