۰

برای توصیه‌های خیرخواهانه دیر است آقای رییس!

پنجشنبه ۱۳ جوزا ۱۴۰۰ ساعت ۲۰:۲۰
زمان برای توجه به توصیه های پدرانه عبدالله به شدت تنگ و ناکافی است. "تاکتیک، تدبیر، مقاومت، مردم سالاری و شجاعت" به عنوان راهکارهای او برای عبور از این وضعیت، شاید در شرایط عادی، بسیار عالی و ایده آل باشد؛ اما مشکل اینجاست که شرایط عادی نیست و فرصت برای کاربست این کلمات کلی و رویاپردازانه به اندازه کافی وجود ندارد.
برای توصیه‌های خیرخواهانه دیر است آقای رییس!
عبدالله عبدالله؛ رئیس شورای مصالحه ملی به تازگی گفته با آنکه گفتگوهای صلح آغاز شده؛ اما افغانستان هنوز به اندازه گذشته از صلح فاصله دارد.
 
او تأکید کرده که اکنون نیاز است که "مسایل شخصی" کنار گذاشته شده و برای برون‌رفت از وضعیت موجود، تدبیر سنجیده شود.
 
رییس شورای عالی مصالحه ملی افزود که نیروهای خارجی در حال خارج شدن از افغانستان هستند و اکنون نیاز است تا دولتمردان برای بیرون شدن موفق از این آزمون، از "تاکتیک، تدبیر، مقاومت، مردم سالاری و شجاعت" استفاده کنند.
 
این اظهارات در حالی صورت می‌ گیرد که به تازگی هیأت مذاکره ‌کننده صلح افغانستان برای از سرگیری گفتگوهای صلح با طالبان به قطر سفر کرده است.
 
هیات دولت در شرایطی راهی دوحه شده که گفتگوهای صلح نه تنها هیچ پیشرفتی نداشته؛ بلکه به طور کامل متوقف است و دوطرف ماه ها است که قادر به برگزاری یک نشست مشترک نشده اند.
 
بسیاری از کارشناسان معتقد اند که عامل عمده این وضعیت، تصمیم بحث برانگیز جو بایدن به خروج کامل و غیر مسئولانه نیروهایش از افغانستان است؛ تصمیمی که به طالبان این باور را القا کرده که بدون امتیاز دادن در روند صلح هم می توانند دولت کابل را ساقط کنند و به قدرت دست یابند.
 
از سوی دیگر، عبدالله به طور ضمی پذیرفته است که روند صلح، شکست خورده است؛ اما به دلیل فقدان همان «شجاعتی» که او برای برون رفت از این آزمون دشوار توصیه کرده، قادر نیست به طور رسمی، پایان این پروژه شکست خورده را اعلام کند و همچنان مجبور است یک بازی از پیش باخته را طبق قواعدی که دیگران نوشته اند، ادامه دهد و اعزام دوباره هیات مذاکره کننده به قطر نیز در همین چارچوب قابل ارزیابی است، بدون آنکه تحول تازه ای رخ داده باشد و یا امید جدیدی برانگیخته شود.
 
اینکه صلح بدون ذره ای پیشرفت، همچنان معطل و متوقف است و دلیل این تعطیلی و توقف هم تصمیم هایی است که در واشنگتن گرفته شده، نشان می دهد که صلح افغانستان هم مانند جنگ آن، تابع اراده خارجی ها است و طرف های مختلف داخلی، تنها به مثابه عروسک های خیمه شب بازی قدرت های خارجی، اراده و اهداف و منافع آنها را تحقق می بخشند و کارکردی فراتر از این ندارند.
 
نمونه بارز این امر، خود آقای عبدالله است که بی هیچ قید و شرطی به هر سازی که خلیلزاد زد، رقصید و این در حالی بود که در هیچیک از این تصمیمات و اقدامات خلیلزاد، منافع عالی و اهداف راهبردی دولت و مردم افغانستان، مد نظر نبود و آنچه امروز شاهد هستیم نیز تنها بخشی از پیامدهای بحران آفرین تحمیل تصمیم ها و اقدامات استعماری خلیلزاد است.
 
در این میان، تنها وظیفه باقیمانده برای عبدالله عبدالله به عنوان رییس سازمان عریض و طویل «شورای عالی مصالحه ملی» شاید این باشد که روزی، شکست کامل پروژه صلح استعماری خلیلزاد را اعلام کند و به این ترتیب، به مسئولیت تاریخی خود در زمینه مصالحه ای که هرگز ملی نبوده، عمل نماید. البته انتظار نمی رود که او از شجاعت و تهور لازم برای پذیرش مسئولیت اخلاقی این شکست به عنوان مجری طرح های توطئه آمیز خلیلزاد برخوردار باشد و با شرمساری و سرافکندگی به نقش منفی و مخرب خود در این زمینه اذعان کند.
 
به این ترتیب، صلح با طالبان، یک پروژه خارجی برای توجیه یک تصمیم بزرگتر یعنی خروج کامل قوای خارجی بدون دستیابی به اهداف تعیین شده بود و این هیاهوی بزرگ با سرمایه گذاری های سنگین و هزینه های جبران ناپذیر تنها به این هدف راه اندازی شد که امریکا و ناتو بتوانند در غوغای این پروژه تبلیغاتی، هدف اصلی خود یعنی خروج را عملیاتی کنند. در حالی که آنها می دانستند که پیامد مستقیم و غیر قابل اجتناب این قمار سنگین، بازگشت طالبان به قدرت و احتمالا سقوط کابل به کام افراط گرایی پاکستانی است.
 
در این میان، زمان برای توجه به توصیه های پدرانه عبدالله به شدت تنگ و ناکافی است. "تاکتیک، تدبیر، مقاومت، مردم سالاری و شجاعت" به عنوان راهکارهای او برای عبور از این وضعیت، شاید در شرایط عادی، بسیار عالی و ایده آل باشد؛ اما مشکل اینجاست که شرایط عادی نیست و فرصت برای کاربست این کلمات کلی و رویاپردازانه به اندازه کافی وجود ندارد؛ درست همانگونه که توصیه او به وحدت و تصمیمات جمعی بدون توجه به منافع شخصی و اختلاف های سیاسی هم بسیار دیر صورت می گیرد و این توصیه حتی قادر نیست که خود او را به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل اختلاف و تفرقه از مسئولیت تاریخی اش در قبال وضعیت فاجعه بار کنونی و پیامدهای ویرانگر آن در آینده، تبرئه کند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین