او که زمینه بازگشت طالبان به قدرت را فراهم کرده، این بار باید شرایط پس از خروج نظامیان غربی و احتمالا سقوط دولت کابل را برای منافع ملی امریکا و البته آینده سیاسی خودش مدیریت کند.

زلمی خلیلزاد؛ فرستاده امریکا در امور صلح افغانستان در کابل برای دومین‌بار با اشرف‌غنی؛ رییس جمهوری دیدار کرده است.
 
این دیدار عصر دوشنبه، ۱۷ جوزا با حضور معاونان ریاست جمهوری و اعضای کابینه انجام شده است.
 
بربنیاد خبرنامه ارگ، هیات امریکایی با اشرف‌غنی روی فصل جدید همکاری‌ها میان افغانستان و ایالات متحده بحث کرده است.
 
ارگ می‌گوید، هیات امریکایی یکبار دیگر تعهد حکومت آن کشور را به کمک به افغانستان ابراز داشته است.
 
رییس جمهوری ضمن قدردانی از ادامه این کمک‌ها، گفته است که فصل جدید مناسبات افغانستان با جامعه بین‌المللی به ویژه با امریکا به‌عنوان «همکار استراتژیک، باعث تحکیم روابط میان دو کشور خواهد شد و دولت‌های دو کشور بحث های خویش را ادامه خواهند داد.»
 
این در حالی است که خلیلزاد روز یکشنبه نیز در کابل با اشرف ‌غنی و برخی چهره‌ های سیاسی دیدار کرده بود.
 
اگرچه زلمی خلیلزاد به طور رسمی، سفیر وزارت امور خارجه امریکا در روند صلح افغانستان  است؛ اما به نظر می رسد که برای او و امریکا این ماموریت دیگر پایان یافته است؛ زیرا نتیجه آن آغاز خروج کامل قوای خارجی از افغانستان و تشدید بی سابقه جنگ و خشونت از سوی طالبان برای رسیدن به قدرت است و امریکا نیز با این واقعیت کنار آمده است.
 
به بیان بهتر، وضعیت به سمتی پیش می رود که صلح نه برای امریکا اولویت دارد و نه برای طالبان. بنابراین اگر خلیلزاد در این دور از سفرهایش همچنان برای احیای صلح و مهار جنگ، تقلا کند به مأموریتی غیر ممکن گماشته شده که نتیجه ای در پی نخواهد داشت.
 
اما این گونه نیست. امریکا رویکرد و راهبرد خود در قبال افغانستان را مشخص کرده و بایدن در این زمینه تصمیم آخر را گرفته است. از نظر او که با افتخار اعلام کرده که به همه جای افغانستان سفر کرده، «این کشور بی اهمیتی است». این همان نگاهی است که ترامپ هم نسبت به افغانستان داشت و می گفت که نظامیان امریکایی که «بهترین در جهان هستند» در کشورهایی می جنگند که مردم امریکا حتی نام شان را هم نشنیده اند!
 
به این ترتیب، خلیلزاد این بار به کابل آمده است که سلطه و هژمونی امریکا پس از خروج نظامی و احتمالا سقوط سیاسی، مهندسی کند.
 
او در دو روز دو بار با اشرف غنی دیدار کرده است و این دیدارها همچنان ادامه خواهد یافت؛ زیرا امریکا نمی خواهد با خروج نظامی از افغانستان، از نظر سیاسی و استراتژيک نیز صحنه را به نفع دشمنانش ترک کند. این مستلزم پیشبرد یک مأموریت نفسگیر است که تنها از عهده یک افغان – امریکایی متعصب برمی آید که از یکسو نسبت به منافع راهبردی و هژمونیک ایالات متحده، تعهد خدشه ناپذیر داشته باشد و از سوی دیگر، در معادلات سیاسی و قومی داخل افغانستان، زبان و مناسبات قدرت و قومیت را بشناسد و صحنه را طوری مدیریت کند که در نتیجه، حد اکثر بازدهی را برای امریکا داشته باشد.
 
او که زمینه بازگشت طالبان به قدرت را فراهم کرده، این بار باید شرایط پس از خروج نظامیان غربی و احتمالا سقوط دولت کابل را برای منافع ملی امریکا و البته آینده سیاسی خودش مدیریت کند؛ همان چیزی که پیش از این، حمدالله محب؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی هم به درستی به آن اشاره کرده بود.
 
در این میان، اشرف غنی به عنوان رییس جمهوری و آخرین مانع در مسیر تحقق آخرین مرحله از پروژه استعماری به سرپرستی خلیلزاد، تنها کسی است که می تواند روند اجرای این پروژه را تسهیل کند و مهم تر از آن، هزینه های آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. شاید دو بار دیدار با او طی دو روز از سوی خلیلزاد به همین هدف صورت گرفته باشد.
 
بازتعریف «فصل جدید» روابط میان کابل و واشنگتن اما توجیه مضحکی است که تنها برای مصارف سیاسی داخلی از سوی ارباب ارگ مطرح می شود. از نظر امریکا این رابطه، تمام شده است و تمامی پیمان های استعماری و تحمیلی واشنگتن با کابل، درست پس از آنکه خلیلزاد پروژه صلح دوجانبه امریکا – طالبان را کلید زد فروپاشید و دیگر هرگز به عنوان مبنای یک رابطه جدید، قابل احیا نیست.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور