۰

اردوغان در میدان هوایی کابل در جستجوی چیست؟

شنبه ۶ سنبله ۱۴۰۰ ساعت ۲۰:۵۲
بسیاری از منتقدان معتقد اند که تمایل ترکیه به سلطه بر میدان هوایی کابل هرگز به نفع افغانستان نیست؛ زیرا آنها نسبت به کارنامه ترکیه در ارتباط با گروه های جهادی و تروریستی بدبین هستند و هشدار می‌دهند که ممکن است برنامه بعدی اردوغان، تبدیل افغانستان به سوریه ثانی باشد.
اردوغان در میدان هوایی کابل در جستجوی چیست؟
رجب طیب اردوغان؛ رییس جمهوری ترکیه می‌گوید که دولتش در حال مذاکره مستقیم با طالبان است تا پس از خروج نیروهای خارجی در فعال ساختن فرودگاه کابل به این گروه کمک کند.
 
آقای اردوغان گفته طالبان از ترکیه خواسته‌اند تا به آنها در عملیات فنی فرودگاه کمک کند و طالبان قرار است مسئولیت امنیت آن را بر عهده بگیرند.
 
حدود دو هفته قبل، پیش از این که طالبان کنترل کابل را به دست بگیرند آقای اردوغان گفته بود که او ممکن است با رهبر طالبان دیدار کند.
 
پیشتر هم ترکیه اعلام کرده بود که حاضر است امنیت میدان هوایی کابل را تامین کند. طالبان گفته‌اند که با ترکیه می‌خواهند روابط خوبی داشته باشند؛ اما حضور نظامیان ترک را در افغانستان نمی‌خواهند.
 
اظهارات آقای اردوغان اما نشان می دهد که ترکیه همچنان مذبوحانه در تلاش است تا کنترل میدان هوایی کابل را در اختیار بگیرد.
رویدادی که طالبان پیش از این طالبان با آن مخالفت کرده بودند؛ اما اکنون به نظر می‌رسد که آنها نیز انعطاف نشان داده اند و احتمال می رود که در آستانه خروج نیروهای امریکایی و انگلیسی از کابل این مهمترین و راهبردی ترین خروجی هوایی کشور در اختیار نیروهای ترک قرار بگیرد.
 
پرسش اما این است که اردوغان در میدان هوایی کابل به دنبال چیست؟
 
بسیاری از منتقدان معتقد اند که تمایل ترکیه به سلطه بر میدان هوایی کابل هرگز به نفع افغانستان نیست؛ زیرا آنها نسبت به کارنامه ترکیه در ارتباط با گروه های جهادی و تروریستی بدبین هستند و هشدار می‌دهند که ممکن است برنامه بعدی اردوغان، تبدیل افغانستان به سوریه ثانی باشد.
 
پس از خیزش هایی که همزمان با آنچه اصطلاحا «بهار عربی» نامیده شد در سال ۲۰۱۱ میلادی در سوریه به وقوع پیوست، ترکیه نقشی اساسی در انتقال و سازماندهی هزاران پیکارجوی تکفیری از سراسر جهان و گسیل آنان به سوریه را ایفا کرد و از آنها حمایت های تسلیحاتی و لجستیکی به عمل آورد.
 
این چیزی نیست که قابل انکار باشد. سرگذشت بسیاری از نیروهای جهادی که از اعماق خاک امریکا، اروپا و دیگر کشورهای دور و نزدیک از مسیر ترکیه راهی سوریه شدند نشان می دهد که ترکیه درباره تامین نیروی انسانی گروه های تروریستی فعال در سوریه نقشی اساسی و محوری ایفا کرده است.
 
اکنون که افغانستان در اختیار طالبان قرار گرفته است آیا ترکیه بار دیگر به نقش کلیدی خود در دوران جنگ های ویرانگر سوریه این بار در افغانستان بازمی گردد؟
 
بدیهی است که در حال حاضر، هیچ گونه مدرک مستندی درباره صحت این برداشت وجود ندارد؛ اما همان گونه که اشاره شد در این میان چه کسی می تواند انکار کند که ترکیه همان کشوری است که به مسیری ایمن و مصون برای هزاران تروریست سراسر جهان تبدیل شد تا دولت ملی سوریه را براندازد و این کشور را به پایگاهی امن برای تروریست های تکفیری در خاورمیانه تبدیل کند؟
 
اگرچه بخش هایی از خاک سوریه هم اکنون نیز در اشغال نیروهای ترکیه و یا شبه ‌نظامیان مورد حمایت آنان قرار دارد؛ اما پروژه بلندپروازانه اردوغان و حامیان و متحدان دیگر او در ناتو برای تبدیل سراسر سوریه به لانه امن تروریست ها عملا شکست خورد؛ زیرا کشورهایی مانند روسیه و ایران اجازه چنین اقدامی را ندادند.
 
در افغانستان اما وضعیت تا حدود زیادی متفاوت است.
 
اکنون تقریباً سراسر کشور در اختیار طالبان قرار گرفته و تحریک طالبان به نیرویی فاتح و غالب در معادلات امنیتی کشور تبدیل شده است.
 
تصمیم‌گیری درباره چشم‌انداز امنیتی کشور نیز به طور طبیعی در حیطه اختیارات طالبان و رهبران آن گروه می باشد.
 
از سوی دیگر، درباره فعالیت ده ها گروه تروریستی بین‌المللی و منطقه‌ای در مناطق تحت کنترل طالبان پیش از آنکه سراسر کشور به دست این گروه سقوط کند اما و اگرهای فراوانی وجود داشته است.
 
به همین دلیل سرنوشت گروه‌های یادشده پس از تسلط کامل طالبان بر افغانستان یکی از مهم ترین دغدغه‌های کشورهایی است که خود را در معرض تهدیدهای مستقیم تروریستی می بینند و امنیت ملی خویش را از این جهت آسیب پذیر ارزیابی می‌کنند.
 
به این ترتیب، آیا حضور نیروهای نظامی ترکیه در مهم ترین گلوگاه هوایی کشور پرسش برانگیز و خطرناک نیست؟
 
آیا بیم آن وجود ندارد که ترکیه از این طریق هزاران پیکارجوی وابسته به جریان های جهادی و تروریستی را وارد خاک افغانستان کند و در مناطق مختلف برای اهداف استراتژیک خود و متحدانش در ناتو مستقر سازد؟
 
آیا رهبر اقتدارگرای ترکیه با استفاده از خاک افغانستان در صدد تحقق پروژه پان‌ترکیستی خود در آسیای میانه نیست؟
 
این پرسش ها و نگرانی ها مخصوصاً زمانی تشدید و تقویت می شود که در منطقه، شماری دیگر از کشورهای حامی تروریزم نیز با ترکیه در این پروژه خطرناک و مرگبار همسو هستند و بدتر از آن اینکه قدرت های غربی به رهبری امریکا نیز برای ادامه سلطه و هژمونی پنهان خود بر افغانستان به چنین بستری نیاز دارند تا پس از خروج نیروهای ناتو، از یکسو از تبدیل شدن افغانستان به حیاط خلوت رقبا و دشمنان خود در منطقه و فرامنطقه جلوگیری کنند و از سوی دیگر پروژه توسعه تروریزم تکفیری به منظور ناامن سازی مناطق نفوذ دشمنان خویش را به سرانجام برسانند.
 
محمدرضا امینی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین