افغانستان در برزخ اشغال و استقلال

نیروهای خارجی به رهبری امریکا افغانستان را ترک کردند. طالبان این رویداد را به عنوان استقلال افغانستان جشن گرفتند؛ اما تنها چند روز پس از این رویداد، جنرال فیض حمید؛ رئیس سازمان جاسوسی پاکستان (آی اس آی) به طور غیرمنتظره ای وارد کابل شد.
 
سفر جنرال حمید به کابل در شرایطی صورت گرفته که هنوز دولت جدید افغانستان تشکیل نشده و در عین حال، طالبان درگیر یک جنگ خونین با مخالفان خود در در دره تاریخی پنجشیر هستند.
 
در این میان، گفته می ‌شود که یکی از عوامل اصلی ناتوانی طالبان در تشکیل دولت جدید، بروز اختلافات داخلی و کینه های قبایلی رهبران آن گروه است؛ جنگی که از آن به تقابل قندهار و پکتیا یا درانی و غلزایی تعبیر می شود.
 
از جانب دیگر، بسیاری از صاحب نظران معتقد اند که بلندپایه ترین جنرال جاسوسی پاکستان به هدف مهندسی دولت آینده افغانستان راهی کابل شده است.
 
واقعیت هرچه باشد این سفر در حالی انجام شد که پاکستان هنوز حاکمیت طالبان را به رسمیت نشناخته است و به همین دلیل، سفر جنرال فیض حمید به کابل، یادآور سفرهای سرزده، از قبل اعلام نشده و غافلگیرکننده مقام‌ های امریکایی و ناتو در زمان اشغال افغانستان به کابل می باشد؛ سفرهایی که طالبان هم آن را نشانگر اشغال افغانستان و دست نشانده بودن دولت قبلی می دانستند.
 
با این حساب آیا سفر جنرال حمید به کابل را نمی توان نشانه ای واضح از اشغال افغانستان توسط پاکستان دانست؟
 
اهمیت این سؤال در این است که مردم افغانستان همواره در مبارزه علیه شغال، زبانزد بوده اند؛ اما بزرگترین ناکامی آنها نه به دست آوردن استقلال؛ بلکه حفظ آن بوده است.
 
آیا این بار نیز مردم افغانستان با وجود پیروزی بر اشغالگران و به دست آوردن استقلال کشور خویش، در حفظ آن ناتوان خواهند بود؟
 
آیا اشغال افغانستان توسط امریکا با اشغال کشور توسط پاکستان تفاوتی دارد؟
پاسخ طالبان به این پرسش چیست؟
 
نکته مهم دیگر این است که حتی کشورهای جهان و سازمان‌ های بین‌ المللی نیز به این نتیجه رسیده اند که پیروزی طالبان در افغانستان، پیروزی پاکستان است. به همین دلیل اسلام آباد در روزهای اخیر میزبان وزرای امور خارجه آلمان و بریتانیا بود و قرار است به زودی وزیر خارجه ایتالیا نیز راهی پاکستان شود.
 
افزون بر این، شاه محمود قریشی؛ وزیر امور خارجه پاکستان و محمد صادق خان؛ فرستاده ویژه او در امور افغانستان نیز پس از سقوط کابل به دست طالبان، کارزارهای گسترده ای را برای جلب حمایت منطقه ‌ای و بین ‌المللی از آن گروه به راه انداخته اند و این تلاش ها مؤید همان موضع ‌گیری عمران خان؛ نخست وزیر پاکستان درست پس سقوط کابل به دست طالبان است که گفت: آن‌ها (طالبان) زنجیرهای بردگی را شکستند.
 
پرسش مهم این است که آیا شکستن زنجیرهای بردگی امریکا توسط طالبان منجر به شکستن زنجیرهای بردگی پاکستان هم خواهد شد یا نه؟
 
پاسخ این پرسش می تواند سرنوشت آینده افغانستان گرفتار در برزخ اشغال و استقلال را مشخص کند؛ اینکه آیا افغانستان از اشغالی به اشکال دیگر تغییر وضعیت داده یا این بار استقلال واقعی به دست آمده است؟
 
نرگس اعتماد - جمهور