خوشحال سادات نه تنها یک کنشگر و فاشیست تمامیت خواه و تبعیض طلب ضد برابری و عدالت اجتماعی و وحدت ملی است؛ بلکه در عین حال یک تروریست بالفطره نیز محسوب می‌شود.

خوشحال سادات؛ معاون ارشد امور امنیتی وزارت داخله دولت پیشین در سخنانی در دانشگاه کمبریج لندن گفت که قوم پشتون در افغانستان در اکثریت است و در ۲۰ سال گذشته به حاشیه رانده شدند.
 
او از نحوه برخورد حامد کرزی نیز انتقاد کرده و گفته است که او از جنگسالاران دلجویی می‌کرد و آنها را در کابینه خود جا داد.

به گفته سادات، بسیاری از آنها نمایند‌گان قوم اکثریت نبودند و از همان ابتدا عدالت و برابری در افغانستان قربانی شد.

او تأکید کرده قومی که در اکثریت بود (قبیله پشتون) به حاشیه رانده شد و احساس حقارت کرد.

سادات تصریح کرده است، به‌رغم این‌که رییس جمهور خود از پشتون‌های قندهار بود؛ اما تعداد کمی از پشتون‌های بلندپایه در حکومت جای داشتند.

او خاطرنشان کرده که این افراد نیز به فکر جیب خود بودند و به مردم توجه نکردند.
 
در این شکی نیست که تروریزم نه تنها خطری برای افغانستان؛ بلکه کل منطقه و جهان است. رشد بی سابقه افراط‌ گرایی و دست های قدرتمندی که در پشت این پروژه مخوف و خطرناک قرار دارند جهان را به بیش از هر زمان دیگری به سمت بی ثباتی، بحران و جنگ های بزرگ و بنیان برانداز هدایت می کند.
 
با این حال برای افغانستان تهدیدی بزرگتر از تروریزم نیز وجود دارد و آن فاشیزم نهادی شده است که ریشه در تفکرات قبیله‌ای افرادی دارد که تصور می کنند مالک بلامنازع یک سرزمین کثیرالملیتی و چندقومی هستند.
 
آنها خود را خداوندگار افغانستان می‌دانند و دیگر اقوام و اقلیت‌های کشور را بیگانه، مهاجر و غیربومی قلمداد می کنند و خواستار اخراج آنها از کشور هستند. خوشحال سادات یکی از همین عناصری است که در قرن ۲۱ در قلب لندن در یک مرکز آکادمیک معتبر جهانی در دفاع از فاشیسم قبیله سالارانه در افغانستان سخنرانی می کند و حضور میلیونی چندین قومیت دیگر کشور را به تمامی نادیده می گیرد.
 
صرف نظر از اینکه خوشحال سادات از سوی چه دستگاه هایی به کمبریج راه داده می‌شود تا در حمایت از فاشیسم نهادینه شده در افغانستان سخنرانی کند و این رویداد شرم آور، لکه ننگی بر کارنامه آکادمیک دانشگاه کمبریج و همه کسانی است که امروز در دفاع از حقوق بشر، برابری انسان ها، نگاه شهروندمدارانه به همه مردم و نفی فاشیزم، انحصارگرایی و تمامیت‌خواهی مبارزه می کنند، سخنان تازه آقای سادات یکبار دیگر مادر بحران‌های دیروز و امروز افغانستان را آشکار می‌سازد، و نشان می‌دهد که خطر و تهدید فاشیزم برای امنیت ملی، ثبات سیاسی و وحدت و همگرایی و رعایت حقوق اقوام و اقلیت‌ها در یک ساختار سیاسی دموکراتیک و مبتنی بر اراده مردم تا چه حد جدی و عمیق است.
 
بسیار واضح است که خوشحال سادات در این مسیر تنها نیست. او از سوی مجموعه‌ای بزرگ از رهبران، کنشگران سیاسی، همفکران، دستگاه های پرقدرت رسانه‌ای سازمان های استخباراتی استعمارگران کهن و نو و دشمنان واقعی مردم افغانستان همراهی و حمایت می‌شود.
 
بربنیاد محتوای تکان دهنده سخنرانی سراسر نفرت و عصبیت او در دانشگاه کمبریج، حکومت کنونی در افغانستان بهترین و مطلوب ترین نوع حکومت است؛ حکومتی که همه مردم افغانستان و سراسر کشورهای جهان به استثنای چند رژیم بدنام و حامی تروریسم آن را غیر فراگیر، غیر دموکراتیک و غیر مشروع می دانند و خواستار تغییرات بنیادین در ساختار قدرت و مشارکت معنی‌دار همه اقوام و اقلیت های کشور در دولت هستند؛ اما عناصر فرومایه ای مانند خوشحال سادات که علیرغم زندگی در قلب لندن و سخنرانی در یکی از معتبرترین مراکز آکادمیک جهان، تحت تاثیر تفکرات تروریستی و عصبیت های فاشیستی قرون وسطایی قرار دارد و معتقد است که در پی سقوط نظام پیشین در پی خیانت و تبانی فاشیست های همفکرش، هیچ چیزی از دست نرفته است؛ زیرا به زعم او پشتون‌ها که مالک بلامنازع افغانستان هستند اکنون همه اقوام دیگر را به حاشیه رانده و قدرت را به طور انحصاری در اختیار گرفته اند.
 
این اظهارات او در عین حال تایید می‌کند که خوشحال سادات یکی از همان طالبان درون نظام بوده که در  یکی از مهم‌ترین دستگاه‌های مربوط به وزارت داخله نظام پیشین، اهداف طالبان و شبکه حقانی را پی گیری و برای قدرت گیری و تسلط دوباره آنها زمینه سازی می‌کرده است.
 
نکته قابل تامل و بحث برانگیز این است که این افراد علیرغم دفاع صریح شان از فاشیزم و توجیه آن زیر نام عدالت و برابری، تیشه به ریشه عدالت و برابری می زنند و ظلم و جنایت و نسل کشی و کشتار و کوچ اجباری و تبعیض و تحمیل حکومت های قبیله ای و سرکوبگر و تمامیت خواه و تروریست را توجیه می کنند.
 
به بیان واضح تر فاشیسم نهادی شده به این دلیل خطری بزرگتر از تروریسم برای افغانستان و چه بسا کشورهای همسایه و منطقه است که حتی در صورت لزوم، تروریسم وحشی و خون آشام را نیز توجیه پذیر می سازد و برای تحقق اهداف قبیله، تحمیل اهداف انحصارگرایانه فاشیست ها بر سایر اقوام و تامین منافع غیرمشروع و افزون طلبانه آن را در خدمت خود قرار می دهد و فربه می سازد.
 
از این منظر، خوشحال سادات نه تنها یک کنشگر و فاشیست تمامیت خواه و تبعیض طلب ضد برابری و عدالت اجتماعی و وحدت ملی است؛ بلکه در عین حال یک تروریست بالفطره نیز محسوب می‌شود.
 
بنابراین مشکل بزرگ افغانستان تنها حضور گروه های تروریستی فعال در سراسر کشور و قطع ارتباط حاکمان کنونی با سازمان های جهادی مخوف و خطرناک نیست؛ بلکه مهمتر از آن، قدرت گیری خوف انگیز فاشیسم نهادی شده است که هر روز قدرتمندتر می شود و ریشه‌های نیرومند آن همه ابعاد حیات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشور را فرا می گیرد.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور