مردم افغانستان باید خود را آماده مواجهه با انقلاب فرهنگی طالبان کنند؛ انقلابی که در راستای تحمیل ایدئولوژی واپس‌گرایانه و تنگ اندیشانه آن گروه قرار دارد و با فرهنگ، سنت های مترقی، باورهای مدرن و تغییرات شگرف و بنیادین اجتماعی طیف های گوناگون جامعه سازگار نیست.

در روزهای اخیر، انتشار احکام تازه و اعمال سیاست های وزارت به معروف و نهی از منکر طالبان درباره مانکن های زنانه، سلمانی ها، حجاب زنان، رانندگان و... بحث های زیادی را در فضای اجتماعی و رسانه ای کشور برانگیخته است. بسیاری از مردم سیاست‌های جاری را بخشی از روند بازگشت سریع طالبان به گذشته می دانند و تاکید می کنند که این سیاست ها نشان می دهد که طالبان در حال احیای رویکردهای پیشین خود به ویژه در زمینه آنچه اصطلاحاً امر به معروف می کنند، هستند و علی‌رغم تظاهر و تاکید فراوان رهبران شان هیچ تغییری نسبت به گذشته نکرده اند.
 
سر بریدن مانکن های زنانه و یا پوشاندن صورت آنها، توصیه به رانندگان برای پرهیز از تراشیدن ریش، ممنوعیت انتقال زنان به اصطلاح بی حجاب، تاکید به رانندگان شهری برای توقف و برگزاری نماز جماعت و اقدام به کوتاه کردن موهای جوانان در خیابان ها از سوی ماموران امر به معروف و نهی از منکر طالبان یا به اصطلاح خودشان «محتسبان» از عمده ‌ترین اقداماتی است که اخیراً از سوی طالبان به اجرا گذاشته شده و واکنش‌های گسترده‌ای را برانگیخته است.
 
این در حالی است که رهبران طالبان ادعا می کنند آنها نسبت به ۲۰ سال گذشته «تغییر» کرده اند و مردم نباید نگران سرکوب، ارعاب و خشونت باشند.
 
وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان پیش از این توصیه نامه هایی را برای رسانه‌های تصویری نیز منتشر کرده بود؛ توصیه نامه هایی که اگرچه گفته می‌شود در حد «خواهش و سفارش» است؛ اما به محدودیت‌های گسترده در رسانه‌ها منجر شده و فعالان رسانه‌ای می‌گویند آنها مجبور به سانسور هستند در غیر این صورت مورد خشم و تحکم طالبان قرار می گیرند.
 
اینهمه در حالی است که سیاست‌های زن ستیزانه طالبان نیز همچنان جریان دارد و علی‌رغم برگزاری اعتراضات فراوان از سوی شماری از فعالان زن در کابل و دیگر شهرها هنوز هیچ تغییری نسبت به رویکرد آن گروه در قبال زنان به وجود نیامده است.
 
کارشناسان می‌گویند که وضعیت کنونی نشان می دهد که رهبران طالبان همچنان مصمم هستند تا رژیمی سختگیرانه از سیاست های ضد اجتماعی خویش را به اجرا بگذارند و این همان چیزی که در دوره اول امارات نیز شاهد بودند.
 
بر این اساس، طالبان حتی منتظر کسب مشروعیت بین‌المللی نیز نماندند. آنها به سرعت در حال بازگشت به امارت اول هستند و این هشداری به جامعه جهانی است که بدون تحقق پیش شرط های اصلی خود و راستی‌آزمایی رهبران طالبان نسبت به تعهد به این پیش شرط ها هرگز از رویکرد فعلی شان مبنی بر عدم شناسایی رسمی دولت طالبان عدول نکند‌.
 
آگاهان معتقد اند که این تازه آغاز کار است و اگر طالبان به طور کامل بر افغانستان مستقر شوند حکومت شان پایدار گردد و تضمین های لازم برای بقا و پایداری آن را کسب کنند بدون شک هویت و ماهیت واقعی خود را نشان خواهند داد. آنها هیچ تغییری را برنمی تابند و به اصول سیاسی و عقیدتی خود که در دوره اول امارت به طرزی عریان و بی‌رحمانه به اجرا درمی آمد همچنان پایبند هستند.
 
این در حالی است که طالبان حتی تغییرات گسترده جامعه افغانستان نسبت به ۲۰ سال گذشته را نیز به رسمیت نمی شناسند و حاضر نیستند با آن کنار بیایند؛ تغییراتی مانند آزادی های رسانه ای، فعالیت و حضور زنان در حیات سیاسی و اجتماعی، تحصیل دختران و موضوعات مربوط به حجاب و پوشش مردان و زنان.
 
به این ترتیب، مردم افغانستان باید خود را آماده مواجهه با انقلاب فرهنگی طالبان کنند؛ انقلابی که در راستای تحمیل ایدئولوژی واپس‌گرایانه و تنگ اندیشانه آن گروه قرار دارد و با فرهنگ، سنت های مترقی، باورهای مدرن و تغییرات شگرف و بنیادین اجتماعی طیف های گوناگون جامعه سازگار نیست.
 
در این میان همچنین انتظار می رود که جامعه جهانی به تعهدات و شعارهای خود در زمینه حمایت از مردم افغانستان برای تحقق مطالبات مشروع و حقوق اساسی شان در حوزه های مختلف به ویژه آزادی های فردی و جمعی، کار و تحصیل دختران و زنان، آزادی فعالیت های رسانه ای و... پایبند بماند و از مسیرهای مشروع، طالبان را وادار به همراهی و حمایت از توسعه و تمدن در افغانستان کند در غیر آن در قبال سلب آزادی های انسانی و بازگرداندن افغانستان به توحش قرون وسطی، مسئول خواهد بود.
 
نرگس اعتماد - جمهور