طالبان علیه زنان؛ گام بعدی چیست؟

طالبان در تازه‌ترین تصمیم خود درباره زنان اعلام کرده‌اند که آنان بدون همراهی محرم مرد، حق ندارند از کشور خارج شوند.
 
ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان، روز یکشنبه ۸ حوت در کابل اعلام کرد که از خروج کسانی که با خانواده‌ خود بدون «عذر» قصد ترک افغانستان را داشته‌باشند، جلوگیری می‌شود.
 
او افزود که «براساس اصول اسلام، خانم‌ها اگر به بیرون از کشور سفر می‌کنند باید همراه محرم داشته باشند».
 
پیش‌تر نیز طالبان از رانندگان موترهای مسافربری خواسته‌بودند که زنان را بدون «همراه محرم»‌ مرد در مسیرهای طولانی سوار نکنند.
 
آن‌ها در عین حال، دستور داده‌بودند که رانندگان نباید زنان بی‌حجاب را سوار کنند. ممنوعیت سوار‌شدن زنان در چوکی پیش روی موترها نیز از دیگر محدودیت‌های وضع‌شده از سوی طالبان بوده‌است.
 
طالبان دستورالعمل‌های دیگری نیز در مورد تحصیل و کار زنان نشر کرده‌اند و زنان را از حضور در فلم‌ها و نمایش‌نامه‌ها ممنوع قرار داده‌اند.
 
تصمیم تازه طالبان برای جلوگیری از خروج زنان بدون همراهی محارم مرد، نشان می دهد که آنها برای حذف کامل آزادی های انسانی زنان افغانستان، مصمم اند و این جدیدترین اقدام در همین مسیر محسوب می شود.
 
این تصمیمات کاملا ثابت می کند که طالبان برای حذف زنان از زندگی جمعی برنامه دارند و افغانستان زیر سیطره طالبان به سرعت در حال بازگشت به گذشته ای است که در آن زنان، نیمه تاریک جامعه بودند که هیچ سهم و نقشی در حیات سیاسی و اجتماعی نداشتند.
 
اکنون پرسش این است که گام بعدی چیست؟ به عبارت دیگر، طالبان برای محدود کردن زنان تا کجا پیش می روند؟
 
واقعیت این است که سرکوب های زن ستیزانه طالبان با ربودن و بازداشت سران جنبش های اعتراضی زنان شروع شد. این اقدام کاملا در برابر نگاه بی تفاوت جهان مدعی حمایت از زنان افغان صورت گرفت و در حالی که رهبران طالبان برای رایزنی با اروپا و امریکا راهی پایتخت های اروپایی و کشورهای منطقه می شدند، چندین زن معترض در زندان های طالبان، زندانی بودند و هیچکس حتی نمی دانست –اکنون هم نمی داند- که چه بر سر آنها می آید/ آمده است.
 
این نیروی سرکوب اما جواب داد و طالبان موفق شدند جنبش های اعتراضی زنان را به طور کامل برچینند. حالا دیگر هیچ زنی به خود جرأت نمی دهد که در خیابان های کابل، تظاهرات کند و علیه طالبان شعار بدهد؛ زیرا آنها می دانند که وقتی شب فرابرسد، شبه نظامیان مسلح و خشن نیز از راه می رسند و آنان را با خود می برند، در حالی که هیچ حمایتی از سوی جامعه و جهان پیرامون شان دریافت نخواهند کرد و هیچکس صدای شان را نخواهد شنید.
 
پس از برچیدن بساط جنبش های معترض، اکنون نوبت وضع گام به گام و عملیاتی کردن آرام سیاست های زن ستیزانه است؛ از ممنوعیت سفرهای طولانی داخلی تا منع خروج از کشور.
 
دستورالعمل هایی نیز درباره حجاب دختران دانشجو صادر شده است. این می تواند مقدمه ای برای اعمال همان سیاست در سطح جامعه باشد تا زنان را برای پذیرش نظم طالبانی آماده کند که در زمان سیطره امارت اول شاهد بودند.
 
در این میان، اگرچه نمایندگی اتحادیه اروپا در کابل درباره تصمیمات و اقدامات طالبان علیه زنان و نیز تلاشی خانه ها از سوی شبه نظامیان آن گروه هشدار داده و خواستار توقف فوری آن شده است؛ اما طالبان بهتر از هر کس دیگری می دانند که هیچ نیرویی قادر به توقف این موج جدید وحشت علیه زنان نیست. آنها پیش از این، عزم و اراده و توانایی سازمان های حقوق بشری خارجی و قدرت های اروپایی و امریکا برای حمایت از زنان افغان را آزموده و به این نتیجه رسیده اند که قدرتی جلودارشان نیست و غرب اگر منافع اش تامین شود به سادگی دادخواهی و مبارزات عدالت طلبانه زنان افغان را نادیده می گیرد و با طالبان بر سر منافع مشترک تبانی می کند؛ همان کاری که امریکا در دوحه کرد و در نهایت زمینه ساز به قدرت رسیدن طالبان بدون رویارو شدن با یک مقاومت نظامی شد.
 
سید علی حسینی - خبرگزاری جمهور