چرا بایدن در سخنرانی سالانه‌اش از افغانستان نام نبرد؟

شماری از سناتوران امریکایی از یاد نکردن از افغانستان در سخنرانی سالانه بایدن در کنگره امریکا سخت انتقاد کردند.

کیم رینولدز؛ والی ‌جمهوری‌خواه ایالت آیووا بحران در صحنه‌ جهانی را برجسته‌ترین نقطه ضعف دولت بایدن دانست.

او گفت: خروج امریکا از افغانستان و جا گذاشتن متحدان این کشور، باعث جسورتر شدن دشمنان امریکا شده است.

لورن بوبرت؛ نماینده جمهوری‌خواه ایالت کلرادو هم با اشاره به کشته شدن 13 نظامی امریکایی در حمله انتحاری میدان هوایی کابل، سخنرانی بایدن را با انتقاد قطع کرد و گفت که او این نظامیان را به کشتن داده است.

کوین مک کارتی؛ رهبر اقلیت جمهوریخواه مجلس نمایندگان امریکا پس از پایان سخنرانی بایدن در توییترش نوشت: "13 خانواده امریکایی که عزیزان‌شان را در ماه آگست در افغانستان از دست دادند! شما شایسته این بودید که امشب توسط رییس‌ جمهور یاد شوید. امریکایی‌ها فداکاری شما را به یاد می‌آورند و ما برای همیشه مدیون شما هستیم."
 
در کنار واکنش های تندی که اقدام بایدن در یاد نکردن از افغانستان در جریان سخنرانی سالانه اش در کنگره امریکا که مهم ترین نطق رییس جمهوری به حساب می آید در میان جمهوری خواهان برانگیخته، واقعیت این است که این ناشی از عوارض کهنسالی بایدن پیر و فرتوت نبود؛ بلکه او و تیم مشاورانش که این سخنرانی را نوشته و تنظیم کرده بودند، به طور آگاهانه و هوشمندانه، افغانستان را از آن حذف کردند.
 
آنها به جای افغانستان، تمام تمرکز خود را بر بحران اوکراین گذاشتند. بایدن ۱۵ دقیقه نخست سخنرانی خود را به طور ویژه به اوکراین اختصاص داد و در آن، روسیه و پوتین را بارها مورد حمله قرار داد و از برنامه های خود برای حمایت از اوکراین و مجازات سنگین روسیه سخن گفت.
 
هدف او از این اقدام، عمل به شعارهای انتخاباتی در زمینه احیای جایگاه امریکا به عنوان رهبر جهان و بازگرداندن ایالات متحده به کانون مدیریت بحران های بین المللی و نیز تاکید بر شراکت راهبردی امریکا و اروپا بود؛ مواردی که در دوران ترامپ تحت تاثیر رویکرد «اول امریکا»ی او به شدت آسیب دیده بود.
 
بایدن در عین حال، در سخنرانی اش در کنگره امریکا سعی فراوانی کرد تا شکاف استراتژيک میان دوسوی آتلانتیک را کم اهمیت جلوه دهد و حتی انکار کند. به همین دلیل، او بارها به موضع هماهنگ امریکا و اروپا برای مجازات روسیه اشاره کرد و مدعی شد که پوتین در محاسبات خود در این باره، دچار اشتباه بزرگی شده است.
 
در این میان، کاملا بدیهی است که جایی برای رسوایی شرم آور بایدن در جریان خروج از افغانستان باقی نمی ماند. او نخواست در کنار تلاش مذبوحانه اش برای نشان دادن قدرت «اتحاد دموکراسی ها» در برابر دولت های استبدادی و توتالیتر و نیز احراز این ادعا که غرب همچنان متحد است، به یک پرونده شرم آور و خفت بار اشاره کند؛ زیرا او و مشاورانش به خوبی می دانند که فضاحت بزرگ امریکا در افغانستان، هرگز قابل دفاع نیست و از همه مهم تر اینکه واشنگتن هنوز نمی تواند پشت سر گذاشتن و نادیده گرفتن متحدان استراتژيک خود در تبانی پنهانی با طالبان و خروج ناگهانی از افغانستان را توجیه کند؛ موضوعی که موجب تشدید شکاف میان اروپا و امریکا شد و آینده ناتو را به خطر انداخت و حتی به قدرت هایی مانند روسیه برای ضربه زدن به غرب به منظور انتقال قدرت به شرق، انرژی و انگیزه مضاعف اعطا کرد.
 
بنابراین، بایدن نخواست در میانه پمپاژ بی امان تبلیغات میان‌خالی اش در زمینه اتحاد بی نظیر غرب در برابر روسیه و در حمایت از اوکراین، به افتضاح تاریخی تبانی با طالبان و فرار از افغانستان هم بپردازد.
 
با این حال، نادیده گرفتن عمدی این رویداد عظیم، تلاش و تقلای مذبوحانه بایدن و تیم سیاسی او برای کسب حمایت جامعه امریکا از دولت ضعیف، منفعل، ناکارآمد و بی برنامه دموکرات ها در کاخ سفید را بی اثر می کند و چه بسا نتیجه عکس می دهد.
 
اگرچه شاید کاخ سفید تلاش کرد در جریان سخنرانی بایدن، خود را در برابر روسیه، قدرتمند و اثرگذار و مصمم نشان دهد و به این ترتیب، احساس غرور توأم با رضایت امریکایی های میهن پرست از دولت متبوع شان را برانگیزد؛ اما بی احترامی نابخشودنی بایدن به قربانیانی که ارتش امریکا در افغانستان داد و نیز رسوایی های بزرگی که در پی تصمیم بایدن در نحوه خروج از افغانستان و پیامدهای فاجعه بار آن به بار آمد، بار و بسامد منفی سخنرانی بایدن را بیشتر می کند و بی باوری امریکایی ها نسبت به او و حزب متبوع اش را تقویت خواهد کرد.
 
محمدرضا امینی - جمهور