صدای افغانستان را خفه نکنید

طالبان سید باقر محسنی؛ تحلیلگر رسانه ای منتقد خود را ربوده اند. در پی ناپدید شدن آقای محسنی و دو نفر از همراهانش، موجی از کارزار آزادی در شبکه های اجتماعی به راه افتاده که طی آن هزاران نفر با انتشار عکس های آقای محسنی، او را «صدای افغانستان» نامیده و خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط وی شده اند.
 
طالبان اما مانند همیشه درباره این رویداد، سکوت کرده اند؛ سکوتی که از یکسو نشانگر سرکوب است و از جانب ترس از رویارویی با احساسات هزاران نفری که از یک منتقد سیاسی، حمایت می کنند و دولت کنونی را به تلاش برای خفه کردن صدای شان متهم می سازند.
 
صرف نظر از اینکه سید باقر محسنی، چه جرمی مرتکب شده که مستوجب بازداشت و به احتمال شکنجه باشد، اقدام طالبان برای ربودن و بازداشت او، خشم و انزجار و احساسات مردمی را برانگیخته که تصور می کنند در وضعیت کنونی، نادیده گرفته و لگدمال شده اند. آنها معتقد اند که سید باقر محسنی، صدای آنها در برابر بی عدالتی، انحصارگرایی و انکار حقوق انسانی و اسلامی مردم است و نباید خفه شود.
 
بر این اساس، طالبان با بازداشت این چهره منتقد، اشتباهات مهلک خود را دوباره تجدید و تکرار کردند. آنها تصور می کنند که سید باقر محسنی هم باید مانند زنان معترض و دیگر چهره های منتقد، بازداشت و شکنجه شود تا مهار گردد و سکوت کند؛ اما تنها ساعاتی پس از رسانه ای شدن خبر ربودن و بازداشت او، زلزله ای عظیم از واکنش های انفجاری مردم در شبکه های اجتماعی به وقوع پیوسته که همه آنها یکصدا دولت طالبان را هدف گرفته اند.
 
این میزان از واکنش تاکنون بی سابقه بوده است و در موارد قبلی بازداشت ها و آدم ربایی های منسوب به نیروهای طالبان هرگز رخ نداده بود. دلیل آن واضح است؛ مردم سید باقر محسنی را صدای خویش می دانند و خفه کردن او را خفه کردن صدای اعتراض و دادخواهی و عدالت طلبی شان ارزیابی می کنند و این هرگز برای آنها قابل تحمل نیست.
 
از جانب دیگر، طالبان برای دستیابی به مشروعیت سیاسی نیازمند استحکام پایگاه اجتماعی خویش اند. آنها باید مشروعیت خود را از مردم افغانستان بگیرند؛ مردمی که هر روز بیشتر از پیش به این نتیجه می رسند که صدای شان در گلو خفه می شود و بیدادگری و بی عدالتی و ستم و سرکوب، اوج می گیرد.
 
به این ترتیب، بازداشت سید باقر محسنی، مردم را بیش از همیشه از طالبان دورتر می کند، راه دولت کنونی برای استقرار و ثبات را سخت تر می سازد و موجب ظهور صدها سید باقر محسنی دیگر خواهد شد؛ کسانی که نمی خواهند در برابر ستم و سرکوب و سانسور و استبداد، سکوت کنند.
 
تجارت تاریخی هم نشان می دهد که هیچ حکومتی با استفاده بی رحمانه از زور نتوانسته به نتیجه برسد. مستحکم ترین و مقتدرترین دولت ها هم در نهایت در برابر عزم و اراده مردم افغانستان، زمینگیر شده و با نفرت و رسوایی، شکست خورده اند.
 
طالبان که یک جنبش اجتماعی- قومی- مذهبی است و از حمایت بخشی از مردم افغانستان برخوردار است، مبادا تصور کند که همین حمایت کافی است و برای آنها مشروعیت ملی می آورد؛ بنابراین به سادگی می توانند عزم و اراده و انتخاب آزاد دیگر بخش های جامعه افغانستان را نادیده بگیرند و با استفاده حداکثری از زور و خشونت و ارعاب و تهدید و شکنجه، صداهای منتقد را در گلو خفه کنند.
 
همذات پنداری و راه اندازی کارزار بزرگ و بی پیشینه مردم بدون توجه به قومیت و مذهب و سمت و تبارشان در حمایت از سید باقر محسنی نشان داد که تلاش برای حذف طیف هایی مشخص از جامعه، ناکام خواهد ماند و مجریان این پروژه خوف انگیز و خطرناک، هزینه های سنگینی خواهند پرداخت. بنابراین، انتظار می رود سید باقر محسنی، به سرعت آزاد شود و آزادی او به معنای آزادی «صدای مردم افغانستان» است. این صدا باید شنیده و به آن ترتیب اثر داده شود؛ در غیر آن، بازنده بزرگ این بازی خطرناک – به شهادت تاریخ و تجربه- سرکوبگران خواهند بود.  
 
نرگس اعتماد - جمهور