تروریزم تکفیری در کمین افغانستان و ایران

حمله یک تروریست تکفیری بر سه روحانی شیعه در صحن حرم امام رضا علیه السلام در شهر مشهد ایران که به شهادت یک نفر و زخمی شدن دو نفر دیگر منجر شد، یکبار دیگر نشان داد که تروریست ها از تمام توان شان برای ایجاد تفرقه و نفاق و تنش و تقابل میان ملت ها و مذاهب اسلامی استفاده می کنند.
 
اگرچه آن رویداد به طور همه جانبه از سوی تمام مراجع مذهبی شیعه و اهل سنت در ایران و افغانستان به شدت محکوم شده و به جز سران دولت طالبان، اغلب رهبران جامعه اهل سنت، از عمل شنیع آن تروریست مزدور، اعلام برائت و بیزاری کرده اند؛ اما این هرگز نمی تواند خطر بزرگی که در مسیر وحدت و یگانگی تاریخی و تمدنی افغانستان و ایران قرار دارد را کم اهمیت جلوه دهد.
 
پیش از هر چیزی اما لازم است تاکید شود، تروریستی که در صحن حرم رضوی، سه روحانی شیعه را با سلاح سرد هدف قرار داد، درست از طیف و تبار همان تروریست هایی بود که در قندوز و قندهار و هرات و کابل و دیگر شهرهای افغانستان، نمازگزاران، مردم بی دفاع غیرنظامی، کودکان شیرخوار و مادران باردار، دانش آموزان و دانشجویان شیعه را بی رحمانه هدف قرار دادند و به خاک و خون کشاندند. یکی دیگر از همکیشان تروریست وحشی و خون آشامی که در مشهد در یک مکان مقدس و مذهبی در ماه مبارک رمضان، خون روحانیون بی گناه را بر زمین ریخت، چندی پیش در پیشاور پاکستان، نمازگزاران شیعه را آماج قرار داد و ده ها نفر را شهید و زخمی کرد. پیروان همین فرقه ضاله همچنین هفته پیش در هرات، اجتماع غیرنظامیان شیعه برای تماشای یک بازی سنتی را هدف گرفت و ده ها نفر را شهید و زخمی کرد.
 
بر این اساس، این یک درد مشترک، یک خطر بزرگ و یک تهدید جدی برای افغانستان، ایران و همه ملت هایی است که تکفیر و ترور را نفی می کنند و با تروریست ها و تکفیری های پیرو اندیشه های ایدئولوگ های تاریک اندیش این فرقه تکفیری همراهی و همسویی نمی کنند و آنها را دشمنان اسلام و انسانیت و ابزار دست استعمار و سازمان های جاسوسی بیگانه می دانند.
 
بنابراین، نخستین چیزی که هرگز نباید برجسته شود، ملیت و هویت و تبار و نژاد تروریست ها است؛ زیرا آنها وقتی به مذهب ترور می گروند، هویت انسانی خود را از دست می دهند، به خشونت و وحشی گری و ددمنشی و دیوصفتی ایمان می آورند و تنها هدف شان ریختن خون انسان های بی گناه تنها به این دلیل ساده است که مذهب تاریک و تنفرانگیز و ضد انسانی شان را قبول ندارند.
 
پس همه کسانی که قربانی خشونت های عریان تروریست های خون آشام می شوند، باید متحد شوند و هیچگاه نباید به دلیل کیش و تبار و هویت و ملیت تروریست ها در برابر همدیگر قرار بگیرند؛ زیرا این همان خواسته کسانی است که تروریست ها را پرورش می دهند و آنها را برای کشتن انسان های دیگر به کار می گیرند.
 
نکته مهم دیگر هم این است که خطری بزرگ در کمین افغانستان و ایران به مثابه دو ملت برادر و قربانی تروریزم است. این خطر روز به روز جدی تر می شود و اگر در نتیجه کار مشترک، اخوت و وحدت و همدلی و همکاری، راهی برای غلبه بر آن پیدا نشود، بدون شک، نفرت و نفاق و جدایی و فاصله میان ملت ها به تروریست ها امکان بیشتری برای تحقق اهداف شوم کارفرمایان استعماری شان را اعطا خواهد کرد.
 
پس راه درست مقابله با این خطر، اتحاد و همدلی اسلامی و بهره گیری مسئولانه از اشتراکات بی بدیل تاریخی و تمدنی و فرهنگی و جغرافیایی است.
 
پس از رویداد اخیر مشهد مقدس، مسئولان جمهوری اسلامی ایران اما به درستی این واقعیت را دریافتند و به سرعت برای مدیریت منطقی این رویداد، وارد عمل شدند. آنها در قدم نخست نشان دادند که عامل آن رویداد غم انگیز، یک عنصر تروریست تکفیری بوده و به این ترتیب، هویت و ملیت او را نفی کردند. اقدام دوم مقام های ایرانی، تاکید صریح بر وحدت شیعه و سنی و لزوم حفظ هوشیاری فعالان هردو مذهب در برابر توطئه های جدید دشمن بود تا به این ترتیب، دشمن نتواند شیعیان و سنی ها را در برابر همدیگر قرار دهد و از این رهگذر هم اسلام را تضعیف کند و هم از میان تندروهای دوطرف، برای تغذیه و تقویت تروریزم تکفیری، نیرو جذب کند.
 
بنابراین رویدادهای اخیر در قندوز و قندهار و پیشاور و هرات و کابل و مشهد، همه اهداف تروریزم تکفیری را به درستی مشخص کرد و از این پس، کشورها و ملت های درگیر این دشمن مشترک اهریمنی هستند که باید با هوشیاری و تدبیر و دوراندیشی و درایت و اخوت و وحدت و همکاری و همدلی، نقشه های خطرناک دشمن را خنثی کرده و در برابر شیوع و اشاعه تکفیر و ترور در جهان اسلام بایستند و مبارزه کنند.
 
محمدرضا امینی - جمهور