۱

هند و طالبان؛ تعامل در فضای ترس و تردید

جمعه ۱۳ جوزا ۱۴۰۱ ساعت ۱۰:۵۱
هندی ها آمده اند تا از طریق ارتباط با طالبان، نقش آنها در حمایت از گروه های ستیزه جوی اسلام‌گرا در کشمیر را کاهش دهند، از منافع راهبردی خود در منطقه صیانت کنند، اجازه ندهند همه چیز به کام پاکستان برود و مهم تر از همه اینکه بر ترس و نگرانی شان از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان غلبه کنند.
هند و طالبان؛ تعامل در فضای ترس و تردید
یک تیم از دیپلمات‌های هندی برای نخستین‌بار پس از سقوط نظام پیشین، برای گفتگو با طالبان و نظارت بر توزیع کمک‌های بشردوستانه این کشور در افغانستان به کابل سفر کرد.
 
هندوستان‌تایمز به نقل از وزارت خارجه این کشور نوشته‌است که این تیم، روز پنج‌شنبه، ۱۲ جوزا به کابل فرستاده شده‌است.
 
گفته شده که این تیم را جی‌پی سینگ؛ دبیر مشترک بخش پاکستان، افغانستان‌ و ایران وزارت امور خارجه هند رهبری می‌کند.
 
هندوستان تایمز به نقل از منابعی گفته‌است که سفر این هیات به کابل از قبل اعلام نشده‌است.
 
به گفته این رسانه هندی، مقامات طالبان امنیت مقامات هند را تضمین کرده‌اند.
 
با این حال، وزارت خارجه هند گفته‌است که این تیم‌ برای مذاکره در مورد نیازهای بشردوستانه افغانستان به کابل رفته‌است.
 
این در حالی است که پیش از این، امیرخان متقی؛ سرپرست وزارت خارجه طالبان در گفتگو با رسانه هندی‌ «نیوز ۱۸» ابراز امیدواری کرده بود که روابط دیپلماتیک افغانستان و هند از سر گرفته شود.
 
همه نشانه ها حاکی از آن است که یخ های رابطه در حال آب شدن است. طالبان نیازی اساسی به برقراری ارتباط با هند دارند. هند یک قدرت بلامنازع در جنوب آسیا است که همکاری سیاسی آن با دولتی که با حمایت پاکستان در کابل بر سر کار آمده، کمک زیادی به کاهش انزوای طالبان می کند و ممکن است در نهایت به شکسته شدن تابو و طلسم عدم شناسایی رسمی دولت آنها از سوی جامعه بین المللی منجر شود.
 
از سوی دیگر، کمک های اقتصادی و بشردوستانه، پیشبرد پروژه های زیربنایی و حتی همکاری امنیتی با طالبان از مواردی است که کابل انتظار دارد در پی برقراری روابط رسمی با هند از سر گرفته شود و به این ترتیب، طالبان از ظرفیت های کشوری که پیش از این دشمن فرض می کردند، برای تقویت و استحکام بنیان های قدرت خود سود خواهند برد.
 
با این حال، سران طالبان در این باره تردیدهایی نیز دارند. آنها نمی توانند برای برقراری رابطه با هند، کاملا مستقل و بی پروا عمل کنند؛ زیرا این امر، خط سرخ پاکستان است و عدول از آن می تواند حیات سیاسی طالبان را برباد دهد.
 
اسلام آباد در طول سه دهه گذشته، طالبان را پرورش داده، پروار کرده و به قدرت رسانده است. هیچ کشور دیگری به اندازه پاکستان، روی طالبان سرمایه گذاری استراتژیک نکرده است. این در حالی بوده که هند با دولتی پیمان استراتژيک بسته و همکاری های نظامی و امنیتی می کرد که ظاهرا با طالبان می جنگید، دشمن پاکستان بود و با پروژه های استعماری اسلام آباد برای افغانستان، مخالفت می کرد.
 
بنابراین طالبان برای ترمیم روابط آسیب دیده افغانستان و هند باید بسیار محتاطانه عمل کنند. آنها باید خطوط سرخ رژيم اسلام آباد را در نطر بگیرند و ملاحظات «فوج» و سازمان جاسوسی پاکستان را در همه مراحل این روند، لحاظ کنند. آسان نیست.
 
در جانب دیگر، هند قرار دارد؛ کشوری که شاید بیش از هر کشور دیگری به استثنای تاجیکستان، از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان ترس و هراس داشت و این هراس هنوزهم پا برجاست.
 
سیاست خارجی هند حالا از یک قاعده قدیمی نه چندان مطلوب پیروی می کند: اگر نمی توانی با دشمن ات بجنگی، با او دوست شو!
 
هدف هند از برقراری روابط با طالبان، کنترل دولت کنونی کابل و در عین حال، صیانت از منافع استراتژيک و برطرف کردن نگرانی امنیتی خودش است.
 
بنابراین، ماهیت این روابط با آنچه میان دهلی و دولت سرنگون شده کابل وجود داشت از بنیاد متفاوت است. این بار هندی ها آمده اند تا از طریق ارتباط با طالبان، نقش آنها در حمایت از گروه های ستیزه جوی اسلام‌گرا در کشمیر را کاهش دهند، از منافع راهبردی خود در منطقه صیانت کنند، اجازه ندهند همه چیز به کام پاکستان برود و مهم تر از همه اینکه بر ترس و نگرانی شان از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان غلبه کنند و راه های بهتری برای مهار آن دریابند.
 
محمدرضا امینی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین