امریکایی که زمینه ساز عقبگرد تاریخی مردم افغانستان شد و در نتیجه تبانی با طالبان، فقر فاجعه باری را بر مردم تحمیل کرد، آزادی های انسانی و حقوق شهروندی شان را نابود کرد و میلیون ها زن و دختر این سرزمین را از حقوق اولیه انسانی خویش محروم ساخت، هیچگاه شایسته احترام و محبوبیت نیست.

یافته‌های نظرسنجی موسسه بین‌المللی «گالوپ» در افغانستان نشان می‌دهد که یک سال پس از خروج نیروهای امریکایی، نظر مثبت و خوشبینی شهروندان افغانستان نسبت به رهبری امریکا شدیداً افت کرده و خوشبینی نسبت به عربستان و ایران بیش‌تر شده است.
 
این نظرسنجی نشان می‌دهد که به طور متوسط کمتر از یک نفر از هر پنج نفر، یعنی تنها حدود ۱۸ درصد جمعیت در حال حاضر در مورد سیاست اداره جو بایدن در مورد افغانستان نظر مثبت دارند.
 
سال گذشته که امریکا تمام نیروهایش را از کشور خارج کرد و طالبان روی کار آمدند، میزان تایید سیاست امریکا در میان مردم افغانستان از این پایین‌تر، حدود ۱۴ درصد بود.
 
این نظرسنجی همچنین نشان می دهد که عربستان سعودی بالاترین رتبه محبوبیت، یعنی حدود ۴۰ درصد را به دست آورده، در حالی که از هر چهار نفر یک نفر‌، یعنی حدود ۲۵ درصد مردم نیز نسبت به کشور همسایه، جهموری اسلامی ایران نظر مثبت دارند.
 
اگرچه جامعه آماری مورد استفاده در این نظرسنجی به درستی مشخص نیست و به همین دلیل، نتیجه گیری درباره اینکه افراد مصاحبه شونده تا چه حد از عموم مردم افغانستان، نمایندگی می کنند بسیار دشوار می نماید، با این حال، این نتیجه که میزان محبوبیت امریکا و اعتماد به رهبری آن کشور از نظر مردم افغانستان به شدت کاهش پیدا کرده و در مقابل، نفرت از ایالات متحده شدیدا رشد کرده است، کاملا قابل درک است.
 
واقعیت این است که مردم افغانستان، هرگز هیچ دلیلی برای دوست داشتن و اعتماد به امریکا به مثابه یک حامی یا «شریک» ندارند. امریکا به آرمان های این مردم، خیانت کرد، قربانی های آنان را نادیده گرفت. بر سرنوشت آنها با یک گروه بدنام و تروریستی، قمار زد و در نهایت، یکشبه تمام دستاوردها و رویاهای شان را نابود کرد و کشور را به طور کامل به طالبان واگذاشت.
 
این چیزی نبود که مردم افغانستان از امریکا انتظار داشتند. تصور آنها از امریکا، کشوری متمدن، حامی حقوق بشر، متعهد به پیمان های راهبردی خود و شریکی استراتژيک برای کابل بود.
 
علیرغم تمام جنایت های تکان دهنده ای که نظامیان امریکایی در طول ۲۰ سال اشغال افغانستان، مرتکب شدند، نگاه اغلب مردم افغانستان نسبت به امریکا، مثبت و امیدوارانه بود و آنها انتظار داشتند که قربانی های بزرگ شان در راستای حفظ دموکراسی وارداتی و فاسد امریکایی، نادیده گرفته نشود و به انتخاب و اراده دموکراتیک شان احترام گذاشته شود.
 
با اینهمه امریکای مدعی شراکت استراتژيک، حامی حقوق بشر، مروج و مدافع دموکراسی و ضد تروریزم، دست در دست تروریست ها گذاشت و با آنان علیه مردم افغانستان که بزرگترین قربانی تروریزم بین المللی هستند، تبانی و تراضی کرد.
 
این نه تنها نفرت و انزجار عمیق مردم افغانستان را نسبت به امریکا تشدید کرد؛ بلکه بی اعتمادی شرکای سنتی امریکا در خاور میانه و دیگر کشورهای جهان را نیز چندین برابر افزایش داد.
 
امریکای پس از فرار از افغانستان، یک امریکای ضعیف، شکست خورده، پیمان شکن، دروغگو، منفعت اندیش، حامی تروریزم و بی تعهد در برابر ارزش های بنیادین لیبرال دموکراسی از جمله حقوق بشر، حقوق زنان، دموکراسی و مردم سالاری است.
 
چنین امریکایی که زمینه ساز عقبگرد تاریخی مردم افغانستان شد و در نتیجه تبانی با طالبان، فقر فاجعه باری را بر مردم تحمیل کرد، آزادی های انسانی و حقوق شهروندی شان را نابود کرد و میلیون ها زن و دختر این سرزمین را از حقوق اولیه انسانی خویش محروم ساخت، هیچگاه شایسته احترام و محبوبیت نیست.
 
اینکه حالا مردم افغانستان به جای امریکا، رژيم منفور و قرون وسطایی عربستان سعودی را دوست دارند، به دلیل خدمات و کمک های شایسته و قابل توجه سعودی ها به مردم افغانستان در شرایط دشوار و بحرانی جاری نیست؛ چه اینکه اصولا چنین چیزی وجود ندارد و عربستان تقریبا هیچ نقشی در کاهش رنج و درد مردم افغانستان در روزگار پسا سقوط نداشته است. این امر تنها یک دلیل صریح و موجه دارد و آن اینکه مردم افغانستان ترجیح می دهند به جای دل بستن به امریکای خاین، دو رو، دروغگو و پیمان شکن، به یک رژیم بدنام، غیردموکراتیک و بدون کمترین تعهد واقعی در برابر ارزش های جهانشمول انسانی، اقبال نشان دهند تا به این ترتیب، پیام اعتراض خاموش و معنی دار خود را به غرب و امریکا منتقل کرده باشند.
 
نرگس اعتماد - جمهور