خواجه آصف، وزیر دفاع پاکستان میگوید طالبان و رژیم اسرائیل در جهان دو طرفی بودند که از هند حمایت کردند. او با لحنی شکوهآمیز گفت که اسلامآباد سالها برای حمایت از طالبان، فشار و اتهامهای جهانی را به دوش کشید؛ اما امروز این گروه در کنار اسرائیل و هند قرار گرفته است.
خواجه آصف به شبکه خبری جیو نیوز تأکید کرد: «این سخنان از من نیست؛ بلکه از پراوین ساهنی است، یکی از صداهای معتبر رسانهای هند.»
او افزود: «این روزنامهنگار ارشد و تحلیلگر دفاعی هندی گفته است که در عملیات «سندور» هند علیه پاکستان، تنها دو طرف از هند حمایت کردند: اسرائیل و طالبان.»
سخنان تازه خواجه آصف، وزیر دفاع پاکستان نشان میدهد که تلاشهای اخیر اسلامآباد برای دور کردن طالبان از هند موفق نبوده و رهبران طالبان همچنان با نادیده گرفتن تلاشهای مذبوحانه پاکستان، به تقویت و گسترش روابط خود با هند ادامه میدهند.
لحن تند، گزنده و توهینآمیز وزیر دفاع پاکستان در واکنش به حمایت ضمنی طالبان از موضع هند در تقابل اخیر این کشور با پاکستان، نشانگر آن است که خصومت، تنش و تقابل میان طالبان و پاکستان به اوج خود رسیده و مقامات پاکستانی از اینکه طالبان بیاعتنا به کمکهای بیدریغ و طولانیمدت اسلامآباد به این گروه در طول سالهای گذشته، در جنگ اخیر جانب هند را گرفته و به پاکستان پشت کردهاند، به شدت خشمگین و عصبانی هستند.
با این وجود، به باور کارشناسان، مقامات پاکستانی صرفاً تحت تأثیر احساسات و خشم نسبت به رویکرد طالبان در قبال تقابل اخیر میان هند و پاکستان موضع نمیگیرند. آنها بدون شک اهداف مهمتری را در چارچوب این موضعگیریها دنبال میکنند که یکی از آنها مشروعیتزدایی از جهاد ادعایی طالبان است؛ همان چیزی که پیش از این ملاهای پاکستانی و رهبران مدارس دیوبندی به طور گسترده برای دستیابی به آن تلاش میکردند و اقدامات تروریستی و جنایتکارانه طالبان در افغانستان را ذیل عنوان «جهاد» موجه و مشروع جلوه میدادند.
اکنون اما که طالبان نشان داده اند که حاضر نیستند برای پاکستان علیه هند بجنگند، وزیر دفاع پاکستان به سادگی آنها را در کنار اسرائیل مینشاند تا به سایر گروههای بهاصطلاح جهادی و تروریستی تحت فرمان پاکستان این باور را القا کند که رژیم طالبان در افغانستان چگونه یک کشور «مسلمان» و حامی گروههای جهادی را تنها میگذارد و در کنار رژیمهای بدنام، کودککش و جنایتکاری مانند رژیم صهیونیستی اسرائیل و دولت هند، که دشمن مسلمانان و از نظر اسلامی «مشرک» محسوب میشود، قرار میگیرد.
این تلاش پاکستان، یادآور تلاشی مشابه از سوی گروه تروریستی داعش برای مشروعیتزدایی از رژیم طالبان در افغانستان است که بر اساس آن، داعشیها جنگجویان طالبان را «مرتد» میخوانند و آنان را به همدستی با کشورهای کفر متهم میکنند.
در مقابل اما طالبان نیز داعش را «خوارج» میخوانند تا مشروعیت مذهبی آنان را زیر سؤال ببرند و مدعی شوند که آنان با جنگ علیه یک حکومت بهاصطلاح اسلامی خروج کرده و همانند اسلافشان در صدر اسلام، مهدورالدم محسوب میشوند.
بیاعتنا به استفاده ابزاری داعش و طالبان و سایر گروههای تروریستی و افراطگرا از مفاهیم پویا و انقلابی اسلام، تلاش پاکستان برای مشروعیتزدایی از ایدئولوژی جهادی طالبان نشانه نگرانکنندهای از تشدید تنشها میان کابل و اسلامآباد است؛ نشانهای که به باور شمار زیادی از کارشناسان به معنای آن است که پاکستان برای تقابل مستقیم با طالبان از طریق گروههای نیابتی خود آماده میشود.
به بیان واضحتر، برای پاکستانیها قرار گرفتن طالبان در کنار هند خط سرخ محسوب میشود؛ زیرا آنها انتظار ندارند گروهی که طی دهها سال گذشته مورد حمایتهای بیدریغ پاکستان قرار داشته، اکنون به سادگی این کشور را ترک کرده و در کنار دشمن قسمخورده آن، هند، قرار گرفته باشد.
در صورتی که این تحلیل درست باشد، معنای آن این است که پاکستان نهتنها دیگر برای ترمیم روابط خود با طالبان تلاش نخواهد کرد، بلکه با نشانه رفتن مشروعیت مذهبی این رژیم و قرار دادن آن در کنار رژیم بدنام و خونریزی مانند اسرائیل و متهم کردنش به حمایت از هند در مقابله با پاکستان، ممکن است گروههای نیابتی مانند داعش و دیگر جریانهای جهادی را برای جنگ با طالبان در افغانستان آماده کند؛ کاری که در طول دهها سال گذشته بارها انجام داده و ثابت کرده است که در استفاده بیرحمانه از گروههای تحت امر خود برای زمینگیر کردن رقبا و دشمنانش از مهارتی منحصر به فرد برخوردار است.
به این ترتیب، اتهام تکاندهنده خواجه آصف علیه طالبان و قرار دادن این رژیم در کنار هند و اسرائیل، رهبران طالبان را در برابر انتخابی دشوار قرار میدهد: اینکه آیا آنها به تنش و تقابل با پاکستان ادامه میدهند و به هند نزدیکتر میشوند یا اینکه این هشدار را جدی میگیرند و برای ترمیم روابط با اسلامآباد، مواضع اصولی خود در زمینه ارتباط با هند را مورد بازبینی عمیق و بنیادین قرار میدهند.
نرگس اعتماد - جمهور