انکشافی که برای مردم، مشکل آفریده است

در دهه های قبل یعنی زمانیکه کشور ما کمتر به انکشاف امروزی و زندگی پرمصرف روبرو بود، هر فامیل و هر فردی برای جلوگیری از مشکلات برنامه های مشخصی داشتند و با وجود درآمدهای بسیارکم و موجودیت بعضی سهولت های دولتی چون کوپون، کوپراتیف، بیمه صحی و غیره می توانستند زندگی شان را بشکل خوبی پیش ببرند و بنابر عدم مصارف تجملی، از زندگی شان راضی بودند. ولی طوری که دیده می شود تغییرات بسیار گسترده در شیوه زندگی امروزی با وجود آنکه از نگاه کیفی آنقدر قابل مکث نیست بوجود آمده که مشکلات زندگی را هم بیشتر کرده است.
در گذشته ها غیر از عده محدودی که از موترهای شخصی استفاده می کردند، بیشترین استفاده شان از وسایل ترانسپورتی همانند سرویس های شهری بود و تا سالهای اخیر که نفوس شهرها خصوصا کابل بشکل غیرقابل تصوری زیاد شد می توانست مشکلات مردم را مرفوع سازد.
در آنزمان، یگانه قشری که در چوکات دولتی شکایاتی داشتند طبقه معلمان عزیز ما بود که همواره از نداشتن موتر برای رفت و آمد در وظیفه شکوه می کردند و حق هم داشتند زیرا آن امکانات ترانسپورتی که برای کارمندان دولت میسر بود، هرگز آنها به آن دسترسی پیدا نکردند و از معاش ناچیز، روزها گرسنه سپری کردند.
اما درحال حاضر در پهلوی مشکلات دیگر که بنابر نداشتن سرپناه، موتر و غیره، بیشترین مشکلات از ناحیه مصارف مخابراتی (موبایل) متوجه فامیل ها گردیده است. بگونه مثال در یک فامیل چند نفری با موجودیت چندین دستگاه موبایل نه تنها گراف مصارف، خیلی بالارفته بلکه صحبت کردن حق و ناحق با دوستان هم به یک رقابت مبدل گردیده و شرکت های مخابراتی هم با انواع فریب از چنین وضعیت استفاده زیادی می نمایند.
در حال حاضر که فیصدی زیادی از مردم و شهرنشینان موترهای شخصی دارند مصارف تیل موتر و رفت وآمدهای نمایشی نیز بر مصرف فامیل ها افزوده است. زیرا اگر کسی بوسیله موترهای شهری به جایی برود با نیامدن توسط تکسی و نداشتن موتر تحقیر می شود.
امروز همان معلمان عزیز ما که در گذشته تنها بار کرایه موتر و مآکول را نداشتند امروز مصارف شان بخاطر ترویج موبایل و مصرف کمرشکن آن چندین برابر شده است، و این خود باعث گردیده تا برخی معلمان عزیز ما هم چون مامورین دولت به فساد و رشوه گیری متوسل شوند، زیرا درآمد ماهوار یک معلم نمی تواند تمامی این مصارف را تکافو نماید. یکی از مشکلات دیگری که دامنگیر این قشر واجب الاحترام و محروم است نداشتن سرپناه است که دولت ها هیچگاهی نتوانستند بگونه این مشکل حیاتی را حل نمایند. هرکسی که توانست با وعده های چرب و نرم، اعتماد این قشر را برای رسیدن بع هدف جلب نماید به وعده های شان وفا نکردند.
باور کامل وجود دارد تا زمانیکه یک بسیج عمومی صورت نگیرد و یا فشاری که برای دولت نگران کننده باشد بوجود نیاید برآورده شدن این خواست محال است.
و همچنین تا زمانیکه ما مالک یک دولت مردمی و عاری از نیروهای فاشیست، فرصت طلب و بی لیاقت نشویم و یک دولت ملی گرا بوجود نیاید که فقط بر منافع وطن و مردم بیندیشد هیچگاهی این مشکل و این دردها مداوا نخواهد شد.
آنچه می تواند مردم را در مقابل مشکلات اجتماعی و اقتصادی، کمک کند، طرح و تدوین برنامه های منظم خود فامیل هاست تا تمامی رقابت ها و خرافات را کنار گذاشته و زندگی را نه برای دیگران، بل برای خویش اختیار کنند.
حضرت بیدل چه خوب گفته است:
زندگی در بند قید رسم و عادت مردن است
دست، دست توست بشکن این طلسم ننگ را
==
م. ح. مهری- ارسالی به خبرگزاری جمهور