در جلریز، ۲۴ ساعت جنگ می شود، طالبان به پوسته های امنیتی هزاره حمله می کنند اما به دیگر پوسته ها کاری نمی گیرند. ظرف بیست و چهار ساعت نیروی کمکی نمی رسد و پوسته ها یکی پی هم سقوط می کند و سربازان به شهادت می رسند و یا اسیر طالبان شده سر بریده می شوند.

معضل کوچی ها در افغانستان، به عنوان یکی از مشکلات مهم بشمار می آید و همواره برای مردم هزاره و دولت چالش زا بوده است، در سیزده سال حکومت حامد کرزی نیز این مشکل حل نشد و همچنان این معضله باعث درگیری بین مردم هزاره و کوچی ها گردید. از یک سال بدین سو برخوردها بین دو قوم در مناطق بهسود و دایکندی و دیگر مناطق تشدید یافته و از سویی هم بعد از روی کار آمدن اشرف غنی به عنوان رئیس جمهور، حملات کوچی ها علیه مردم هزاره ادامه یافت. ربودن، کشتن، غارت، بستن راه های مواصلاتی مردم هزاره و... را شاهد بودیم. براستی اشرف غنی با سکوت در قبال معضل کوچی ها در پی چیست؟ آیا در تلاش انتقام از رهبران هزاره و تضعیف جایگاه آنان است و یا فشار و انتقام از مردم هزاره؟
نباید فراموش کرد که در دوران انتخابات آقای محقق، اشرف غنی را با لفظ «قاق روده» یاد نموده بود و رأی اکثریت مردم هزاره نیز به نفع داکتر عبدالله عبدالله استفاده شد. اشرف غنی، ناراحت از حرف محقق است و در تلاش تضعیف وی می باشد، امروز هزاره ربوده می شود، بطور بی رحمانه در سنگرها سر بریده می شود، راه های مواصلات مردم هزاره نا امن و مسدود می گردد، اما محقق به عنوان رهبر مردم هزاره صدایی نمی تواند بلندکند و کاری برای مردم خود انجام دهد. به نحوی که بعد از حادثه «جلریز» موجی از تنفر و انزجار علیه محقق در صفحات اجتماعی به چشم می خورد.
حادثه جلریز چه پیامی داشت؟
در جلریز، ۲۴ ساعت جنگ می شود، طالبان به پوسته های امنیتی هزاره حمله می کنند اما به دیگر پوسته ها کاری نمی گیرند. ظرف بیست و چهار ساعت نیروی کمکی نمی رسد و پوسته ها یکی پی هم سقوط می کند و سربازان به شهادت می رسند و یا اسیر طالبان شده سر بریده می شوند. این دو واقعه، پیام به مردم هزاره دارد:
۱- انتقام و گروگانگیری کوچی تحمل ناپذیر است و هزینه دارد.
۲- ضعف رهبران هزاره و ناکارآمدی آنان که هیچکاری نمی توانند و نتوانستند.
اما ازین گذشته، اشرف غنی در تلاش انجام خدمت بزرگی به قوم خود است. بعد از روی کار آمدن آقای غنی، برای مردم کوچی که در هر منطقه ای که از افغانستان هستند «تذکره» همان منطقه برایش داده می شود، و موجی از خانواده های کوچی با مال و رمه های خویش به طرف مناطق شمال و دیگر جاهای افغانستان در حال انتقال هستند، حکومت آقای غنی با نا امن کردن مناطق شمال، می کوشد تا کوچی ها را در مرحله نا امنی به این مناطق انتقال داده و مستقر نماید، و در همان جا تذکره برایشان داده شود که هم توانسته باشد مردم خود را دارای جا و مکان مشخص در سرتاسر کشور نماید و نیز از این مردم در تعاملات سیاسی استفاده کند...
مهدی پارسا- ارسالی به خبرگزاری جمهور