نباید از یاد برد که پاکستان نیز از نزدیک برخی حرکت های کابل را زیر نظر دارد؛ از جمله دلبری های رییس جمهور کرزی برای دشمن دیرینه پاکستان؛ هند که می تواند برای مقام های اسلام آباد بسیار حساسیت برانگیز و واکنش زا باشد.

نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان وعده داده که گفتگوها میان دولت افغانستان و طالبان را تسهیل خواهد کرد.
او گفت زمینه‌سازی برای دیدار میان نمایندگان دولت افغانستان و ملابرادر؛ فرد شماره دوم پیشین طالبان، بخشی از این تلاش‌ها برای تسهیل مذاکرات میان افغانستان و طالبان خواهد بود.
اخیرا هیات شورای عالی صلح براساس توافقات نشست سه جانبه لندن، برای دیدار با ملابرادر به پاکستان رفت؛ اما قادر به ملاقات با او نشد.
نوازشریف گفت که از نخستین روز کاری اش به عنوان نخست وزیر پاکستان، همکاری سازنده با افغانستان در اولویت کاری اش بوده است.
آقای شریف از کشورهای منطقه و دخیل در مسایل افغانستان خواست که برای "معکوس کردن جریان ویرانگر جنگ" دست به دست هم بدهند چون به باور او، حالا زمان برداشتن گام های جدی برای تداوم گفتگوهای صلح و "پایان موفقانه جنگ" فرارسیده است.
رئیس جمهور کرزی نیز گفت که پس از رسیدن نواز شریف به نخست وزیری پاکستان، روابط کابل و اسلام آباد "نسبت به قبل" بهتر شده است.
رئیس جمهور گفت امیدوار است تلاش ها برای نابودسازی پناهگاه های شورشیان و مبارزه مشترک بر علیه افراطیت و تروریزم نتیجه بدهد.
اظهارات دیروز کرزی و شریف هیچ نکته تازه ای در خود نداشت. به نظر می رسد دو رهبر حالا یاد گرفته اند که چگونه برای چرخاندن ماشین مرگبار جنگ و صلح در افغانستان، افکار عمومی و رسانه ها را به بازی بگیرند.
هیچ حرفی جدی و جدیدی در اظهارات شریف که انتظار می رود طرح و تحول تازه ای در روند راکد صلح افغانستان ایجاد کند وجود نداشت.
آقای شریف بیشتر سعی کرد ژست دوستانه سیاسی و دیپلماتیک بگیرد؛ تا نخست وزیر کشوری که مسئول ۱۷ سال خون ریزی و جنگ و ترور و ناامنی و کشتار و بدبختی در کشور همسایه اش هست.
شریف به اندازه ای تلاش کرد؛ تا به نحوی افراطی از این ژست استفاده کند که وقتی از همکاری و آمادگی کشورش برای تسهیل گفتگو میان افغانستان و طالبان سخن می گفت و از آن جمله به فراهم کردن زمینه دیدار با ملابرادر یاد می کرد هرگز به یاد نیاورد که همین یک هفته پیش بود که هیات شورای عالی صلح در پی توافقات لندن به اسلام آباد رفت؛ تا ملا برادر را از نزدیک ببیند؛ اما بار دیگر دست خالی برگشت و اجازه این کار را دریافت نکرد.
این موضوع از یکسو دال بر این است که ملابرادر براساس همان ادعای طالبان، هنوز آزاد نشده است و نکته دیگر اینکه پاکستان همچنان در برابر امیدهای واهی و بی بنیاد افغانستان از همکاری صادقانه آن کشور با روند صلح، دروغ و فریب و فرافکنی های مزورانه تحویل دولتمردان افغان می دهد.
رییس جمهور کرزی نیز بر موضع پیشین خود اصرار کرد و خواستار آزادی ملابرادر شد؛ اما او این بار از "آزادی کامل" سخن گفت؛ چیزی که به نظر می رسد تلویحا ادعای عدم آزادی او را تایید می کند.
با این حال سفر اخیر شریف به کابل که در واقع نخستین سفر او پس از انتخاب شدن به سمت نخست وزیری پاکستان محسوب می شود امیدهای کاذب تازه ای را در افغانستان برانگیخته است؛ این احساس امیدواری سبب خواهد شد؛ تا کابل برای مدت های طولانی در آینده همچنان به دنبال سراب های صلح پاکستانی برود؛ کاری که ۱۲ سال تمام است مشغول آن است.
در این میان اما نباید از یاد برد که پاکستان نیز از نزدیک برخی حرکت های کابل را زیر نظر دارد؛ از جمله دلبری های رییس جمهور کرزی برای دشمن دیرینه پاکستان؛ هند که می تواند برای مقام های اسلام آباد بسیار حساسیت برانگیز و واکنش زا باشد.
پاکستانی ها این اقدام را به حساب «عدم صداقت» کابل در تعامل با اسلام آباد خواهند گذاشت و براساس همین حرکت ها، استراتژی امنیتی و سیاسی خود را در برابر افغانستان، سامان خواهند داد؛ استراتژی‌ای که متقابلا برپایه «عدم صداقت» تراز و تنظیم شده است و این چیزی است که در کنار امیدهایی که از پاکستان داریم نباید از آن غفلت کنیم.
با این حساب،‌ کابل هم در ایجاد رفتارهای دوگانه، فریبکارانه و فرافکنانه اسلام آباد در برابر جنگ و صلح افغانستان، سهم دارد.
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور