۰

صلح و سرنوشت مبهم جنایتکاران جنگی

شنبه ۳ عقرب ۱۳۹۹ ساعت ۱۶:۳۷
سازمان های بین المللی و قدرت های بزرگ نیز به طور مستقیم یا غیر مستقیم در تقویت چرخه خشونت علیه غیر نظامیان در افغانستان، نقش دارند و این نقش به عنوان بخشی از مقتضای عدالت برای صلح، باید دیده و برجسته شود.
صلح و سرنوشت مبهم جنایتکاران جنگی
سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید، در ماه جاری میلادی در افغانستان ۱۸۰ غیر نظامی کشته و بیش از ۳۷۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. این نهاد، اکتوبر را مرگبارترین ماه برای غیر نظامیان افغان خوانده‌است.
 
به گفته این سازمان با وجود ادامه مذاکرات صلح در قطر، روزانه تعداد زیادی از غیر نظامیان در خشونت‌های افغانستان قربانی می‌شوند.
 
در این اعلامیه آمده که در نتیجه درگیری‌ها و انفجارهای مرگبار در هلمند، غور، فاریاب، بدخشان، میدان وردک و برخی مناطق دیگر افغانستان در ماه اکتوبر ۱۸۰ غیر نظامی کشته و بیش از ۳۷۰ تن دیگر زخمی شده‌اند.
 
در اعلامیه سازمان عفو بین‌الملل تصریح شده‌است که اکتوبر برای افغان‌ها مرگبار‌ترین ماه بوده‌است.
این سازمان از طرف‌های درگیر خواسته که به زندگی غیر نظامیان احترام بگزارند.
 
عمر ورایچ؛ رییس بخش آسیای جنوبی سازمان عفو بین‌الملل تاکید کرده که جهان باید به وضعیت افغانستان توجه جدی نماید.
 
در همین حال، پیمان ناتو می‌گوید، وضعیت امنیتی افغانستان وخیم، و در عین حال، مذاکرات صلح قطر نیز شکننده است.
 
نکته قابل تأمل این است که این موج مهیب خون، این کشتار بی پروای مردم عادی و این قتل های فجیع و جنایتکارانه به اندازه ای عادی شده که دیگر هیچ کسی را تکان نمی دهد.
 
در این میان، گزارش های گاه به گاه سازمان هایی مانند عفو بین الملل، یوناما، کمیسیون حقوق بشر و... بیش از آنکه برانگیزنده، بیدارکننده، هشدارآمیز و شوک آور باشد، تخدیرکننده و خواب آور است. این گزارش ها را هیچکس جدی نمی گیرد و تمام واکنشی که تدوین و انتشار آنها برمی انگیزد، ابراز تأسف یا حد اکثر محکومیت است. به نظر می رسد تقلیل جان انسان ها به چند رقم بی جان ریاضی، بیش از تکرار باربار جنایت های هولناک طرف های جنگ، این فجایع را عادی سازی و حساسیت‌زدایی می‌ کند و مانع از اقدامی فوری و مؤثر برای مهار موج خشونت و جنایت می شود.
 
این در حالی است که کشتار بی سبب غیر نظامیان بی دفاع، مصداق بارز جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است و مرتکبان این نوع جنایت ها، بی هیچ پرده پوشی و اغماضی، جنایتکار محسوب می شوند و مستوجب سختگیرانه ترین مجازات های کیفری هستند.
 
از سوی دیگر، یکی از لوازم مهم و جدی تأمین صلح، تأمین عدالت است. به بیان دیگر، صلح باید متضمن عدالت باشد؛ زیرا تنها بر بنیاد عدالت و یک پیمان صلح عادلانه است که چشم انداز ثبات، تضمین می شود و جنایت تحت زیر هیچ عنوانی توجیه نمی شود.
 
این امر در روند صلح افغانستان، عمدا نادیده گرفته می شود و به نظر می رسد که سازمان های بین المللی و قدرت های بزرگ خارجی دخیل در این روند، مسئول مستقیم این اقدام هستند. آنها می دانند که چه کسانی مرتکب فجیع ترین جنایت های جنگی و کشتار بی رحمانه غیر نظامیان می شوند؛ اما عمدا چشم خود را بر این مسایل می بندند و از عدالت برای محاکمه و مجازات مجرمان، هیچ حمایتی به عمل نمی آورند.
 
این رویکرد به مرتکبان، مصونیت می بخشد و این مصونیت آنها را به ارتکاب جنایت های بیشتر و فاجعه بارتر فارغ از هرگونه هراس از پیگرد و مجازات، تشویق و تشجیع می کند. به این ترتیب، سازمان های بین المللی و قدرت های بزرگ نیز به طور مستقیم یا غیر مستقیم در تقویت چرخه خشونت علیه غیر نظامیان در افغانستان، نقش دارند و این نقش به عنوان بخشی از مقتضای عدالت برای صلح، باید دیده و برجسته شود.
 
در شرایط کنونی اما وضعیت به نحو اسفباری به نفع تروریست ها، جنایتکاران و عوامل کشتار مردم بی گناه است؛ زیرا هیچ تضمین قابل اتکایی مبنی بر پیگرد آنان در آینده وجود ندارد.
 
تجربه گذشته هم نشان می دهد که مصونیت عوامل مهیب ترین جنایت های جنگی در افغانستان، امری بدیهی و پذیرفته شده است. آزادی بیش از ۶ هزار زندانی طالبان که از جمله شامل رهبران گروهک های مخوف تروریستی، باندهای عظیم مواد مخدر، عوامل قتل های عام فجیع، بمب گذاری های مرگبار‌ و کشتار جمعی مردم بی گناه افغانستان هم می شد، این اطمینان را چندین برابر افزایش داد و چشم انداز عدالت در روند صلح را با تردید و ابهام بیشتری رو به رو کرد.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین