۰

غرب کابل، نقطه سیاه کارنامه امنیتی حکومت

يکشنبه ۴ عقرب ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۴۹
وقتی بار دیگر حمله ای به بزرگی حمله دیروز باز هم یک کانون آموزشی را در غرب کابل آماج قرار می دهد و جان ده ها کودک و نوجوان بی گناه را می گیرد، این یک شکست استخباراتی شرم آور و ننگین برای حکومت و دستگاه های امنیتی است.
غرب کابل، نقطه سیاه کارنامه امنیتی حکومت
تروریست های وحشی و خون آشام بار دیگر در غرب کابل فاجعه آفریدند. این بار در یک مراکز آموزشی دیگر، کودکان و نوجوانان دانش آموز را هدف گرفتند؛ حمله ای جنایتکارانه که تاکنون ۲۶ شهید و ده ها زخمی در پی داشته و خانواده های بسیاری را به سوگ فرزندان شان نشانده است.
 
این نخستین بار نیست که غرب کابل، شاهد مانور خونین تروریست های تکفیری است و اگر وضعیت به همین صورت، ادامه یابد، آخرین مورد هم نخواهد بود. پیش از این نیز مراکز فرهنگی  و آموزشی و رسانه ای در این منطقه، آ‌ماج حملات هدفمند تروریستی قرار گرفته اند. همزمان، پس از هر رویداد، طرح ها و تدابیری نیز از سوی مردم و حکومت به منظور بالا بردن ضریب امنیت و مصونیت ساکنان این منطقه در برابر حملات بی رحمانه تروریست های حقیر و بزدل، مطرح شده است؛ اما حمله خونبار دیروز بر مرکز آموزشی کوثر دانش، یکبار دیگر نشان داد که این طرح ها یا با کارشکنی برخی دستگاه های دولتی و دست های همسو با تروریست ها، متوقف شده و به بن بست خورده و یا به اندازه ای ناکارآمد، سطحی، غیر کارشناسی و بی ربط بوده که به رغم اجرایی شدن، کمکی به بهبود امنیت نکرده است.
 
نکته مهم این است که رویدادهایی از نوع حملات هدفمند و سیستماتیک بر مراکز آموزشی و فرهنگی یک طیف قومی و مذهبی مشخص، انگیزه های قدرتمند ایدئولوژيک دارد که تنها از عهده یک گروه تروریستی بی ریشه و در حال فرار برنمی آید و باید ریشه های اصلی استخباراتی آن شناسایی شود و از رازهای پیچیده آن رمزگشایی شود.
 
وقتی پس از چندین رویداد مشابه در گذشته، تروریست های هنوز هم می توانند به سادگی اهداف مورد نظر خود را آماج قرار دهند، این دیگر ناشی از وضعیت امنیتی وخیم حاکم بر سراسر کشور نیست؛ بلکه ابعاد پیچیده استخباراتی دارد که به صورت پرسش برانگیزی مسکوت گذاشته شده و شناسایی و ریشه یابی نمی شود.
 
به بیان دیگر، زمانی که بی دفاع ترین و بی گناه ترین قشر یک مجموعه قومی و مذهبی مشخص در یک منطقه خاص، به طور مستمر هدف قرار می گیرد و دولت هم هیچ کاری برای پیشگیری یا انتقام نمی کند، این امر به تردید و بی اعتمادی مردم نسبت به دولت دامن می زند و این ظن قوی را ایجاد می کند که حلقاتی از درون دولت دست در دست تروریست های تکفیری برای شعله ور کردن یک جنگ خونین فرقه ای در کشور، کار می کنند.  
 
صرف نظر از اینکه چه افراد یا گروه هایی در داخل و خارج، از آغاز تا انجام این حملات، نقش دارند، وقتی بار دیگر حمله ای به بزرگی حمله دیروز باز هم یک کانون آموزشی را در غرب کابل آماج قرار می دهد و جان ده ها کودک و نوجوان بی گناه را می گیرد، این یک شکست استخباراتی شرم آور و ننگین برای حکومت و دستگاه های امنیتی است. اینکه سخنگوی وزارت داخله ادعا کرده که مهاجم انتحاری پس از شناسایی از سوی محافظان مرکز آموزشی کوثر دانش، آماج قرار گرفته و مواد انفجاری همراه خود را منفجر کرده است، پیش از آنکه روایتی صادقانه از اصل رویداد باشد، نوعی تلاش ریاکارانه برای توجیه ناکارآمدی سیستم امنیتی دولت در برقراری امنیت در غرب کابل است؛ زیرا ممکن است آقای آرین با دیکته این روایت، سعی کند آمادگی، تمهیدات و تدابیر امنیتی دولت و وزارت متبوع خود را برای مواجهه با این گونه حملات در ذهن مخاطب القا کند و به این ترتیب، مانع از انتقادهای مردم از دولت در ناتوانی و ناکارآمدی در تأمین امنیت غرب کابل شود.
 
این در حالی است که حمله کننده انتحاری، مأمور بوده تا دانش آموزان یک مرکز آموزشی را هدف قرار دهد و براساس مأموریتی که برایش تعریف شده، به این هدف نیز دست یافته است؛ پس هیچ گونه توجیهی درباره ناکارآمدی دولت در تأمین امنیت غرب کابل و به ویژه مراکز آموزشی، قابل پذیرش نیست و مسئولان این قصور یا تقصیر باید شناسایی و توبیخ شوند.
 
با این وجود، هیچ تصمیم بزرگی گرفته نخواهد شد. مصیبت عظیم و رنج بی پایان مردمی که بی سبب قربانی یک جنگ پیچیده یکطرفه می شوند، در میانه پیام های مشمئزکننده محکومیت و تأیید و تکذیب عوامل احتمالی، فراموش می شود و آنچه باقی می ماند، سایه سنگین تهدیدهای تروریستی پایدار بر فراز غرب کابل به مثابه نقطه سیاه کارنامه امنیتی حکومت است.
 
نرگس اعتماد - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین