معمای خروج؛ پشت سر خطا، پیش رو خطر

8 حمل 1400 ساعت 9:03

این نشانگر خطای راهبردی غرب در افغانستان است که بدون ایجاد یک نیروی بازدارنده قوی، قابل اطمینان و پایدار، تصمیم گرفت مسئولیت های امنیتی و جنگ جهانی علیه ترور را به نیروهای افغان منتقل کند و اکنون هم در تراضی یکجانبه با طالبان تصمیم به خروج عجولانه در میانه جنگی خونین و خشونت بار گرفته است.


نهادهای اطلاعاتی امریکا به دولت جو بایدن هشدار داده‌اند اگر بدون توافق صلح و تقسیم قدرت میان طرف‌های درگیر،‌ نیروهای امریکایی از افغانستان خارج شوند،‌ "جنگجویان طالبان ممکن است در مدت دو تا سه سال بر افغانستان غلبه کنند".
 
مقامات امریکایی گفته اند که در صورت تحقق چنین کاری فرصت دوباره به شبکه القاعده برای بازسازی ساختارش در افغانستان داده خواهد شد.
 
قبل از این جو بایدن گفته که تحقق خروج نیروهای امریکایی تا اول می "به دلایل تاکتیکی" بسیار "دشوار" است؛ اما تاکید کرد که امریکا قصد ندارد مدتی طولانی در افغانستان بماند.
 
در همین حال، آلمان هم اعلام کرده که پارلمان این کشور ماموریت نیروهایش در افغانستان را برای ۱۰ ماه دیگر تمدید کرده است.
 
طالبان هشدار داده اند اگر همه نیروهای خارجی مطابق توافقنامه دوحه در زمان مشخص شده از افغانستان خارج نشوند، مسئولیت آن به امریکا برمی‌گردد.
 
این گروه افزوده که در این صورت ناگزیز است "به جهاد و مبارزه مسلحانه در برابر نیروهای اشغالگر دوام بدهد و کشور خود را آزاد بسازد".
 
هشدار سازمان های استخباراتی امریکا درباره خطرات خروج غیر مسئولانه و عجولانه نیروهای امریکایی از افغانستان، بی تردید ناشی از نگرانی این سازمان ها از وضعیت امنیتی افغانستان نیست؛ بلکه برآمده از ارزیابی های معطوف به امنیت ملی ایالات متحده و خطری است که احیای دوباره القاعده، متوجه امنیت امریکا می کند.
 
این در حالی است که پیامدهای سلطه دوباره طالبان بر افغانستان، برای مردم و امنیت ملی کشور ما ده  ها بار بیشتر از امریکا خواهد بود.
 
به این ترتیب، خروج قوای خارجی بر اساس جدول زمان بندی شده در توافق دوحه، در صورتی که روند سیطره مجدد طالبان را تسریع و تسهیل کند، تهدیدهای آنی و مستقیم را متوجه امنیت و ثبات افغانستان و امریکا می کند.
 
با این حال، واقعیت مهم تر این است که تمدید چند ماهه حضور نیروهای خارجی به شمول امریکایی‌ها، آلمانی ها و دیگر شرکای آنها در افغانستان برخلاف خوش بینی هایی که در نزد مقام های کابل برانگیخته، لزوما کمکی قابل اعتنا و پایدار به تغییر نتیجه نمی کند؛ زیرا دایره مأموریت نظامی غرب در افغانستان از سال ۲۰۱۴ تاکنون به اندازه ای محدود شده که عملا حضور و عدم حضور این نیروها توفیر و تفاوتی معنادار برای امنیت افغانستان ایجاد نمی کند.
 
قوای نظامی غربی سال هاست که دیگر علیه تروریزم نمی جنگند و توافق دوحه، این راهبرد را رسمیت بخشید. بخش اصلی و بزرگ جنگ افغانستان، بر دوش نیروهای مسلح ملی است؛ نیروهایی که به شدت ضعیف و آسیب پذیر اند و برای بقا نیازمند استمرار کمک های مالی و تسلیحاتی قدرت های غربی می باشند.
 
این نشانگر خطای راهبردی غرب در افغانستان است که بدون ایجاد یک نیروی بازدارنده قوی، قابل اطمینان و پایدار، تصمیم گرفت مسئولیت های امنیتی و جنگ جهانی علیه ترور را به نیروهای افغان منتقل کند و اکنون هم بدون آنکه در فاصله بین انتقال مأموریت امنیتی و ادامه حضور نظامی محدود اما مستقیم خود، کاری اساسی برای خودکفایی و تسلط قوای افغان بر سرزمین و امنیت کشورشان انجام دهد، در تراضی یکجانبه با طالبان تصمیم به خروج عجولانه در میانه جنگی خونین و خشونت بار گرفته است؛ جنگی که در آن، طالبان دست برتر را دارند، در موضع قدرت قرار دارند و از همین موضع هم وارد مذاکرات سازش با امریکا شده اند.
 
موضع گیری واکنشی سخنگویان طالبان درباره تصمیم تازه جو بایدن هم نشان می دهد که آن گروه همچنان خود را در موقف قدرت می بیند و در صدد است تا با تکیه بر زور به اهداف استراتژيک خود در عرصه صلح و سیاست دست پیدا کند.
 
این در حالی است که شواهد متقن و محکمی وجود دارد که به رغم تعهد صریح طالبان در توافقنامه دوحه، آن گروه نه تنها ارتباط خود با القاعده را قطع نکرده؛ بلکه آن را گسترش داده است و شبکه تروریستی حقانی که مسئولیت پیشبرد عملیات های جنگی طالبان و طراحی و اجرای نقشه های تروریستی آن گروه را بر عهده دارد، در متن و محور این رابطه قرار داشته و حتی کانال هایی را برای همکاری با داعش ایجاد کرده است.
 
با توجه به این مسایل، امریکا در وضعیتی دشوار قرار دارد؛ وضعیتی که ناشی از گذشته ای پرخطا و مبتنی بر محاسبات غلط و تصمیم های زیانبار است و در چنین شرایطی تصمیم به خروج، صرف نظر از اینکه در اول ماه می اجرایی شود یا چند ماه پس از آن، سرنوشتی خطرناک و تاریک را برای افغانستان رقم خواهد زد و پیامدهای این تصمیم نادرست، دامن امنیت منطقه و جهان را نیز خواهد گرفت؛ زیرا بازگشت طالبان، به احیای القاعده و دیگر شبکه های عظیم تروریستی هم منجر می شود و این تهدیدی فراگیر برای امنیت جمعی همه کشورها در سراسر جهان خواهد بود.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور


کد مطلب: 137662

آدرس مطلب: https://www.jomhornews.com/fa/note/137662/

جمهور
  https://www.jomhornews.com